Patro Probo Vaccarini naskiĝis la 4-an de junio 1919. En la jaro 1942 li partoprenis militan kampanjon en Rusio. Post la reveno al itala urbo Rimini li reprenis studadon kaj finstudis, igis geometro kaj iniciatis profesian aktivecon. Kiam li estis 33-jaraĝa, li edziĝis kun bela knabino Anna Maria Vannucci. El ĉi tiu geedza unuiĝo naskiĝis 7 infanoj: kvar filoj kaj tri filinoj.

Ĉiuj kvar filoj estas sacerdotoj de la katolika eklezio.

Kiam li estis 51-jaraĝa, mortis lia edzino kaj li restis kun sep infanoj. Sed la vivo ne haltis. Patro Probo ekiris vojon de akolito, poste diakonan. Sed la historio ankoraŭ ne finiĝis.

Fine li entreprenis decidan paŝon direkte al pastreco, liaj filoj subtenis lin.

La 8-an de majo 1988 episkopo Giovanni Locatelli ordinis lin sacerdoto.

Patro Probo estis tiam 69-jaraĝa.

Dum pli ol 30 jaroj li praktikis sacerdotan servon en paroĥo s-ta Marteno en Venti, proksime de Rimini, kie li mankis nek unu tagon. Ĉiutage, ĝis kiam la sanstato tion permesis, li celebris la sanktan meson.

Li vivis la kredon kun nekredebla pasio.

La 4-an de junio 2019 la tuta diocezo Rimini esprimis sinceran dankemon al la Sinjoro Dio pro donaco de la patro Probo kaj pro mejloŝtono de la centjariĝo.

Patro Probo verkis pli ol 15 librojn (1975-1999), ankaŭ propran biografion.

Kiel juna viro li vizitis urbon San Giovanni Rotondo, kiu situas en suda itala regiono Puglia. Unu tagon li pekkonfesis ĉe Patro Pio, kapuceno, kiu la 2-an de majo 1999 iĝis beatulo kaj la 16-an de junio 2002 li estis kanonizita (Sankta Pio de Pietrelcina).

Patro Pio konsilis al li edziĝi kaj krei grandan familion. Ne nur tio realiĝis, sed multe pli.

Por Dio Benu sendis Jitka Skalická, Romo

Fratulino André estas 117-jaraĝa, ŝi naskiĝis la 11-an de februaro 1904. Ŝi travivis la Trian Francan Respublikon, du mondmili tojn kaj la Kvaran kaj la Kvinan Respubli kojn, ĉiam en Francio.

La fratulino de la ordeno de la Sankta Vincento de Paŭlo travivis ankaŭ pontifikadojn de dek papoj, ekde la sankta Pio la 10-a ĝis Francisko.

Fratulino André, civilnome Lucile Ran don, naskiĝinta en protestanta hugenota familio kies avo estis pastro, konvertiĝis al katolikismo en la aĝo de 19 jaroj. En sia 40-a jaraĝo ŝi eniris ordenon de la Filinoj de la Karitato de Parizo (ordeno de la Sankta Vincento de Paŭlo) kadre de „malfrua vokiĝo“, en kiu ŝi restadas preskaŭ 77 jarojn.

Post 28 jaroj de la servado en la hospitalo en Vichy, kie ŝi dediĉis sin al prizorgo de maljunuloj kaj orfoj, la fratulino André retiriĝis al la unua pensiula hejmo en Savojo al Les Marches.

Nur en la jaro 2009, kiel 105-jaraĝa, ŝi transloĝiĝis en Toulon, en la sudan parton de Francio, en pensiulan domon de la sankta Caterina Labouré.

Resanigita de la kronviruso, kiu trafis plurajn loĝantojn de ŝia loĝejo, la fratulino André altiris la atenton de la internaciaj amaskomunikiloj. Kvankam nun blinda kaj moviĝanta per rulseĝo, ŝi konservas viglan spiriton, instigatan per amikecoj kun la aliaj loĝantoj de la hejmo, kaj de la diligenta aŭskultado de la radio, kiu ofertas fenestron al la mondo pri aktualaĵoj kaj kiu markas ŝian preĝvivon.

La franca fratino ĝisvivis sian 117-an vivjaron la 11-an de februaro, do sojle de la 90-a datreveno de la Radio Vatikana.

