Al la honorinda kardinalo Dominik Duka OP, ĉefepiskopo de Prago, primaso ĉeĥa kaj prezidanto de Ĉeĥa Episkopara Konferenco.

 al la indekso

  Homilio de la papa legato kardinalo Josip Bozanić
en Nacia Cirilometodia Pilgrimo en Velehrad, la 5-an de julio 2013

Estimataj sinjoroj kardinaloj, karaj fratoj en episkopa servo, sacerdotoj kaj diakonoj, karaj ordenanoj kaj ordenaninoj, amataj gefratoj en Kristo, pilgrimuloj el hejmlando kaj eksterlando, kiel ankaŭ televidspektantoj kaj radioaŭskultantoj, amataj gefratoj!

1. Hodiaŭ mi estas ĉi tie en Velehrad dum tiu ĉi soleno kiel eksterordinara sendito de la Sankta Patro kaj kune kun vi pilgrimulo en tiu ĉi grava eŭropa pilgrimloko. Kiel delegito de la Sankta Patro mi volas atesti ardan korfavoron de la Papo al la amata eklezio en Ĉeĥa Respubliko kaj al ĉiuj pilgrimuloj el najbaraj landoj, kiuj kultas estimon al sanktaj Cirilo kaj Metodio. Nia Sankta Patro Francisko ĝojas pro soleno de la mil cent kvindeka datreveno de la alveno de la sanktaj Cirilo kaj Metodio en Grandmoravion kaj ĉiujn vin ĉi tie kolektiĝintajn elkore li salutas kaj benas vin. Ni troviĝas sur sanktega tero, sur kiu la tesalonikaj fratoj Cirilo kaj Metodio surbaze de invito de princo Rostislav komencis sian apostolan mision inter Slavoj. Ie ĉi tie troviĝas tombo de la sankta ĉefepiskopo Metodio. Tiu ĉi pilgrimloko havas treegan signifon, ĉar ĉi tie ni tuŝas radikojn, kiujn la kristaneco enradikigis inter la Slavojn.

2. Amataj gefratoj, estas necese pilgrimi al Moravio, al Velehrad, por danki pro evangelio de Jesuo kaj pro tiuj, kiuj al ni en sia apostola servo heroldis la veron pri Dio kaj la homo.

La evangelio (Luk 10,1-9), kiun ni ĵus aŭdis, estas tre karakteriza. En nombro de sepdek du trovatas simbole ĉiuj nacioj de la mondo. La mesaĝo de Kristo estas ja universala, neniun eliminanta, kaj kio pli: ĉiuj popoloj estas invititaj al konstruo de Dia regno. La apostoloj estas senditaj po du, por ke ilia mesaĝo estu atestita kaj ke ili povu sin reciproke subtenadi. La verko de la evangelia heroldado ne estas verko de unuopulo, sed ĝi kreskas el komuneco kaj al ĝia disvolviĝo ĝi kontribuas.

Krom tio, Jesuo sendas siajn disĉiplojn – sen iu ajn kamuflado aŭ falsaj promesoj – kiel „ŝafojn inter lupojn“, ĉe kio la malforteco kaj humileco estas gravaj apogoj de la kristana misio. Nur tiam, se ni estas la ŝafoj, ni povas venki; se ni fariĝos tio, kion simbole prezentas lupoj, ni malproksimiĝas de nia Paŝtisto Jesuo.

Plue – la disĉiploj bezonas nenion kunportadi. Nia forto estas en Jesuo kaj en la libereco, per kiu nin Jesuo pridonacis, en senligiteco al la objektoj. Kiu ajn serĉado de la surteraj certeco, valoro aŭ graveco en logiko de la monda povo estas tentoj por neigi la krucon de Kristo. Se nia agmaniero ne evitos tiujn manierojn, facile niaj majestaj misioj degeneros je iu speco de entreprenado, teatro aŭ propagando.

3. La plej bona traduko de la evangelio, kiun preparis la sanktaj fratoj Cirilo kaj Metodio, estis mem ilia vivo. Ni scias, ke ĝuste la homoj gvidataj per la kredo, kiuj estas preparitaj vivi la amon de Kristo, postlasas nevideblajn spurojn en la homa koro kaj en la historio de la nacioj. Tiajn spurojn ĝis hodiaŭ distingas ne nur la kredantoj, povas ilin kompreni la homoj de ĉiu tempo kaj kulturo.

Kiam ni petas pri la lumo de la Sankta Spirito por serĉo de la vojoj de la nova evangelizado, la tesalonikaj fratoj estas por ni modelo kaj inspirado. Ĉar ili ne forlasis principojn de la evangelio kaj ne misprezentadis Dian Vorton kaj ne heroldis sin mem (komp. 2 Kor 4,1-2.5-7), ili devis trasuferi eĉ maljustajn akuzojn kaj maljustaĵojn. Sed tiel laŭ evangelio en la vivo estas, kaj kiu volas esti kristano, devas kalkuli kun sufero, ĉar tia estas la regulo de la spirita vivo, kaj ne la escepto.

4. Karaj gefratoj, estas necese pilgrimadi ĉi tien al Velehrad, por danki pro heredaĵo, kiun al ni la sanktaj Cirilo kaj Metodio postlasis, kaj por ke ni pli bone ekkonu gravecon de la kristanismo en la vivo kaj kulturo de la slavaj nacioj. Ni ne povas ekkompreni nian historion sen ekkono de la tasko, kiun havis la kristana kredo en la vivo de generacioj.

Kiam sanktaj Cirilo kaj Metodio heroldis pri Jesuo Kristo, ili okupiĝis ankaŭ pri aferoj de la lingvo kaj kulturo. Dum evangelizado ili per sia talento kreadis kulturan identecon surbaze de la Sankta Skribo, kunigante dume la kredon, lingvon, skribon, riton kaj kulturon. La sanktaj fratoj per sia agado ne neniigis tion, kion ili transprenis, sed tion ili edifis kaj plibonigis. Ili estis konsciaj pri graveco de la identeco kaj specialaĵo de la apartaj nacioj, kaj same tiel ili respektis la komunan kredon en la sino de la eklezio, kiu kunigas kaj kiu baziĝas sur la bazangula ŝtono – Jesuo Kristo.

