Dio Benu numero 12-4/1993

al la arkivo de jarkolektoj 1991-2010

• Al Vi bela Di-knabeto (kristnaska kanto)

• La morto - definitiva donaco por la ĉiela Patro (A. Dlugi)

• Enpensiĝo je la fino de la jaro (M. Šváček)

• Niaj tre karaj gefratoj en Slovakio (DB-redakcio)

• Ankaŭ la Ĉeĥa IKUE-Sekcio ricevis eklezian agnoskon

• Trovi Dion en ĉiuj aĵoj (M. Šaturová)

• Forto de la preĝo (M. Tomašovičová)

• Dankado (G. Pisarek)

• Jardeko de la spirita renovigo (trad. M. Šváček)

• Novjara preĝo (trad. M. Lorková)

• Nekutima renkontiĝo en Prago (J. Skalická)

• Katolikaj E-organizaĵoj en la mondo (I. Szűcs)

• Renkontiĝo kaj konferenco de ĉeĥaj IKUE-anoj en Česká Třebová

• Solena renovigo de la baptaj promesoj kaj sinkonsekro al V. Maria

• Eklezia administrado en Ĉeĥa Respubliko (J. Kalný)

• Grava aranĝo en Gostyń (B. Sobol)

• La regiona kunveno de katol. esperantistoj en Písek (J. Kobza)

• Letero de episkopo Karlo Otčenášek

• Junularaj paĝoj (D. Michalová)

• Frato Láďa raportas pri vizito en Germanio (L. Mlejnek)

• Bela renkontiĝo en Písek (F. Rytíř)

• Gazeto informas pri nia aktivado (sekcia komitato)

• El sekcia leterkesto (sekcia komitato)

• Organiza regularo de la Ĉeĥa IKUE-Sekcio

• Pri la 78-a UK de Esperanto en Valencio, Hispanio (T. Branišová)

• Ni perfektigu nian lingvan nivelon (K. Janouš)

• Ni kondolencas - František Jindra

 AL VI BELA DI-KNABETO
(Jak jsi krásné Jezulátko)

1. Al vi, bela Di-knabeto, / malriĉulo en kvieto, / ni donacojn metas, / sur genuoj petas.
2. Portas mi du kaprinetojn, / por varmigi piedetojn, / kaj mi lakton donos, / viaj vangoj floros.
3. Kaj mi portas ŝafan idon, / kiu kaŭzos vian ridon, / kun ĝi ludi sole, / povas vi petole.
4. Ĉu ni donos al vi ion, / se ni havas ja nenion? / Tial ni vin kantos / belan melodion.
5. Fartu bone Jesu-Dio / Fil' de Sankta Familio, / ni vin adiaŭas, / Dion pie laŭdas

GRACOPLENAN KRISTNASKON KAJ BENOJN DE DIO KAJ PROTEKTON DE DIPATRINO EN LA NOVA JARO 1994 DEZIRAS AL ĈIUJ LEGANTOJ DE DIO BENU LA REDAKCIO

al la indekso

 LA MORTO - definitiva donaco por la ĉiela PATRO

Spirita vorto de patro Alojz Dlugi SJ - Slovaka IKUE-Sekcio

Karegaj Gefratoj!

Pri la morto oni jam multon skribis. Sed ne ĉiu skribaĵo kaj parolado traktas rekte la problemon de la homa morto. Estas skribaĵoj ankaŭ el katolikaj manoj, kiuj konfuzas la aferon de la morto tiel, ke ĝi ŝajnas esti iu teruraĵo ne digna de la katolika kredo. Kio do estas la morto de la katoliko, de la Dia infano?

Oni ofte skribas, ke la morto estas obskuriĝo de la vivkapabloj, malfortiĝo de la koro, malrapida alproksimiĝo de la fino, ĉesiĝo de la vivo-fortoj, poste sekvas glorado de la parencaro, lameotado, ktp... Ĉio malheliĝas...

Ne, ne, milfoje ne, mi petas, NE! La morto de la bona katoliko ne estas perdiĝo, fino ..., sed la komenco de io nekredeble bela, ĝi estas ja la plej granda donaco de la homo por la amata Patro, donaco definitiva, nerevokebla, sed finfina, lasta, la plej riĉa, plena, poreterna. Tiu ĉi donaco de nia tuta vivo devas esti la plej riĉa ol ĉiuj donacoj, donacataj al Dio aŭ al niaj geamikoj. En multaj niaj donacoj ofte troviĝas multe da egoismo kaj malmulte da sincereco. Ni donas, sed multon ni retenas por ni mem. Preskaŭ okazas, ke ni forprenas multon de tiuj donacoj, aŭ prenas reen la tutan donacon. Kiamaniere? Ni donas ekzemple al Dio dum la sankta pekkonfeso tutan nian fidelecon kaj forton por fari Dian volon observante la Diajn ordonojn. Ne forpasas longa tempo kaj ni reprenas parton aŭ ĉion el nia grandanima decido vivi fidele laŭ Diaj preskriboj. Ni donis al nia Savanto promeson ne malhonorigi Lian sanktan nomon, sed nur eldiradi ĝin sincere kaj devote. Sed post nelonga tempo de tiu ĉi promeso ni forŝtelas lian sanktan Nomon kaj ĵetas ĝin en koton, jes, eĉ insulte uzas ĝin, ktp... Jen, nia malfideleco, nia malforteco, nia perfidemo...

Tiamaniere niaj donacoj donitaj al Dio ne estas tutaj, sinceraj, ili estas bedaŭrinde revokeblaj.