La franca fratulino André, la plej aĝa de Eŭropo kaj dua de la mondo (malantaŭ la japana Kane Tanaka, kiu atingis 118-an jaraĝon la 2-an de januaro 2021), atinginte la 12-an de februaro la 117-an vivojaron, bondeziris al Radio Vatikana kiel fidela aŭskultantino de la dissendostacio de la Papo, okaze de ĝia 90-a datreveno de la ekzisto ankaŭ samtage la 12-an de februaro.

„Radio Vaticana, feliĉan naskiĝtagon! – la 90-jara, sed restanta ĉiam juna! “ – ŝi diras bonhumore.

Okaze de sia 115-a naskiĝtago antaŭ du jaroj ŝi ricevis de la Papo Francisko rozarion. Dum la intervjuoj ŝi konfidis, ke ŝi trovas la Sanktan Patron tre „kuraĝa“.

„Preĝu por mi…kaj mi preĝos por vi“ – ŝi finas mallongan mesaĝon de la bondeziroj al la Radio Vatikana, uzante la esprimon de la papo.

Jitka Skalicka, Romo, februaro 2021

 ĈU FELIĈO SEN DIO?

Antaŭ nelonge mi en buso aŭskultis laŭtan interparolon de kelkaj eble 11-jaraĝaj infanoj. Per parolmaniero de ilia aĝo ili inter babilis, kiel kiu el ili venis en la mondon kaj kiu estas ĉi tie onidire nur hazarde kaj erare. Unu knabo ekzemple rakontis, kiel avino al li diris, ke li naskiĝis misatente, ĉar liaj biologiaj gepatroj preskaŭ tute sin ne konis (kaj ĝis nun ne konas), sed ili nur renkontiĝis okaze de iu firmaa amuzvespero kaj el tio ekestis li ... misatente.

Ĉu do lia tuta vivo estas misatento? Ĉu do li havas rajton esti en la mondo? Ĉu lia vivo povas havi sencon?

La Dia Vorto – la Biblio pri tia situacio parolis tuj en kelkaj lokoj:

Aperis al mi la vorto de la Eternulo, dirante: „Antaŭ ol Mi formis vin en la utero, Mi vin konis, kaj antaŭ ol vi eliris el la ventro, Mi vin sanktigis. Ne timu homojn“ (Jer 1,4-8)

La Eternulo min alvokis el la ventro, el la interno de mia patrino Li vokis mian nomon. (Jes 49,1)

Mi ekamis vin per amo eterna. (Jer 31,3)

Benata estu la Dio, ke Li elektis nin antaŭ la kreo de la mondo, por ke ni vivu en la amo. Li mem decidis, ke ni estu akceptitaj kiel liaj infanoj per Jesuo Kristo. (kp. Efe 1,3-5)

Pri ĉiu el ni do Dio kalkulas.
Pri ĉiu el ni Li kun amo pensis jam antaŭ kreo de la mondo.
Ĉiu el ni do havas ĉi tie sian lokon.
Neniu el ni estas kontraŭvola.
Neniu el ni estas soleca en la malhela kaj malvarma universo.
 
La konscio, ke ni estas dekomence akceptataj kaj amataj,
- al ni povas donadi krean forton realigadi dum la vivo bonajn aferojn,
- al ni povas donadi forton akceptadi ame ceterajn homojn,
- al ni povas helpadi grandanime rilati homojn, kiuj ne estas favoremaj al ni. La konscio, ke Dio kalkulas je ni kaj ke ni estas de Li volataj,
- al ni donas forton spiti vivobstaklojn kaj malfacilaĵojn,
- al ni donas forton „ne timi antaŭ homoj“ kaj ne vivi nur sub diktaturo de aliuloj,
- al ni donas forton esti memstaraj kaj vivi la vivon de la liberaj infanoj de Dio.