En nuntempaj cirkonstancoj, en kiuj vivas Eŭropo kaj la eŭropaj nacioj, la mesaĝo de tiu ĉi duopo de la patronoj de Eŭropo ne perdis sian freŝecon. Ili ankaŭ hodiaŭ nin instruas, kiel establi komunecon de la eŭropa familio kaj respekti specifecon de la apartaj nacioj kaj iliaj kulturoj.

Tial en Velehrad, en kiu la beata papo Johano Paŭlo la Dua distingis unu el la bazangulaj ŝtonoj de la eŭropa unueco, ni invokas potencan propeton de la sanktaj protektantoj de Eŭropo, por ke ili elpetu por ni forton al fidinda vivado de la evangelio kaj la gracon de la unuiĝo de ĉiuj kredantoj de Kristo.

5. Karaj gefratoj, mi estas hodiaŭ ĉi tie kun vi ankaŭ kiel ĉefepiskopo de Zagrebo, pilgrimulo el Kroatio. La unua episkopo de Zagrebo en la dekunua jarcento iĝis episkopo Duch, pri kiu la historia notaĵo tekstas, ke li estis ĉeĥo. De tiu tempo ĝis nun ni vidas neinterrompitan kunligon inter la kroata kaj la ĉeĥa nacioj. (aplaŭdo) Nia kulturo estus tre malriĉigita, se al ĝi ne kontribuus la ĉeĥaj spiritaj grandeguloj kaj se ne ekzistus la lokoj, kie renkontiĝadis la ĉeĥoj kaj la kroatoj. Multaj homoj kaj eventoj traplektis historion de niaj du nacioj kaj en la bazo de tiu ĉi komuneco ekzistas spiritualeco, kiun plejparte formis la ĝoja mesaĝo.

6. Ni troviĝas antaŭ baziliko de la Ĉielenprenita Virgulino Maria kaj de la sanktaj Cirilo kaj Metodio en Velehrad kaj ni estas plenigitaj per dankemo pro la donacoj de la Dia boneco. La sanktaj tesalonikaj fratoj, kiuj en la naŭa jarcento venis al Grandmoravio el Bizantio, ĉi tie ne konstruis nur fundamentojn de la kristana kredo, sed ankaŭ de la mariana pieco. La helpo kaj ŝirmo de la beata Virgulino Maria akompanis vian nacion en malproksima eĉ en proksima pasinteco, precipe dum la momentoj, kiam vi devis fronti suferadon kaj kiam vi devis porti krucon.

Estas grava fakto, ke kiam la nacio ektroviĝas en malfacilaĵoj, ĝi eksentas specialan rilaton al la Patrino de Kristo kaj Ŝi iĝas por ĝi signo de la espero kaj konsolo. Tiel same tio estis en mia patrujo Kroatio, tiel same tio estis ankaŭ en Moravio, Bohemio kaj Silezio. Tial ankaŭ hodiaŭ ĉiujn kaj precipe niajn kristanajn familiojn ni konfidas sub ŝirmon de la Plejsankta Dipatrino Maria.

7. Karaj gefratoj, tiu ĉi soleno estas granda dankesprimo kaj granda peto al la Sinjoro de la rikolto, por ke Li sendu laborantojn en sian rikolton kaj ke, laŭ la vortoj de la Apostoloj de la nacioj, la Dia gloro ekbrilu sur la vizaĝo de la eklezio, ĉar ni scias, ke „la fideleco de la Sinjoro restas eterne“ (Psa 117,2).

Dio benu vin, viajn familiojn kaj vian patrujon kaj ĉiujn homojn de la bona volo. Amen.

De la 13-a ĝis la 20-a de julio 2013 okazis en pilgrimloko Kalwaria Zebrzydowska en Pollando la 66-a Kongreso de IKUE. Partoprenis ĝin kvindeko da esperantistoj el naŭ eŭropaj landoj: Belgio, Ĉeĥio, Francio, Germanio, Hungario, Italio, Kroatio, Pollando kaj Slovakio. La ĉefa temo de la kongreso estis “Nova Evangelizado”. La mesaĝon al la kongresanoj sendis krakova kardinalo Stanisław Dziwisz, la alta protektanto de la kongreso, kiu pro okazonta Monda Renkontiĝo de la Junularo kun la Papo Francisko en brazila urbo Rio-de-Ĵanejro ne povis esti celebranto de la esperantlingva sankta meso por la kongresanoj en Krakovo. La Papo Benedikto la 16-a pasintjare lanĉis la “Jaron de la Kredo” kaj lia antaŭulo la beata Johano Paŭlo la Dua instigis al nova evangelizado. Tion strebis primediti kaj por ĝia praktika realizado ĉerpi la spiritan forton la kongresanoj dum la kongresa semajno.

Sabate la 13-an de julio atingis la kongresanoj kongreslokon – la pilgrimlokon Kalwaria Zebrzydowska. Je la 18:30 okazis sankta meso en la kapelo de la Pilgrimdomo. Ĉefcelebranto estis pastro Stanisław Płachta el Pollando, kuncelebrantoj Bernhard Eichkorn el Germanio, kaj polaj pastroj Józef Zielonka, kaj Stanisław Płatek. Sekvis vespermanĝo kaj post ĝi en la bazilika kapelo de graca bildo de la Virgulino Maria rozaria preĝo kune kun la ceteraj pilgrimantoj.

Dimanĉe la 14-an de julio post matena preĝo en la kapelo de la Pilgrimdomo kaj matenmanĝo okazis inaŭguro de la kongreso. Kadre de ĝi okazis du prelegoj. La unua preleganto estis Carmel Mallia el Malto, kies prelego “La Biblio kiel ekvojiro al Nova Evangelizado” estis realigita pere de skajpo fare de interreto. Post li sekvis prelego de la prezidanto de IKUE frato D-ro Giovanni Daminelli je la temo “Edikto de Milano”.