La situacio en la horo de la morto estas tute alia. La donaco de nia vivo donita al nia Dio Patro en la momento de la morto estas jam nerevokebla, definitiva, tuteca, lasta, la plej sincera kaj finfina. Jes, sed por tiel fari reale kaj sincere, estas necese je tio prepari nin, multon realigi, multon travivi.

Unue, ni devas pri tio scii. Tiucele necesas, ke ni pri tio legu, parolu, meditu kaj interesiĝu.

Due, ni preĝu por la bona kaj feliĉa horo de nia morto. Ekzemple:
Jesuo, Maria, Jozefo, al Vi mi donacas miajn koron, animon kaj korpon.
Jesuo, Maria, Jozefo, ĉeestu la horon de mia morto!
Jesuo, Maria, Jozefo, kun Vi foriru mia animo en la eternan pacon!

Nia preparo por tiu ĉi momento estas treege grava kaj necesa, ĉar tiu ĉi horo povas veni en la neatendita momento, pri kiu scias nur Dio mem.

Nia preparado estas nenio alia ol pliriĉigado de nia tutviva donaco por Dio. Kion ajn ni bonan faras, ni povas tion aldonadi al tiu ĉi tutviva definitiva donaco por Dio. Per nia kredo, fido kaj amo ni konstante plibeligas kaj ornamas nian donacon por Dio kaj faras ĝin pli kaj pli akceptebla por Li. Pekante ni difektas, rompas, malbeligas kaj eĉ neniigas ĝin.

Trie, ni amu tiun ĉi lastan horon, ĉar ĝi kunigas nin kun nia la plej amata ĉiela Patro poreterne. Ĉu ni ne ĝojas atendante renkonton kun karega persono? Kial do ne ĝojegi, povante finfine renkonti nian Savanton Jesuon Kriston, kaj pere de Li en la Sankta Spirito doni al nia amata Patro nian la plej karan donacon - nian vivon, ornamitan per la amo kaj ĉiuj virtoj kaj meritoj. Tiu ĉi nia ĝojo estu granda kaj vera, ĉar ni donas nian donacon definitive, absolute, sen ebleco repreni ĝin, poreterne. Porĉiame ni apartenos al nia senfine bona ĉiela Patro, kiu amas nin senlime.

Do la morto de la homo, kiu vivas plena de la Sankta Spirito, preparanta sin por tiu ĉi horo, ne estas kaj ne povas esti io terura kaj hororplena, sed tute male, la plej bela kaj kara horo, glora reveno al la patra domo, kie ni vivos kun la Patro kaj nia Sinjoro Jesuo Kristo en la Sankta Spirito de jarcentoj al jarcentoj.

Se ni do sopiratendas tiun ĉi horon tiel feliĉan, ni do sopiru ankaŭ tiel vivi, kiel tiu ĉi horo tion postulas.

La morto estas transiro el malhela loĝejo en la loĝejon plenan de lumo, heleco kaj ĝojo (Johano XXIII-a).

al la indekso

 ENPENSIĜO JE LA FINO DE LA JARO

Tre karaj Gefratoj!

La ĵus finanta jaro enskribiĝis en la historion de la katolika E-movado en Ĉeĥio kaj Slovakio kiel jaro de Dio benita.

Starante antaŭ sojlo de la nova jaro kaj retrorigardante la ĵus finantan jaron, ni povas el profundeco de la koroj diri: Dankon al Vi, nia bona ĉiela Patro por ĉiuj benoj kaj gracoj!

Ĉiuj legantoj de nia komuna gazeto estas informitaj pri la aktivadoj de ambaŭ niaj landaj IKUE-sekcioj. Ĉu ne estas beno kaj ĉiela donaco, ke disvolviĝas kunlaboraj kontaktoj inter niaj du IKUE-sekcioj kaj kunlaboraj kontaktoj kun kelkaj sekcioj alilandaj? Eldonado de la komuna nia gazeto DIO BENU estas ambaŭflanke pozitive akceptita kaj ĝi pliriĉigas nin reciproke kaj pliprofundigas niajn amikajn rilatojn. Gravaj estas personaj kontaktoj, kiuj forigas eventualajn misopiniojn, miskomprenojn aŭ antaŭjuĝojn. Estas do bone, ke tiaj kontaktoj ekzistas, ke la anoj de niaj sekcioj partoprenas reciproke la aranĝojn de ambaŭ sekcioj. Ni do komune danku al Dio la Patro kaj la Filo Jesuo Kristo kaj la Sankta Spirito por la finanta nuna benita

jaro. Dum ĝi estis ambaŭ niaj sekcioj agnoskitaj de la Episkoparaj Konferencoj kiel laikaj ekleziaj movadoj. Nu kaj tio estas vere grava okazajo, granda donaco kaj graco de Dio por niaj ambaŭ IKUE-sekcioj en la jaro 1993. Ni ne forgesu nian dankemon esprimi ankaŭ al nia ĉiela Patrino Virgulino Maria pro ŝia perigo de multaj gracoj. Aŭguste estis al ŝia Senmakula Koro konsekrita nia IKUE-tendaro en Sebranice, kaj oktobre okazis sinkonsekro de la tuta Ĉeĥa IKUE-movado kun ĉiuj sekcianoj al Ŝi. La solenan sinkonsekron partoprenis ankaŭ du reprezentantinoj de la Slovaka IKUE-Sekcio, fratinoj D-rino Magda Šaturová - prezidantino kaj Mária Tomašovičová - estraranino. La sinkonsekro, kiu plene identas kun sinkonsekro de la ĉeĥa nacio okazinta la 5-an de julio 1993, promesas al la Ĉeĥa IKUE-Sekcio, ke ĝi sub gvido de Senmakula V. Maria restos fidela al pura instruo de la Patrino Eklezio, al Petro de nunaj tempoj - al amata papo Johano Paŭlo la II-a, kiu tiel saĝe kaj sindone gvidas la Eklezion laŭ ĝusta vojo, spitante kaj eksteran kaj internan kritikojn de tiuj, kiuj postulas reviziojn de nerevizieblaj dogmoj, forigon de celibato kaj permeson ordini virinojn, legaligon de la abortoj - do murdojn de la infanoj en la patrinaj sinoj, ktp... Starante sur la ĝustaj fundamentoj de la Eklezio, ni konstruu estontecon de la katolika movado. Ni strebu plenumi la programon de la spirita kaj morala renovigo de la socio. Al tiu ĉi celado efike kontribuas nia IKUE-tendaro en Sebranice kaj ceteraj aranĝoj kaj aktivadoj de niaj ambaŭ sekcioj.