Tio ĉio validas, ĉar Dio povas doni sencon al ĉio kaj kapablas ĉion direkti al bono. Kaj de tiu ĉi Dio ni estas amataj kaj alvokitaj esti aktivaj konsistaĵoj de tiu ĉi mondo. „Eĉ se eble miaj gepatroj min ne volis, Dio min volis.“

www.vira.cz

al la indekso

En la konata londona Hyde Park estas loko nomata „Speaker‘s Corner“. Tiu, kiu volas, povas tien veni kaj oratori pri la plej diversaj temoj – ne nur pri politiko, sed eĉ pri filozofio kaj religio. Ĉirkaŭ tiuj parolantoj grupe amasiĝas homoj, kiuj aŭskultas kaj ofte ankaŭ krias, protestas aŭ male aplaŭdas. Certa viro tien venadis ĉiun dimanĉon kaj proklamadis, ke Dio ne ekzistas. Li estis tre bona oratoro, kaj tiel li senĉese alvokadis homojn, ke iu kuraĝu konfronti kun li siajn opiniojn. Neniu kuraĝis sin anonci. Ĝis foje eliris el homamaso maljuna viro ekstarante apud la oratoro. Tiu tre ekĝojis, ke li povos el maljunulo, kiu kuraĝis kontraŭ li partopreni, fari ridindan objekton. Li ekĝojis, kiel oni lin priridos. Sed la maljuna viro diris nenion, nur el la poŝo li elprenis oranĝon kaj tuttrankvile li komencis ĝin senŝe ligi. Ĉiuj ridis, nur la oratoro iom ner voziĝis. Li opiniis, ke la maljunulo pri mokas lin – do, kiel oni diras: mia memo estas modelo por mia juĝemo. „Kion vi faras?“ li demandis lin. „Mi senŝeligas oranĝon.“ „Kaj kion vi komprenas sub tio ĉi?“ daŭrigis la oratoro. La maljunulo ne respondis al li, nur trankvile li daŭrigis senŝeligi la oranĝon. Poste li komencis ĝin manĝi. Ĉiuj ĉeestantoj tre amuziĝis. Nur ne la oratoro. Fine la maljunulo sin turnis al la oratoro demandante lin: „Kian guston havis tiu ĉi oranĝo?“ Tio do la oratoron jam vere multe nervozigis kaj ekscitite li arogante respondis: „Kiel mi povas scii, kian guston ĝi havas, se ĝin manĝas vi kaj ne mi!“ Al tio la maljunulo al li rediris: „Ĝuste tio ĝi estas! Same tiel vi eĉ ne povas paroli pri Dio, se vi neniam Lin gustumis‘, neniam Lin spertis. Kaj mi povas pri Li paroli, ĉar mi Lin spertis. Tial do nun bonvolu envicigi vin inter la aŭskultantojn kaj permesu al mi, ke mi parolu pri Dio. Mi pri Li povas al vi ion diri, sed ne vi!“

Patro Elias Vella, kiu tiun ĉi okazaĵon rakontis, aldiras: „Tio estis vera evangeliza do. Kaj nun vi jam certe komprenas: ekkoni Dion signifas eniri kun Li en intiman reci prokan rilaton kaj poste Lin ekkonadi, provadi en sia vivo!“

Kaj kion diris tiuj, kiuj gustumis...

● Kiam malforteco ne gravas? Ni kredantoj apartenas al minoritato, sed ĉiam ni estas en pliforto, se Dio estas kun ni.

● Kion de mi Dio atendas? La Sinjoro Jesuo ne postulas sukcesojn, sed fidelecon.

● Kiel al la venko? La kredo estas unue ofero, poste ofero kaj fine venko.

● La plej malbona manko. Sen la amo estas la animo malriĉigita, sen la kredo ĝi estas priminacita.

● Kion la kredo al vi donas? La kredo nin igas esti fortaj en malfortecoj, riĉaj en malriĉeco kaj vivaj en morto.

● La tasko de pastro – kaj la tasko via. La pastro devas alkondukadi homon al la limo de kredo kaj al la limo de eterneco. Eniri devas ĉiu mem.

● Falsa kredo. La monbileto, kiu ne estas bazigita per oro, kaj la kredo, kiu ne estas bazigita per vivo, estas falsaj.

● Perdo de kredo. Kredi je Dio signifas ami. Perdon de la kredo ĉiam antaŭas perdo de la amo.

El revuo „Milujte se“ 2020-52

Aŭtoro kaj kolektanto de okazaĵoj kaj anekdotoj por pripensiĝo Pinno Pellegrino rakontas anekdoton pri edzo kaj edzino.