La dimanĉa inaŭgura sankta meso okazis en la bazilika kapelo de Pasiono, kies ĉefcelebranto estis pastro Bernhard Eichkorn kaj kuncelebrantoj pastroj Józef Zielonka, Stanisław Płachta kaj Stanisław Płatek. Posttagmeze okazis prelego de frato Inĝ. Jan Kalný pri “Sankta Faustyna Kowalska” antaŭ vizito de ŝia sanktejo en Krakovo-Łagiewniki. Kaj post tiu ĉi prelego sekvis prelego de geedzoj Rita Rössler-Buckel kaj Franz-Georg Rössler el Germanio pri “Sanktulino Edit Stein”. Post vespermanĝo okazis promena rozaria preĝo sub gvido de Miloslav Šváček, komencita antaŭ la statuo de la ĉiela patrono de la katolikaj esperantistoj la beata Johano Paŭlo la Dua kaj finita ĉe la statuo de la Virgulino Maria meze de la pilgrimdoma korto.

La tuta lunda tago de la 15-a de julio estis dediĉita al la tuttaga pilgrimo al la belega kaj historie tre grava urbo Krakovo. Preskaŭ dum la tuta ekskursa tago akompanis nin pluvo, spite de kiu tamen okazis la planita abunda programo. Helpe de ĉiĉerono la kongresanoj konatiĝis kun la plej gravaj historiaj lokoj de la urbo Krakovo. Okazis vizito de Episkopa Palaco forte ligita kun la Papo Johano Paŭlo la Dua, la tiama kardinalo Karol Wojtyła. Verdire la tuta kongresa semajno direktiĝis ankaŭ al omaĝo de tri gravaj personoj – la beata Johano Paŭlo la Dua kaj sankta Maksimiliano Maria Kolbe – la ĉielaj patronoj de IKUE kaj la sankta Faustyna Kowalska – heroldantino de la Dia Mizerikordo. Proksime de la Episkopa Palaco situas Baziliko de Sankta Francisko, ankaŭ forte ligita kun la Papo Johano Paŭlo la Dua. Dumvoje al la Baziliko de la Dipatrino sur la ĉefa placo estas necese almenaŭ mencii la fortikaĵon Barbakan kaj iaman internacian komercan centron Sukienica kun urbodoma turo sur la ĉefplaco. Super interno de la Baziliko de la Ĉielenpreno de la Plejsankta Virgulino Maria dominas mariana altaro de Wit Stwosz – la unikaĵo de la grandega valoro, la plej granda altaro en Eŭropo. Sekvis vizito de la monteto Vavelo, kiu estas la plej grava monumento de la polaj historio kaj kulturo. La unuan templon tie fondis en la jaro 1000 la reĝo Boleslao la Brava. La nuna masonita Reĝa Katedralo en Vavelo konsekrita al s-taj Stanislao kaj Venceslao estis finkonstruita en la jaro 1364. En la katedrala kripto oni povas ankaŭ viziti tombon de la pola prezidento Lech Aleksander Kaczyński kaj lia edzino Maria Helena Mackiewicz-Kaczyńska, tragike mortintaj en aviadila akcidento apud Smolensk en Rusio la 10-an de aprilo 2010.

Interesa estis vizito de ĵus konstruata grandega konstrukomplekso de Centro de Johano Paŭlo la Dua sub nomo “Ne timu!”. En tiea sanktejo de la beata Johano Paŭlo la Dua okazis sankta meso, kies ĉefcelebranto estis pastro Stanisław Płachta, kuncelebrantoj estis la pastroj Roman Gmyrek kaj Stanisław Płatek. Post vizito de la muzeo de Johano Paŭlo la Dua sekvis vizito de Kra-kovo-Łagiewniki, ligita al la sankta Faustyna Kowalska, apostolino de la Dia Mizerikordo. Interesa estas tiea baziliko, kiun konsekris kune kun la mondo al la Dia Mizerikordo la 17-an de aŭgusto 2002 la Papo Johano Paŭlo la Dua. Spite de la ofta pluvo la pilgrimo al Krakovo iĝis neforgesebla travivaĵo.

La marda mateno estis dediĉita al la sankta meso en la kapelo de la Pilgrimdomo. Ĉefcelebranto estis pastro Roman Gmyrek, kuncelebrantoj estis la pastroj Zielonka, Płachta kaj Płatek, kaj la antaŭtagmeza tempo estis dediĉita al ĝenerala kunsido de IKUE finita per Anĝeluso.

Posttagmeze okazis prelego pere de skajpo de s-ro Vitor Luiz Rigoti dos Anjos el Brazilo pri “Evangelizado en kelkaj misiaj kampoj de Meksiko, Afriko kaj Brazilo”. Post li prelegis pastro Roman Gmyrek pri “Sankta Hildegarda el Bingen”. Vespere okazis en la Baziliko de Kalwaria Zebrzydowska orgenkoncerto fare de la kongresano – frato Stefan Lepping el Germanio. La pli granda parto de la koncerto estis multfaceta muzika rezonado pri la melodioj kaj ties tekstoj, kiu montris la tutan skalon de la orgenaj sonoj. La marda tago estis finita per la rozaria preĝo en la Baziliko.

Merkrede la 17-an de julio post la matena preĝo kaj matenmanĝo okazis prelego de fratino Marija Belošević pri “Nova evangelizado kaj modernaj komunikiloj”, poste sekvis prelego de frato Stanisław Śmigielski pri “Fenomeno de Radio Maryja en Pollando en la evangelizado de la kristanoj”. Kaj kiel lasta prelegis pere de skajpo Mons. Gabriel Anda el Kamerunio pri “Nova evangelizado – tasko de ĉiu kristano”. La prelega programo estis finita per Anĝeluso.