Venoatjare en nia najbara frata lando - Pollando okazos la 10-a Ekumena E-kongreso (Komuna IKUEKELI-kongreso) en Gostyń. Tio estas ne ofte ripetebla okazo por niaj IKUE-anoj. Jam nun serioze pripensu kaj ekplanu vian partoprenon. Belegaj travivaĵoj en internacia kristana ammedio restos vere longe en viaj rememoroj. Estas necese disvolvi ankaŭ ekumenajn rilatojn per personaj kontaktoj. Tio signifas: ne disputi pri diferencoj de la kredkonceptoj kaj ekleziaj praktikadoj, sed strebi kompreni unu la alian, kunlabori en ĉio, kio kunigas diverskonfesiajn kristanojn kaj precipe strebi pri interkompreno per la amo. Kaj precipe komune preĝi, por ke la Sankta Spirito plenigu la korojn per vera Krista amo, por ke ni faru ĝustan kaj seneraran paŝon survoje al unuigo de la kristanoj. Nu kaj por ni, katolikaj esperantistoj de ambaŭ landoj, la loko de la venontjara kongreso estas tre konvena, kiu cetere jam en pasinteco neforgeseble enskribiĝis en la memoron de kelkaj niaj IKUE-anoj. Pilgrimloko Sankta Monto - Święta Góra ĉe Gostyń kun belega baziliko de V. Maria, al kiu estis konsekrita nia E-movado, promesas spirite riĉajn travivaĵojn. Ni ne preterlasu tiun ĉi raran eblecon, precipe vi, karaj gejunuloj.

Starante ĉe la sojlo de nova jaro estas necese esprimi koregajn dankegojn al ĉiuj, kiuj kontribuis al la enhavo de la nunjaraj kvar numeroj de DIO BENU. Koregan dankon ankaŭ al ĉiuj, kiuj finance aŭ perpreĝe subtenis aktivadon de ambaŭ IKUE-sekcioj. Kaj antaŭdankon por esprimo de ĉi favoro ankaŭ dum la venonta jaro 1994!

Diajn benojn, gracojn, Kristan amon kaj pacon kaj ŝirmon de la ĉiela Panjo V. Maria kaj propetojn de la ĉielaj patronoj de la katolikaj esperantistoj, elkore al ĉiuj deziras via frato Miloslav.

al la indekso

 Niaj tre karaj Gefratoj en Slovakio!

Pacon kaj benon de betlehema Di-Infano! Tiu ĉi numero de DIO BENU eble tro amplekse dokumentas aktivadojn de la Ĉeĥa IKUE-Sekcio. Ni petas vian pardonon. Ni deziras, ke pli da paĝoj de la venonta numero de DIO BENU apartenu al vi. Vi do estas petataj, sendi afable viajn kontribuaĵojn al la adreso de la redakcio. Volonte ni ilin publikigos en nia komuna gazeto. Eluzu do tiun ĉi eblecon. Koregan antaŭdankon!

Diajn amon, gracon kaj favoron en 1994.

al la indekso

 ANKAŬ LA ĈEĤA IKUE-SEKCIO RICEVIS GRAVAN EKLEZIAN AGNOSKON

Kiel ni informis en DIO BENU 1/93, la Slovaka IKUE-Sekcio atingis gravan eklezian agnoskon. Tiurilate ni informas pri ĝojiga novaĵo. Ankaŭ la Ĉeĥa IKUE-Sekcio estis agnoskita kiel laika eklezia organizaĵo kaj envicigita inter laikajn movadojn de la katolikoj en Ĉeĥa Respubliko. Jen, ni prezentas kopiaĵon de la agnoska dokumento.

ČESKÁ BISKUPSKÁ KONFERENCE
Thákurova 3, 160 00 Praha 6 - Dejvice

Vážený pan Miloslav Šváček, Tršická 6, 751 27 Penčice

Praha, 11. října 1993

Vzhledem k tomu, že Papežská rada pro laiky uznala Mezinárodní sdružení katolických esperantistů (IKUE) za mezinárodní asociaci věřících podle papežského práva a schvalila její statut (pod č. 196/92/S-61/B-25) není již nutné schválení České biskupské konference.

Česká biskupská konference bere na vědomí vznik České sekce IKUE a tímto ji zařazuje mezi laická hnutí katoliků v Česke republice.