La najbarino frapas pordon en la apuda domo: „Rapide iru ĉi tien! Via edzino falis sur la kela ŝtuparo!“ La edzo ekteruriĝinte demandis: „Ĉu ŝi falis, kiam ŝi iris ŝtuparon malsupren aŭ supren?“ La najbarino: „Malsupren.“ La edzo forspirante diris: „Granda feliĉo – ĉar irinte supren, la boteloj estus jam malplenaj!“

Ĉu vi ekridis? Sed precipe – ĉu vi en pensiĝis? Pinno Pellegrino aldiras: „Tiu ĉi anekdoto enhavas apud bonhumoro antaŭ ĉio saĝon. La plej embuska malbono de nia socio estas renversita ranglisto de valoroj: unue vino, poste edzino; unue domo, poste familio; unue puraj dentoj, nur poste puraj vortoj; unue nia aspekto, nur poste nia vivo... Dum ni ne decidos reĝustigi nian rangliston de valoroj, la mondo neniam funkcios kiel ĝi funkcii devas.

Ankaŭ la Sinjoro Jesuo metas sur ĝustan rangliston de valoroj grandan emfazon – kaj tion eĉ en rilato de homo al si mem. Certe vi ekmemoras liajn vortojn: „Ĉar kiel profitus homo, se li gajnus la tutan mondon kaj perdus sian animon?“ (Mat 16,26)

Sac. Pavel Zahradníček „Milujte se 49/2019“ (Amu vin)

Milí bratři a sestry, milí čtenáři Dio Benu, opět Vás všechny zdravím po vkročení do druhého čtvrtletí letošního roku. Zdá se, že čas čím dál rychleji ubíhá, a už zde máme opět Velikonoce - slavnost vzkříšení našeho Pána Ježíše Krista. Jistě se mnozí ptají, jak budeme letos Velikonoce prožívat, zda budou povoleny boho služby velikonočních svátků. Když píši tyto řádky, tak jsou opět na tři týdny znemožně ny bohoslužby a vše nasvědčuje to mu, že toto omezení bude prodlouženo i přes velikonoční svátky. Pro mnohé nezbude nic jiného, než se zúčastnit velikonočních obřadů alespoň virtuálně před televizní obrazovkou. Ale i toto omezení můžeme kladně zhodnotit, když ho odevzdáme našemu Vykupiteli Ježíši Kristu, který nejlépe ví, co je omezení, utrpení a bolest.

Nepříjemné omezení prožíváme i my s ostatními esperantisty kvůli zrušení pravi delných setkání, konferencí, kongresů atd. Můžeme se však pravidelně setkávat alespoň virtuálně, čehož esperantisté různého zamě ření k setkávání využívají, a rovněž i my, katoličtí esperantisté z mnoha států této možnosti účelně využíváme, jak Vás informujeme a zveme na stránce 24 tohoto čísla Dio Benu.

Náš bratr ing. Jan Kovařík, dlouholetý člen IKUE a naší sekce, Vám nabízí pouze za úhradu poštov ného esperantské knihy a časopisy. Někteří z Vás, na které máme mailový kontakt, jste obdrželi seznam přes internetovou poštu a ostatním přikládáme tento seznam k tomuto číslu Dio Benu. Využijte této nabídky bratra Kovaříka k obohacení sbírky Vaší esperantské literatury.

Nezapomeňte také na možnost si zcela zdarma stáhnout časopis IKUE Espero Katolika ve formátu PDF z internetových stránek naší sekce: www.ikue.org/cz, a to už od čísla 4-6/2018, kdy přestal časopis vycházet v papírové formě. A těším se na Vaše článkové příspěvky jak do našeho časopisu Dio Benu, tak i do časopisu IKUE Espero Katolika.

S přáním Božího požehnání od vzkříše ného našeho Pána Ježíše Krista a ochrany Panny Marie, Vás srdečně zdraví a zůstává s Vámi Váš bratr Miloslav Šváček.

Částečka Ladislav, Černá Antonína, Dohnálek Petr Adam, Eichkorn Bernhard, Gleisner Karel, Grimová Magdalena, Chaloupková Leonarda, Kovařík Jan, Krejčí Jan kaj Martina, Łaba Marian, Litovaj abonantoj de DB, Lotter Alfred, Navrátilová Nataša, Nosek Václav, Ratajczyk Michal, Rytíř František, Sobol Bogusław, Vaněček Josef, Wirges Willi. Tre koran dankon!