Posttagmeze okazis vizito de la sanktejo kun ĉiĉeronado. Post ĝi ni preĝis la sanktan rozarion en la Baziliko kaj sekve en la kapelo kun mirakla bildo de la Virgulino Maria okazis la sankta meso, kies ĉefcelebranto estis pastro Stanisław Płatek, kuncelebris pastroj Płachta kaj Gmyrek.

La tuta ĵaŭda tago estis dediĉita al perbusa pilgrimado. Unua celo de la pilgrimado estis la koncentrejo Auschwitz (Oświęcim). En la koncentreja “bloko 11” estis martirigita ankaŭ sankta Maksimiliano Maria Kolbe, proponinta sin al mortpuno anstataŭ alia malliberulo, patro de la familio. En la mortĉelo, en kiu per malsato mortis naŭ kunarestitoj, la vivo de la deka – Maksimiliano Kolbe estis finita per mortiga injekto. Nome de ĉiuj kongresanoj la florbukedon sur la lokon de la morto de la sankta Maksimiliano Maria Kolbe metis vicprezidantoj de IKUE – fratino Marija Belošević kaj Miloslav Šváček. La brulanta kandelo estis starigita al la muro, antaŭ kiu estis mortpafitaj multegaj prizonuloj. Sekvis akompane de ĉiĉeronino vizito de pluaj blokoj kaj ceteraj lokoj de tiu ĉi surtera infera loko.

Sekvis vizito de Centro de Sankta Maksimiliano Maria Kolbe en Harmęże ĉe Oświęcim prizorgata fare de Franciskana Ordeno kaj Misiistinoj de la Senmakula de la Patro Kolbe. La Centro de Sankta Maksimiliano Kolbe estas kunigita kun preĝejo de la Senmakula Virgulino Maria. En la Centro troviĝas multaj pentraĵoj de Marian Kołodzej (6.12.1921-13.10.2009), eksmalliberulo de la koncentrejo Auschwitz n-ro 432, scenartisto, kiu per siaj pentraĵoj esprimis la drastan vivon en la koncentrejo.

Poste sekvis vizito de Kęty, kie en kapelo de Kongregacio de la Fratinoj de la Resurekto de Nia Sinjoro Jesuo Kristo okazis preĝo ĉe tombo de la beata Celina Borzęcka kaj Servantino de Dio Jadwiga Borzęcka. Fratulino de tiea kongregacio rakontis pri la vivoj de ambaŭ virinoj – la beata patrino Celina kaj ŝia filino – Servantino de Dio Jadwiga. Beatproklamo de Celina okazis en la Baziliko de Sankta Johano ĉe Laterano en Romo la 27-an de oktobro 2007. Beata Celina apartenis al la rara grupo de la virinoj, kiuj spertis diversajn statojn de la vivo: edzino, patrino, vidvino, religiulino kaj fondintino. Ŝian vivon karakterizas ŝia eldiraĵo: “Dio ne vokis min fari eksterordinarajn aferojn, eble, ĉar Li ne volis, ke mi fariĝu orgojla. Mia vokiĝo estis plenumi volon de Dio fidele kaj ame”.

Daŭrigante pilgrimon al plua tre grava loko – Wadowice, ni haltis en Andrychów por tagmanĝo en restoracio. Post tio ni atingis Wadowice – naskiĝlokon de la beata Papo Johano Paŭlo la Dua. En la Baziliko de Oferdono de Maria Plejsankta Virgulino, kiu estas paroĥa preĝejo, okazis la sankta meso.Ĉefcelebranto estis pastro Roman Gmyrek, kuncelebris pastroj Płachta kaj Płatek. En la baziliko troviĝas baptujo, ĉe kiu estis baptita Johano Paŭlo la Dua. La bapto okazis la 20-an de junio 1920 en la 33-a tago de la vivo de Karol Józef Wojtyła, filo de Karol kaj Emilia Wojtyła. La baptujon Karol Wojtyła kisis dufoje: 18.5.1970 kiel kardinalo kaj metropolito de Krakovo en sia 50-a naskiĝdatreveno, la duan fojon la 7.6.1979 kiel Papo Johano Paŭlo la Dua dum sia unua pilgrimo al la Patrujo.

Post la sankta meso okazis vizito de Muzeo de Johano Paŭlo la Dua en apudeco de la baziliko, nomita “Familia Domo de Johano Paŭlo la Dua” kun ekspozicio “Trezoro de mia vivo”. Ĝi estas repliko de lia familia domo, ĉar la origina familia domo estas ĉi-momente rekonstruata. Kaj ankoraŭ estis disponigita tempo por trarigardo de la urbo.

Dum revena vojaĝo atendis la kongresanojn surprizo – halto en la Kulturdomo en Zagórnik, kie okazis belega folklora programo de ensemblo el Andrychów. Post tiu ĉi ripoziga kultura programo sekvis plua surprizo – vizito de la Baza Lernejo kaj Gimnazio de Ludoviko Lazaro Zamenhof en Zagórnik.

Post reveno je la 22-a horo atendis la kongresanojn saketoj kun vespermanĝo. Ne tiom manĝaĵo kiel la trinkaĵo el ili estis tre bezonaj. Post spiritriĉe travivita tuttaga pilgrimo sekvis agrabla momento – la enlitiĝo.

Vendrede matene okazis la sankta meso en la kapelo de la Pilgrimdomo. Post la matenmaĝo atendis tri programeroj. Unue pere de skajpo prelegis dioceza kanceliero en Pécs, Hungario, pastro Attila Szép pri “Nova evangelizado – leteroj el la episkopara sinodo”. Post li prelegis fratino Marija Belošević el Kroatio pri “Martiroj de la 20-a jarcento”. Kaj fine estis projekciita prezentaĵo de frato Miloslav Šváček pri pasintjare okazinta 65-a IKUE-Kongreso en la urbo Pécs en Hungario. La antaŭtagmeza programo estis finita per Anĝeluso.