Přeji Vám mnoho úspechů a těšíme se na další spolupráci.
S přáním všeho dobra

P. Václav Slouk, generální sekretař České biskupské konference

al la indekso

 TROVI DION EN ĈIUJ AĴOJ

PRI LA SPIRITUALECO DE SANKTA IGNACO

Antaŭ nelonge aperis en franca gazeto 'Vie chrčtienne" artikolo de jezuita patro Antoine Lauras pri la spiritualeco de sankta Ignaco, la fondinto de jezuitoj, kiu difinas la spiritualecon de sia ordeno per tute mallonga frazo: Trovi Dion en ĉiuj aĵoj. Ĉar tiu ĉi frazo estas ĉiam tre aktuala, kaj pro tio, ke ĝi estas tiel proksima al ĉiuj generacioj, mi ŝatus interpreti kelkajn ideojn de P. Lauras, S.J. esperante, ke liaj pensoj pliproksamigos sanktan Ignacon al ni, kiuj admiras tiun ĉi simpatian sanktulon, kiu vivis antaŭ 500 jaroj kaj kiu havas hodiaŭ preskaŭ 30000 sekvantojn - ordenanojn en ĉiuj kontinentoj de la mondo.

La spiritualeco de sankta Ignaco estas specifa - ne monaĥeca, sed aktiva, direktita al ago kaj difinanta la agon. Ĝi estas spiritualeco moderna, invitanta nin tromi Dion en nia ĉiutaga agadsfero kaj serĉi Lin en niaj aktivecoj. Sankta Ignaco invitas nin serĉi Dion ne nur dum niaj preĝoj, sed samtempe ankaŭ en ĉiu momento de nia ĉiutaga vivo.

En la biografio de sankta Ignaco "Rememoroj de sankta Ignaco el Loyola" oni legas, ke tiu ĉi sanktulo ricevis eksterordinaran gracon de Dio, ke li kapablis sen granda penado preĝi kaj kontempladi. Lia kontemplado estis realiĝinta ankaŭ en lia agado; tiun ĉi staton li esprimis per vortoj: Necesas trovi Dion en ĉiuj aĵoj.

Kion signifas tiuj ĉi vortoj? Ne tion, ke ni senĉese pensos pri Dio eliminante ĉiujn ceterajn pensojn kaj agadojn. Tute ne. Ili signifas tion, ke ni entute dediĉas nian atenton al tiu tasko, kiun ni ĵus faras. Sankta Ignaco skribas, ke li mem, kiam li komencis siajn studojn en Barcelono, travivis momentojn de tentado dum lernado de latina gramatiko. Ĝuste tiam, kiam li perkerigis la regulojn de la gramatiko, li ekhavis riĉajn spiritajn ideojn kaj travivaĵojn de kontemplado tiagrade, ke li ne kapablis parkere lerni kaj ne povis forigi tiujn ĉi spiritajn travivaĵojn eĉ malgraŭ sia forta emo. Kiam li poste vidis, ke temas vere pri tentado, li promesis al sia instruisto, ke li nepre dediĉos siajn fortojn al la studado de latina gramatiko. Trovi Dion en ĉiuj aĵoj do ne signifas, ke ni pro penso je Dio forgesos pri ĉio cetera.

Ofte ni vivas kaj laboras kun certagrada nostalgio pri kontemplado, kvazaŭ nur tuŝante la surteran devo-ligon, por ke ni povu plej rapide rifuĝi al nia spirito. Tiuspecan tentadon bone konas tiuj aktivuloj, kiuj sopiras vivi en klostro aŭ dezerto, en soleco de kontemplada vivo. Kaj kiam ili akiras sian sopiratan solecon, ili subite eksentas enuon - kaj denove eksopiras aktive vivi. Trovi Dion en ĉiuj aĵoj do signifas trovi Lin en sia reala vivo, kiun oni devas vivi pere de sia tuta personeco, eĉ tiam, kiam oni mem ne elektis tiun ĉi vivo-vojon.

Sed ofte oni eraras tiam, kiam oni asertas, ke la laboro estas egala al preĝo. Tiuj homoj diras, ke ili ne volas esti egoistoj preĝantaj en soleco, farantaj nenion alian. Evidente tiuj homoj, kiuj rifuzas ĉiujn momentojn de soleco antaŭ Dio, fariĝas sklavoj de sia aktiveco kaj riskas resti nur sterilaj aktivuloj, ne kapablaj kuniĝi kun Dio.

La spirita vivo de sankta Ignaco ne iras de la kreitaĵo al la Kreinto, sed male, de la Kreinto al la kreitaĵo, en kiu manifestas la sankteco kaj grandeco de Tiu, sen Kiu ĉiuj aĵoj estas tute nenio. Por sekvi la spiritualecon de sankta Ignaco estas necesa perfekta ekvilibro de aktiva vivo kaj kontemplado pri Dio. Ne temas do pri antitezo inter agado kaj kontemplado, sed pri tio, ke la aktiveco estu fonto de preĝado, ke ĝi ĉeestu en miaj preĝoj kaj ke mia preĝo donu sencon al ĉiuj miaj aktivecoj. Do mia aktiveco devas esti fonto de mia preĝo. Samtempe mi scias, ke mia horizonto ne estas limigita nur per ĉiutagaj agadoj; tiujn mi devas interne revivigadi per kontemplado de Dia Vorto, per tio, ke mi aŭskultas Dion, kiu donas al mi la sopiron fari ne mian volon, sed realigi Lian volon, ĉiuloke kaj ĉiumomente.

Ni do proponu ĉiujn aĵojn unue al Dio kaj al Lia amo. Tiamaniere ni trovos la verkon de Dio en kreitaĵoj kaj la aspekto de kredo ebligos al ni trovi Dion en ĉio. Kiel la varmo de sunradio kondukas nin al la suno, kiu estas la fonto de varmo, tiel ankaŭ ĉio, kion ni vidas en homaj estaĵoj, estas mesaĝo gvidanta nin al Tiu, Kiu estas la aŭtoro de ĉio bona.