Posttagmeze tiuj, kiujn ne timigis peniga piediro, partoprenis la Kalvarian Krucvojon de Jesuo Kristo, kiu en la tereno de la Kalwaria Zebrzydowska daŭris iom pli ol du horojn. Kaj vespere okazis jam tradicia adiaŭa kongresa programo, en kiu partoprenis per siaj prezentaĵoj la kongresanoj el apartaj landoj.

Nu kaj proksimiĝis sabato – la tago de la adiaŭo. Per la lasta sankta meso la kongresanoj dankis al Dio kaj la Virgulino Maria – forte honorata en la pilgrimloko Kalwaria Zebrzydowska, pro ĉiuj ĉielaj gracoj, benoj kaj ŝirmoj dum la tuta belega kaj spiritriĉa kongresa semajno travivita en la amikeca kaj frateca amo, sen konfliktoj aŭ aliaj mal-agrablaĵoj. Tre kora danko apartenas al fratino Marija Belošević, vicprezidantino de IKUE kaj ĉeforganizantino de la kongreso kaj al ĉiuj, kiuj iamaniere helpis en preparlaboroj de la kongreso kaj dum ĝi. Dio repagu al ili ilian strebadon, por ke la kongreso ne estu nur la agrable travivitaj tagoj, sed ke ili estu vera kontribuo en la Jaro de la Kredo kaj en senco de la kongresa ĉeftemo – La Nova Evangelizado”. Tiusence ni daŭrigu niajn aktivadojn en niaj hejmoj, en niaj landoj. Kaj se tia estos volo de Dio, do ĝis la revido dum venontjara kongreso en belega itala urbo Trento. Miloslav Šváček

En pilgrimloko Marianka ĉe Bratislava okazis en la semajnfinaj tagoj de la 17-a ĝis la 19-a de majo 2013 renkontiĝo de la katolikaj esperantistoj, kiun organizis la Slovaka IKUE-Sekcio. Partoprenis ĝin esperantistoj el Ĉeĥio kaj Slovakio, ankaŭ reprezentantoj el Hungario kaj Pollando. Entute partoprenis ĝin 33 personoj. Iniciatinto de la aranĝo estis Inĝ. Tibor Kepencay kaj la ĉefaranĝantino estis tiama prezidantino de la Slovaka IKUE-Sekcio fratino Mária Beláňová. El Hungario ĉeestis D-rino Ilona Biksádi kaj el Pollando fratino Teresa Pomorska.

Vendrede posttagmeze komencis alvenadi partoprenantoj de la renkontiĝo. Post loĝigo en spiritekzerca domo la alvenintoj povis eluzi la tempon por konatiĝo kun tiu ĉi fama pilgrimloko ĝis alveno de ĉiuj, kiuj tiutage anoncis sian alvenon. Je la 18-a horo la ĉeestantaj esperantistoj partoprenis en belega pilgrima sanktejo – la Baziliko de Naskiĝo de la Virgulino Maria kun ceteraj pilgrimantoj kaj paroĥanoj unue majan piaĵon honore al la Virgulino Maria – Reĝino de Majo kaj post ĝi la sanktan meson. Post la sankta meso kaj vespermanĝo okazis projekciado de frato Miloslav Šváček pri la 65-a Kongreso de IKUE okazinta pasintjare en la hungara urbo Pécs. Tiamaniere povis kun spirite tre riĉa kongreso konatiĝi tiuj, kiuj ĝin ne partoprenis kaj por tiuj, kiuj ĝin partoprenis tio estis agrabla memorigo de la travivaĵoj dum tiu ĉi belega kongreso. Por rememorigo de la bela IKUE-renkontiĝo 2011 en Nitra ankaŭ okazis projekciado.

Sabate matene jam ĉiuj aliĝintoj estis atingintaj la pilgrimlokon Marianka. Post partopreno de la sankta meso, la tiea pastro el Kongregacio de Fratoj Konsolantoj el Getsemano, kiu zorgas pri tiu ĉi pilgrimloko, en la pilgrimloka baziliko konigis koncize nian esperantistan grupon pri historio de tiu ĉi pilgrimloko. Post mallonga refreŝiĝo dum kafopaŭzo okazis meditoj ĉe ĉiuj 14 stacioj de Kalvaria Krucvojo lokita en natura scenerio de la arbara deklivo, pro sia lokigo kaj varieco unika en Slovakio. Por pli aĝaj personoj en tiu ĉi tereno ĝi estis sufiĉe peniga eĉ sen porto de la kruco, kiun post terura turmento devis pro nia savo porti Jesuo Kristo. Post la reveno okazis tagmanĝo kaj post ĝi jarkunveno de Slovaka IKUE-Sekcio, kiu elektis por plua balotperiodo sian novan prezidanton. Ĝi iĝis frato Pavol Petrík, al kiu ni gratulas kaj deziras Di-benitan gvidadon de la Slovaka IKUE-Sekcio. Poste sekvis ekskurso al la slovakia ĉefurbo Bratislava, kadre de ĝi precipe ankaŭ vizito de la urba kastelo.

Por vespera programo estis planita vizito de Lurda Groto kun rozaria preĝo, litanio kaj kantado honore al la Virgulino Maria kaj post tio prelego de frato D-ro Max Kašparů. Sed okazis grava ŝanĝo. Pro korkolapso, pro kiu devis enhospitaliĝi frato Max, la ĉeestantoj kolektiĝis en la kapelo de la spiritekzerca domo, por preĝi la rozarian preĝon intence de resaniĝo de frato Max. Post la rozaria preĝo okazis vizito de Lurda Groto, kie samintence okazis litanio de Loreto, kantado kaj pluaj preĝoj, por elpeti pere de la Virgulino Maria ĉe Jesuo resaniĝon de la frato Max. Dimanĉe, je la festo de la Sankta Spirito, la ĉeestantaj esperantistoj partoprenis la solenan sanktan meson en la baziliko kun ceteraj pilgrimantoj kaj paroĥanoj. Post ĝi okazis prelego de frato Pavol Petrík okaze de 1150-jara datreveno de la alveno de la kredheroldantoj sanktaj Cirilo kaj Metodio en Grandmoravian Regnon. Kadre de tiu ĉi memoriga datreveno sekvis projekcio pri la 59-a kongreso de IKUE okazinta en la jaro 2006 en Velehrad, la plej grava sidejo de la kredheroldantoj – Patronoj de Eŭropo la sanktaj Cirilo kaj Metodio. Post tagmanĝo okazis fermo de la bela tritaga renkontiĝo de la katolikaj esperantistoj en Marianka. Koran dankon al fratino Mária Beláňová kaj ĉiuj, kiuj aktive kunlaboris. Denove plifortiĝis la deziro, ke la renkontiĝoj de la katolikaj esperantistoj okazadu ĉiam alterne en Ĉeĥio kaj Slovakio. Revivigo de tiu ĉi iama tradicia praktikado estas bonveninda ideo precipe por tiuj esperantistoj, al kiuj la ĉiam pli malfacilaj vivkondiĉoj ne permesas partopreni la kongresojn.

Dankon al Dio, al la Virgulino Maria kaj la organizantoj de la renkontiĝo pro agrablaj tagoj en Marianka.

Miloslav Šváček

Lasta alvoko de la litanioj de Loreto, kiun la eklezio enmetis al ili, estas la titolo de la Virgulino Maria reĝino de la familioj. En la medito pri la paco kaj trankvilo en la homa koro ni diris, kiel estas grave, ke ĉiu kristano havu pacon de Kristo en si. La paco, kiu estas interne de la homo, transportiĝas en la ĉirkaŭaĵon. Kaj la plej proksima ĉirkaŭaĵo de ĉiu el ni estas nia familio. La nuntempaj familioj ne nur en nia patrujo, sed en la tuta mondo estas tre minacitaj. Diablo scias kien ekataki, por minaci la homaron, sklavigi kaj forkonduki de la sencohava kaj bela vivo. La malbona spirito atakas la nuntempan familion per la plej diversaj rimedoj kaj per la plej diversaj vojoj. Se estas minacita la familio, estas minacita la tuta nacio. Se estas minacita la familio, estas en la danĝero tiuj, kiuj fondos la novajn familiojn, do la infanoj. La atako de la malbonulo kontraŭ la familio estas la plej insidema atako kontraŭ la homaro mem. La Virgulino Maria kiel la patrino kaj ankaŭ kiel la edzino, kiu vivis en la sankta familio, vidas tiun dolorigan staton de la familioj en la nuntempo.

La familio, kiu ne havas moralan kaj etikan bazon, la familio, kiu estas starigita nur sur la biologiaj kaj materialaj valoroj estas kvazaŭ nevivanta, nur vivetanta. Kvazaŭ ĝi ne florus, nur ekzistus. Por la estonteco de la nacio tio estas granda malfeliĉo. Ĉiu virino devus havi en la Virgulio Maria sian modelon. Modelon de laboremo, amo, boneco, la modelon de la kapablo abstini, la modelon resti fidela kaj principa. La viroj devus havi en sankta Jozefo sian ekzemplon de la viro tre prudenta, la viro saĝa, la viro zorganta pri la edzino kaj siaj infanoj kaj en niaj kristanaj familioj devus loĝi la Sankta Spirito, kiu niajn rilatojn vivigos.

Per infekto de disfaloj de la familioj estas minacataj ankaŭ tiuj, kiuj sin opinias esti kristanoj. Vico da kristanaj familioj nuntempe disfaliĝas. Eble estas la ununura kaŭzo, eble estas pli da kaŭzoj, sed tutcerte unu el la kaŭzoj estas ankaŭ tio, ke ni en la nuna tempo turnis la okulojn al aliaj modeloj, ke ni nian vidon forturnis de la Virgulino Maria kaj ni demandis pri la solvo de la personaj problemoj tiujn, kiuj havas la problemojn en sia propra vivo. Ni revenu, revenu ne nur al la Virgulino Maria kiel Reĝino de la Familioj, sed ni konsekru niajn familiojn al ŝia Senmakula Koro.

D-ro Max Kašparů

La 98-a Universala Kongreso de UEA okazis nunjare en Rejkjaviko en Islando de la 20-a ĝis la 27-a de julio 2013. Dimanĉe la 21-an de julio okazis en rejkjavika luterana katedralo tiel nomata „Ekumena Diservo“. Mi ĝin nomus „Servo por superekumeno“, ĉar ĝiaj aktivaj partoprenantoj estis ankaŭ bahaanoj! Mankis tie ankoraŭ jehovistoj, ĉar ankaŭ ili kredas je iu dio. Jesuo Kristo preĝis „ por ke ili ĉiuj estu unu“ (Joh 17,21). Ĉu estas laŭ praktikado de la hodiaŭa katolika eklezio en intenco de la Dua Vatikana Koncilio kaj de la Interreligiaj Kunsidoj en Asizo „por ke al ni ĉio estu egala“? Verŝajne jes.

 D-ro Max Kašparů

Sabate la 18-an de majo 2013 mi estis ĉeestanta surbaze de speciala invito en tre interesa evento en la kastelo de Kroměříž ĉe armado de novaj Kavaliroj de Vino, de la ordeno “ORDO EQUESTRIS VINI EUROPAE”, kies ekzisto atingas malproksiman historion. Tiu ĉi solena ritaro kun ĉeesto de la ordenaj reprezentantoj el Aŭstrio kaj Slovakio okazis tiutage kadre de jam tradiciaj Ministaj Muzikaj Festoj preskaŭ en spacoj de la tuta komplekso de la Ĉefespiskopa Kastelo en Kroměříž kun solena koncerto de simfonia kaj kanta ensemblo el la urbo Kladno en Deputitara Salonego, kaj sekve en „Salla Terrena“ de la kastelo kun regalo kaj cimbalona muziko de Orkestro de Radio de Popolaj Instrumentoj de Brno.