Jen la mesaĝo de sankta Ignaco, de lia kunligo de aktiveco kaj kontemplado. Kiagrade ni vere amos Dion, tiagrade ni trovos Lin en ĉiuj aĵoj. Kaj pere de tio, ke ni trovas Dion en ĉiuj aĵoj, ni Lin anticipe amas.

Sankta Ignaco de Lojola naskiĝis en la jaro 1491 ĉe Azpeitia, urbeto de la baska regiono de Hispanio.
Kiel fondinto de la Societo de Jesuo, li estas homo kun tutmonda sanktiga influo.
Per siaj Spiritaj Ekzercoj li transdonis al sennombre multaj personoj sian vividealon: "Fari ĉion por pli granda gloro de Dio".
Post sankta vivo li mortis en Romo en la jaro 1556, kie jam en la jaro 1622 Papo Gregoro XV-a lin je sanktulo proklamis kaj datumis lian feston je la 31-a de julio.

PREĜO DE SANKTA IGNACO

Prenu, ho Sinjoro, kaj akceptu mia tutan liberon, mian memoron, mia intelekton kaj mian tutan volon ĉion, kion mi havas kaj posedas Vi ĉion ĉi al mi donis, al Vi Sinjoro, mi ĝin redonas. Ĉio esta Via, disponu pri ĝi tute laŭ Vi volo. Bonvolu doni al mi Vian amo kaj gracon, ĉar tio ĉi al mi sufiĉas. Amen.

al la indekso

 FORTO DE LA PREĜO

Prelego de fratino Mária Tomašovičová dum la Renkontiĝo kaj konferenco de la Ĉeĥa IKUE-Sekcio la 9-an de oktobro en Česká Třebová.

Karaj Gefratoj!
Per kelkaj vortoj mi volas al vi proksimigi religian vivon de la katolikoj en Slovakio.

Post longaj, ne favoraj tempoj, kiujn niaj landoj kune travivis, religia vivo ĉe ni ekvigliĝis. Preĝejoj pleniĝas kaj kredantoj sen timo povas publike konfesi sian kredon. Sed bedaŭrinde, ankoraŭ multaj babtitaj katolikaj kristanoj ne trovis sian rektan vojon. Ni devas nulte preĝi, por ke ĉiuj kristanoj serĉu la vojon, kiu kondukas al Kristo.

Antaŭ kelkaj semajnoj mi legis interesan artikolon en nia Katolika Gazeto, kiu konvinkas pri la forto de la preĝo. Jen ĝia enhavo:

Konata usona sciencisto kaj esploristo D-ro N. J. Stowell mezuris forton de la preĝo. Li estis cinika ateisto, konvinkita, ke Dio ne ekzistas, ke Li estas nur produkto de la homa cerbo. Li kredis je neniu viva Dia estaĵo, kiu nin ĉiujn povus ami kaj kiu havus super ni regadon.

Iun tagon laboris Stowell kune kun siaj kolegoj en granda laboratorio de kliniko. Ilia tasko estis mezuri la forton kaj ondlongecon de radiado de la homa cerbo en stadio, kiam finiĝas la vivo kaj alvenas la morto.

Por eksperimento ili elektis kredantan virinon kun ŝia konsento, kiu estis mortanta sekve de kancero de la cerbo. Anime ŝi estis tute en ordo, sed ŝia fizika stato estis tre malbona. Al ŝia lito ili alportis malgrandan mikrofonon, por ke ili aŭdu ŝiajn vortojn. Mallonge antaŭ la morto ili donis en ŝian ĉambron tre senteman aparaton por esplori la funkcion de ŝia cerbo en lastaj momentoj de ŝia vivo. Kvin sobraj sciencistoj! Plenaj de atendado kaj ena streĉo ili staris antaŭ la aparato. La montrilo estis sur nulo kaj ĝi povis dekliniĝi ĝis +500 gradoj pozitivaj aŭ ĝis -500 gradoj negativaj.

Antaŭ tiu ĉi eksperimento la koncerna aparato mezuris elsendojn de iu radiostacio. Temis pri la radiostacio ĉirkaŭanta per sia signalo la tutan terglobon. La radiosignalo estis elsendata per forto de 50 kW. La aparato montris 9 gradojn de pozitiva mezuro.

Alproksimiĝis la lasta momento de la mortanta virino. Ŝi komencis arde preĝi kaj glori Sinjoron Dion. Ŝi transdonadis al Li tutan sian amon kaj petis Lin pri pardono de siaj pekoj pere de elaĉeto de Jesuo Kristo. El ŝiaj vortoj radiis nemezurebla feliĉo.

La sciencistoj staris emociitaj antaŭ la aparato. Preskaŭ ili forgesis pri sia eksperimento. Tio, kion ili aŭdis, tiel kortuŝis ilin, ke ĉiuj havis larmojn en siaj okuloj. Subite, dum la mortanta ankoraŭ preĝis, el la aparato aŭdiĝis ia frapeto. La montrilo de la aparato montris +500 gradojn de pozitiva mezuro kaj senĉese frapetis ĝis ĝia la plej alta limo.

La sciencistoj interkonsentis fari pluan eksperimenton. Ili petis flegistinon, ke ŝi elprovu ankoraŭ unu pacienton. Denove estis preparita aparato. La paciento reagis je la provoko per krudaj vulgaraj insultoj, eĉ li blasfemis kontraŭ Sinjoro Dio.