Tiu ĉi ordeno estas en nia lando ĝis nun nemulte konata kaj ĝia baza misio estas edifi al alta nivelo kulturon de vinkulturado kaj ĝia trinkado. La ordena devizo estas „In honorem Dei et in honorem vini – pax est laetitia semper nobis cum“, tio estas „En honorado de Dio kaj en honorado de vino estas kun ni paco kaj ĝojo“, ĉar ĉiuj, kiuj kune trinkas, ne interbatalas kaj laŭ eldiraĵo de aŭstra baronino Berta Suttner „For la armilojn, pli alten la pokalojn!“, estas tiu ĉi paca ideo de la ordeno certe konvinka. La Ordeno de la Kavaliroj de Vino havas sian Senaton, senatanojn, konsulojn kaj pluajn membrojn de diversaj rangoj kaj ĝia sidejo estas en Aŭstrio. Ĉi-jare estis aranĝita en la tagoj de la 1-a ĝis la 4-a de majo la Unua Eŭropa Kongreso de la Kavaliroj de Vino de Eŭropo 2013 (OEVE) en la serba urbo Novi Sad kaj en ĉiu sekva jaro ĝi okazos ĉiam en alia lando. La reprezentantoj de la ordeno dum la solenaj okazoj surhavas uniformojn kun maltkavalira kruco, ĉeno aŭ rubando kaj kun indikita rango; la ordeno estas iu branĉo de Maltkavaliroj. Ĝi ankaŭ havas sian historian blazonon kun latinlingva nomo de la ordeno, en kies supra parto estas memorigita la dato de la datreveno 313-2013 (1700 jarojn) de la Edikto de Milano, eldonita fare de la roma imperiestro Konstanteno la Granda kaj la orientroma imperiestro Licinius, per kiu estis donita religia libereco al la kristanoj.

Gastojn de tiu ĉi evento bonvenigis en belegaj ejoj de Ĉefepiskopaj Vinkeloj en Kroměříž tiea komercestro František Martínek (ankaŭ kavaliro de Ordeno de Vino) kaj al la ĉeestantaj kavaliroj – vinfakuloj li proponis por gustumado bonegajn mesvinojn. Por produktado de la mesvinoj, do nur por diservaj celoj, donis al la vinkeloj en Kroměříž privilegion en la jaro 1345 imperiestro Karolo la Kvara, sed la vinkeloj estis fonditaj jam en la jaro 1266 fare de episkopo kaj politikisto de Olomouc Bruno el Schaumburg, kiu estas entombigita en kripto sub preĝejo de sankta Maŭricio en Kroměříž, kaj antaŭnelonge mi havis la eblecon vidi staton de lia sarkofago per malgranda aperturo en la planko apud ĉefaltaro pere de transportebla videoteknika sondo, kiun historiisto projekciis sur la projekcian tolon.

Poste la kavaliroj kaj ceteraj invititaj honoraj gastoj procesie tra la kastela korto foriris en historie belegan Mansan Salonon, en kiu ilin bonvenigis per fanfaroj lernantoj de la loka konservatorio kun ilia profesoro. En la salono, en kiu en pasinteco ĉiam dufoje en la jaro kunsidis landa juĝtribunalo kaj en kiu ankaŭ okazis armado de protektantoj de la ĉefepiskopo de Olomouc, okazis la solena ceremonio de armado de kvin novaj kavaliroj de vino, kiuj plenumis kvalifikajn postulojn kaj faris ĵuron antaŭ reprezentantoj de la Senato de la kavalira ordeno. Dum la ĵuro okazis per meto de glavo sur ŝultron la armado kaj tosto antaŭ vintrinko el speciala kavalira kaliko, kiujn post belega prediko benis la katolika pastro el la loka paroĥa preĝejo de la Virgulino Maria Mons. Vojtěch Šíma, kaj per ricevo de flava-ruĝa-verda rubando kun medalo de la rango estis akceptitaj novaj kavaliroj en la ordenon. Post festparoloj de la reprezentantoj de la Senato el Aŭstrio kaj post eksonoj de la fanfaroj estis farita komuna memordokumento.

Denove ni travivas la someran jarsezonon. Somere en la jaro 1991 nia kara Papo beata Johano Paŭlo la Dua unuan fojon alparolis esperantlingve milionnombran junularon kolektiĝintan en fama pilgrimloko Ĉenstoĥovo en Pollando. Li diris: „Mi donas ankaŭ en Esperanto bonvenan saluton al la junaj pilgrimantoj el la tuta mondo, en ĉi tiu tago de universala frateco, kiu vidas nin unuigitaj kiel filojn de unu sama Patro en la nomo de Kristo, vero de la homoj.“

Kaj fine li diris: „Karegaj gejunuloj! La sperto de kredo, travivita ĉe la piedoj de la Nigra Madono, restu neforigeble gravurita en viaj koroj. Sanktega Maria akompanu vin!“ Da sinceraj kaj karaj vortoj estas neniam sufiĉe!

 NI HELPU NIN RECIPROKE

La 5-an de julio 2013 en la aĝo de 81 jaroj mortis multjare fidela membro de IKUE frato František Adamík, loĝinta en la urbo Přerov. La 10-an de julio 2013 okazis en la preĝejo de sankta Mikaelo en Přerov lasta adiaŭo kun la frato Francisko. Ĉefcelebranto de la funebra sankta meso estis lia filo – jezuito Jan, kuncelebris 14 pastroj.

Dum la periodo de komunisma totalismo reganta en iama Ĉeĥoslovakio ne ekzistis eblo eldonadi kaj aĉetadi religian literaturon. Eĉ tiama Katolické noviny (Katolika Gazeto) ne havis eklezian aprobon. Kiel Rudé právo (Ruĝa Rajto – komunista taggazeto), tiel ankaŭ la Katolika Gazeto estis subordigitaj al la sama ideologia cenzuro. Tial estis sekrete multobligata diversa religia literaturo, libroj kaj broŝuroj, originaloj kaj tradukaĵoj, revuoj kaj gazeto „Informace o církvi“ (Informoj pri la eklezio) per simpla prestekniko helpe de ciklostilo, eventuale per pli simpla tekniko per sistemo „kadreto – rulilo“ (por frato Francisko Adamík ilin pretigis frato Miloslav Šváček). Ĉar tiu ĉi aktivado ne plaĉis al ateistaj ideologoj, estis presistoj persekutataj kaj malliberigitaj fare de fifama komunista ŝtata polico.