Kaj denove komencis frapeti en la aparato. Sed la ĉeestantoj eksentis teruriĝon. La montrilo denove montris 500 gradojn, sed negativajn. En tiu momento ruiniĝis ateisma mondkoncepto de Stowell. Li komencis kredi je Jesuo Kristo kiel sia Savanto kaj Elaĉetanto.

Ĉe la esploro de la longeco de cerbaj ondoj D-ro Stowell konstatis grandegan diferencon. Ili estas egale individuaj, kiel fingropostsignoj.

Jes, la preĝo faras en niaj koroj miraklojn. Ju pli arde ni preĝas, des pli multe ni sentas ĉeeston de nia Sinjoro Dio.

Kredantoj de nia lando tre estimas kaj amas Sepdoloran Virgulinon Maria-n. Dimanĉe la 19-an de septembro okazis nacia pilgrimo al Sepdolora Virgulino Maria en Šaštín.

En nia lando nuntempe estas aktualaj aperadoj de Virgulino Maria en Litmanova. Ĉiun unuan sabaton de la monato la pilgrimantoj direktas sin al monto Zvir super Litmanova, vilaĝeto sub Belianske Tatry, kie laŭdire aparadas Virgulino Maria al tri infanoj: Katka, Ivetka kaj Mikuláš.

En siaj mesaĝoj Dipatrino instigas al preĝado de rozario kaj al reciproka kristana amo.

Sed sinteno de la Eklezio rilate al koncernaj aperadoj estas tre sindetena, ĉar en tiaj gravaj aferoj povas esti eĉ eraraj aŭ trompaj elementoj aŭ eĉ insidoj de demono. Se la aperadoj de V. Maria estas veraj, certe nia Sinjoro Jesuo Kristo aŭ Dipatrino prizorgos, ke pruvitu ilia vereco.

al la indekso

 DANKADO (Gertrvda Pisarek)

Por ĉiu bono el Dia mano prenita,
por trezoro de kredo kaj sanktaj konsiloj,
por penoj, laboroj kaj ties fruktaro,
por momentoj silentaj kaj homaj malfortoj,
por trankvilo, bataloj, sano kaj malsanoj,
por rideto feliĉa kaj larmoj funebraj,
kaj por kruco peza sur brakojn metita,
estu Jesuo Kristo eterne laŭdita!

Sinjoro Jesuo Kristo Filo de Patro, sendu nun Vian spiriton sur la teron.
Loĝigu la Sanktan Spiriton en korojn de ĉiuj, por ke ili estu gardataj kontraŭ degenero, katastrofo kaj milito.
La Sinjorino de ĉiuj popoloj, kiu iam estis Maria, estu nia propetantino. Amen.

al la indekso

 JARDEKO DE LA SPIRITA RENOVIGO

Per ĉi tiu jaro ni transŝovis nin en la duan duonon de la Jardeko de la spirita kaj morala renovigo de la socio.

Ankoraŭ en la tempo de la totalisma reĝimo estiĝis iniciato, kiu donis al si la taskon pli sisteme kontribui al renovigo de la socio per la granda testamentaĵo de niaj antŭuloj, testamentaĵo pri idealo de libereco, vero, serĉado de pli justa kaj en senco de evangeliaj principoj bazita vivo de la generacio, troviĝanta je la fino de la 20-a jarcento. Kaj ĉi tiu iniciato ricevis nomon "Jardeko de la spirita renovigo". Okazo, kiu iniciatis ĉi tiun ideon estas la rara jubileo de la unua el la grandaj ĉeĥoj kaj eŭropanoj, nome de sankta Adalberto (Vojtěch). En la jaro 1997 pasos jam 1000 jarojn de lia martira morto. La iniciato de la Jardeko de la spirita renovigo komencis en la jaro 1988, kiam montriĝadis gravaj problemoj de la totalismaj sistemoj en la orienta parto de Eŭropo. Poste en la jaro 1989 estis Agnesa Ĉeĥa proklamita sanktulino kaj en la sama jaro ekestis granda rompo la 17-an novembro. Liberiĝis dum jardekoj katenitaj rilatoj politikaj, ekononiaj kaj ankaŭ moralaj. Post mallonga eŭforio, kiu ŝajnigis, ke nun ĉio progresos rapide kaj bone antaŭen, estiĝis granda seniluziiĝo. Denove ni rerigardas ion, kio estus certa, firma, kio povus doni orientiĝon, lumon en labirinto de opinioj, situacioj kaj problemoj.

Ne sufiĉas lasi nin per io alparoli kaj vivi en iluzio, ke ni scias pri la kristanismo kaj ĝiaj principoj jam sufiĉe, aŭ ke ni sekvos principojn de la unua oferto de iu spirita fluo, da kiuj nuntenpe estas sufiĉe. Senprograme gvidata klopodo, vivi laŭ kredkoncepto en diversaj situacioj kaj sferoj de la vivo de unuopulo kaj nacio, nenion esence ŝanĝigos. Ni bezonas ne nur solvi problemojn ekonomiajn, socialajn kaj politikajn, sed ni bezonas por tio antaŭ ĉio nove formitajn homojn.

Ni pripensu do tion, kion ni povas fari. Ĉefe nin ne timigu obstakloj, kiuj necese montriĝos, kiam ni ĉi tiun Dian vivaventuron de la evangelio hodiaŭ denove provos praktiki.

Komence de ĉi tiu eklezia jaro, kiun ni ĵus travivas kaj kiu post nelonge finiĝos, invitis nin niaj episkopoj realigi dektagan preĝadon por spirita renovigo de la nacio.

Utila akompananto por ĉi tiu preĝado povas esti meditoj de pastro Tomáš Halík. Tial ni turnu nian atenton al liaj pensoj por unuopaj tagoj de la preĝado, kiuj ankaŭ ligas sin kun unuopaj jaroj de la Jardeko.

La unua tago celas al la "Servo de la vivo" kaj ĝia patronino estas sankta Anesa Ĉeĥa.

Ni lernu akcepti la vivon ne kiel evidentecon, sed vere kiel Dian donacon, respondece kaj dankeme. Kia estas mia efektiva "vivfilozofio", laŭ kiu mi direktas min en la praktika vivo? Ĉu ne diferencas ofte maniero, per kiu mi akceptas mian propran vivon, kaj kiel mi kondutas rilate al valoroj de la proksimuloj, kiujn mi kiel kristano konfesas? La vivo nuntempe estas endanĝerigata diversmaniere - de naciaj malamoj ekestas militoj, de la homa indiferenteco kaj egoismo estas forneata vivorajto de naskiĝontoj kaj de grave malsanaj, de la sopiro havi kiel eble plej multe fontas senrespekta detruado de la naturo. Agnesa scipovis rezigni riĉaĵon, komforton, potencon kaj influon kaj donis al siaj samtempuloj pruvon pri aliaj valoroj - servo al Dio kaj al suferantoj. Kiel aspektas mia servo al la vivo kaj pri kio mi scipovas rezigni?

La dua tago havas la temon: "La kredo en la moderna mondo" kun la patronoj sanktaj Klemento Maria Hofbauer kaj Johano Nepomuko Neumann.

Kredi je Dio signifas ankaŭ senĉese liberigadi sin de diaĵoj, de valoroj, kiuj volus plene estri mian vivon. Kiujn idolojn havas la nuntempa mondo - kaj kiuj endanĝerigas mian liberan sintenon al Dio? Komence de la "moderna mondo" staras du redemptoristoj el ĉeĥaj-germanaj familioj kontraŭ ondo de dekristanigo de la socio, kun siaj oferemaj paŝtistaj kaj evangelizaj strebadoj. Sankta Klemento defendis meze de malvarme racionalisma medio de burokrata absolutisma ŝtato kulturon de la koro kaj sankta Johano Neumann konstruis en Ameriko reton de katolika klereco. Hodiaŭ oni porolas pri "fino de la novepoko" pri la postmoderno. Sed eĉ tiu tempo atendas siajn apostolojn.

La temo de la tria tago estas: "La sanktigo de la vivo" kun sankta Norberto kaj beata Johano Sarkander.

Perdo de la sento pri sanktaj aferoj gvidas al banaleco, al supraĵigo de la vivo. Homoj, al kiuj estas "nenio sankta" endanĝerigas aliajn kaj eĉ sin mem. Hodiaŭ multaj homoj serĉas spiritajn valorojn, ofte sur "religia foiro", kie diversaj sektoj vendas siajn novaĵojn. Eklezio de Kristo proponas al la homoj la samon kiel dum antaŭaj jarcentoj: sakramentojn, kunligitaj decidajn vivmomentoj kun la potenco de la reviviĝinta Kristo, kulturon de dimanĉo kaj festotagoj kiel baron kontraŭ sensenca hasto kaj diigo de homa laborkapablo. Kompare al reklamoj de la sektoj ŝajnas esti ĉi tiuj aferoj malnovaj kaj ne altireblaj. Sed ili denove alparolas serĉantan homon, se li renkontas kristanon vere vivantan el ĉi tiuj valoroj kaj sanktigantan ankaŭ sian ĉirkaŭaĵon. Kun la rigardo celanta a sankta Norberto kaj beata Johano Sarkander kaj multaj grandaj, konsekvencaj pastraj personecoj, ni preĝu ankaŭ por niaj sacerdotoj, por ke ili per sankteco de la vivo atestu sian anoncadon de Kristo.

La kvara tago direktas nia atenton al la "Familia vivo", kies patronino estas la beata Zdislava.

Hodiaŭ oni multe parolas pri ekologio, protekto de la vivmedio.

Johano Paŭlo la II-a vekas nian konsciencon por "humana ekologio", por zorgo pri morala kaj spirita medio, en kiu "homo iĝas homo". Tia medio estas unuavice familio. Kiel malvera estus mia kristanismo, se mi ne klopodus ĝin enkorpigi en vivstilon de mia propra familio! Kristana familio montras sin ne nur laŭ vizitado de preĝejo, sed laŭ tio, ĉu en ĝi regas etoso de reciproka estimo kaj oferemo, ĉu en ĝi ne superas "familia egoismo", ĉu en ĝi estas loko gaste malferma por helpo al aliaj familioj kaj solecaj homoj. La beata Zdislava estis modela edzino kaj patrino, sed samtempe ŝi sciis elradii sian amon ankaŭ por multaj forlasitoj kaj suferantoj.

Sendube granda tasko de nia vivo estas "Edukado kaj klerigo" kaj en tio ni vidas kiel patroninon sanktan Ludmila-n.

Gepatroj, instruistoj kaj ceteraj edukistoj, se ili bone komprenas sian mision, scias, ke edukado estas ne nur unu inter aliaj agadoj, sed ke ili edukas fakte senĉese per sia propra ekzemplo. En nia kulturo trosatigita de bruo, sekso kaj perforto, ne mankas negativaj ekzemploj, ofte de sorĉa ellogo. Malgraŭ tio persona atesto de matura vivo el la kredo scipovas kompensi falsbrilaĵojn, eĉ se ili estas prilumataj de reklam-reflektoroj. Ĉe tagiĝo de la kristanismo ĉe ni edukis Ludmila, fidela al Kristo ĝis martira morto, sanktan Venceslaon. Nuntempe semas, atesto de la homoj kiel Patrino Tereza, Johano Paŭlo la II-a, Roger Schulz aŭ Jean Vanier, mesaĝon de la evangelio en sentemajn korojn de miloj da junaj homoj. Da similaj instruistoj kaj edukistoj en kredo neniam estas sufiĉe. Kion mi elradias en mian ĉirkaŭaĵon?