Tiu sorto trafis ankaŭ fraton František Adamík el Přerov. Post du domtraserĉoj sekvis demandesploradoj kaj akuzo pro kulpo de „subfosado de respubliko“. Je prilaboro de lia defendo partoprenis JUDr. Ján Čarnogurský el Bratislava, kies merito estas tio, ke la informoj pri tiu ĉi kazo atingis ankaŭ eksterlandon. Tiel la centro de la Kristana Internacia Solidareco en Zuriko eksciis ne nur pri František Adamík, sed ankaŭ pri ceteraj persekutatoj en Ĉeĥoslovakio.

Sekvis diversaj peticioj kaj protestleteroj adresitaj al ŝtatprezidento Gustáv Husák, Registaro, la Plej Supera Tribunalo, Ministerio pri Justico kaj al aliaj lokoj, kie oni povis esperi almenaŭ etan pozitivan rezulton favore al la persekutatoj kaj juĝatoj pro la kredo. Tiu ĉi aktivado donis fruktojn.

Ekde la jaro 1992 aktivas CSI – Kristana Internacia Solidareco ankaŭ en Ĉeĥa Respubliko fondita fare de frato František Adamík (www.csi-cr.cz).

Kun frato Adamík mi interkonatiĝis komence de la sepdekaj jaroj de la pasinta jarcento, tiam ni ambaŭ engaĝiĝis en aktivadon de kaŝaktivanta tria ordeno de sankta Dominiko; komence de kvindekaj jaroj komunistoj likvidis ĉiujn ordenojn, kiuj povis reaktiviĝi nur post 40 jaroj, post falo de la ruĝa drako en la jaro 1989. Li tiam esperantistiĝis kaj membriĝis al IKUE. En la jaro 1975 li kun sia familio partoprenis la katolikan (IKUE) tendaron okazintan en la vilaĝo Herbortice (en la jaro 1977 perforte fare de invado de komunista polico ĝi estis likvidita). Dum la jaroj 1976 ĝis 1978 li estis prezidanto de E-klubo en Přerov. En la jaro 1978 mi kun li organizis kurson de Esperanto en klubejo de Popolpartio, kiu per ordono de tiamaj regantoj devis esti ĉesigita. Ambaŭ ni travivis la saman sorton – la juĝon, li pro sekreta presado kaj disvastigado de la religia literaturo, mi pro organizado de la katolikaj E-tendaroj dum totalisma sistemo. Ambaŭ ni spertis fortan helpon de la Sankta Spirito en lukto kontraŭ neimageble pli forta tiama antagonismo – la totalisma reĝimo. Ĝis lasta vivmomento frato František Adamík estis fidela membro de IKUE kaj dum kelkaj jardekoj proksima kunaktivanto de frato Miloslav Šváček.

Sinjoro, dankon pro lia laboro favore al la persekutatoj, pro lia fidela aparteno al IKUE. Ripozon eternan donu al li, Sinjoro, kaj la senfina lumo lumu al li, li ripozu en paco. Amen.

Miloslav Šváček

Milí bratři a sestry, opět Vás všechny srdečně pozdravuji. S některými z Vás jsem se osobně potkal na setkání na slovenském poutním místě Mariance u Bratislavy a na kongresu IKUE na poutním místě Kalwarii Zebrzydowské v Polsku. Účastníci obou akcí jistě se mnou souhlasí, že obě tyto akce byly krásným a duchovně hlubokým společným zážitkem v Roce víry. Škoda, že se těchto akci nezúčastnilo více členů naší sekce. Vím, že pro mnohé už není možné se akcí katolických esperantistů zúčastňovat, a mnohým plánovaná akce koliduje s jinou důležitější záležitostí. Přesto však věřím, že příště se k účasti odhodlá více našich členů, abychom ve větším společenství bratří a sester – esperantistů, prožili dny, které nejsou ztraceným časem, ale příjmem duchovní posily do všedních dnů života. Články o těchto akcích s obrázkovými dokumenty (škoda, že nemohou být všechny barevné) Vás blíže o nich informují a těm, kteří se jich zúčastnili, připomenou hezky prožité dny.

Někteří z Vás usoudili, že bychom měli ještě uspořádat víkendové setkání v podzimním období letošního roku u nás, abychom také umožnili setkání těm, kteří se nemohli zúčastnit akcí na Slovensku a v Polsku. Má-li někdo z Vás vhodný návrh na místo snadněji dostupného víkendového setkání a může toto setkáni zprostředkovat (ne programovou náplň, pouze ubytování a stravu), sdělte mi to dopisem nebo mailem (adresy viz dole). Také hledáme vhodné a snadněji dostupné místo pro víkendové setkání v příštím roce, které by bylo přístupné také pro naše bratry a sestry ze Slovenska, s kterými chceme udržovat oboustrannou spolupráci. Předem děkuji za Vaše podněty.

Jak už jsem se na Vás obrátil v minulém čísle Dio Benu, rád uvítám článkové příspěvky do našeho časopisu. Jistě existuje mnoho zajímavého, o čem se lze rozdělit s ostatními čtenáři. Text může být i v češtině, jeho překlad zajistíme.

Kdo máte přístup na internet, nezapomeňte sledovat internetové stránky IKUE (www.ikue.org/) a stránky naší sekce (www.ikue.org/cz). Také pro esperantisty je určené vysílání Vatikánského rozhlasu třikrát týdně (www.oecumene.radiovaticana.org/esp/on_demand.asp) nebo z bohatého archivu (www.radio-vatikana-esperanto.org).

Srdečně všechny zdravím a přeji Boží požehnání. Dio benu! Váš bratr

Miloslav Šváček