La sesa tago estas dediĉita al la temo "La vero kaj justeco" kun la patrono sankta Johano el Nepomuko.

Ni trairis detruantan lernejon de la sistemo bazita sur malvero kaj maljusto. Senbride viglegis ĉirkaŭirado de leĝoj, de frazoj, kalumnioj kaj elturniĝoj, hipokriteco, moralaj kompromisoj. Vivo en vero, plenumadoj de rajto kaj justeco ne estas facila, precipe tiam, kiam la plejparto konsideras tion kiel frenezaĵon de revuloj kaj idealistoj. Sed se ni ne surprenos krucon de mokado kaj fortan disciplinon, neniam saniĝos nia parolo kaj niaj rilatoj, nia socio kaj nacia karaktero. Johano el Nepomuko, martiro de batalo por rajto kaj libereco de la Eklezio kontraŭ arbitro de maljusta reganto, estas bildigita kiel konfesprenanto kaj gardanto de pontoj. Ni iru tra pontvojo, ĝi renovigas faligitajn pontojn de konfido inter homoj kaj popoloj.

La postan tagon ni dediĉos al la medito pri "La laboro kaj sociala respondeco" kun sankta Venceslao.

Se ni petas en malnova himno "abundon, pacon en nia lando", ni samtempe petas pri baza premiso de ĉi tiu benata stato: por ke ni estu homoj laboremaj kaj respondecaj. Ankaŭ ĉi tiuj du valoroj estis en antaŭnelonga estinteco sisteme subpremitaj. Ambaŭ totalismaj sistemoj de nia jarcento ja prikantadis laboron en siaj himnoj, salutcj kaj surskriboj super pordegoj de koncentrejoj, sed fakte la laboro ĉiam pli kaj pli perdadis sian honoron, sian honeston, ĝia morala valoro malkreskadis en la mondo de ĉiama simulado. Se ĉio apartenis "al ĉiu kaj al neniu", homoj perdadis senton por respondeco, por spiritaj kaj materiaj valoroj de la socio. Se ni konfidos nian popolon sub la protekton de la princo Venceslao, kiu estas bildigita propramane zorganta pri vitoj kaj pano por eŭkaristia festeno, ni petu lin, ke li elpetu por ni scion pri respondeco por la nacio, resanigo de nia laboro, de laboretiko kaj ankaŭ de rilatoj en laborlokoj.

Sankta Prokopo estos nia gvidanto en la venonta tago, kiam ni meditos pri "Spirita kaj materia kulturo de personeco".

Se la kristanismo estus alparolanta la nuntempan homon, ĝi do ne faros tion per inĝeniaj pruvoj pri Dia ekzistado, sed pli per tio, ke ĝi montros sin kiel fidinda eldiro al plena kompreno de la homo kaj kiel vojo al sencoplena travivado de la vivo. Tio neniokaze signifas, ke ni reduktu kristanismon je humanismo kaj malfortigu ĝian "vertikalan" - spiritan dimension.

Ĝuste preni homon kiel bildon de Dio kaj kiel Dian kunulon signifas vidi lin ne kiel radeton en socia meĥanismo aŭ anoniman ĉelon de la naturo, sed preni serioze korpan, animan kaj spiritan, socialan kaj ekologian flankon de lia vivo.

Rememoro je sankta Prokopo kaj la tuta benediktana tradicio, kiu per sia principo "preĝu kaj laboru" metis fundamenton al la eŭropa kulturo, gvidas nin al pripenso, kiu vojo hodiaŭ gvidas al matureco de personeco kaj al harmonia vivostilo.

Sanktaj Cirilo kaj Metodo helpos al ni mediti pri "Evangelizado kaj preĝo".

Nova evangelizado estas programo, kiu estis donita al la Eklezio de la papo Johano Paŭlo la II-a antaŭ sojlo de la dua jarmilo. Ĉe sanktaj Cirilo kaj Metodo ni povas lerni metodon de evangelizado: ili kunligis kredopredikon kun zorgo pri hejma kulturo; ili tradukis la Skribojn kaj liturgiajn librojn. Ankaŭ ni devas hodiaŭ lerni denove "traduki" - ekspliki mesaĝon de la evaagelio: fari ĝin komprenebla al niaj samtempuloj. Se ni ne strebus pri tio, kaj ni nur ripetus malnovajan manierojn de esprimado de la kredo kaj ne konsciiĝus, ke pensmaniero kaj konceptenhavo dum tempo ŝanĝiĝas, baldaŭ ni fakte predikus alian evangelion ol tiun, kiun traasdonis la apostoloj. Tradicio ne signifas rigidiĝon, sed male movon - ĉi tio estas unu el la grandaj misteroj de katolikismo.

Kaj la lastan tagon de la preĝoj fermos sankta Adalberto per la temo: "Kristo - Sinjoro de la historio kaj Patro de la estonta tempo".

Dum la tuta vojo de ĉi tiu spirita renovigo akompanis nin niaj naciaj patroroj. Vivo de sankta Adalberto, per kiu ilia vico kulminas, portas multajn fatalajn plagojn, kiuj entaŭvidis pezajn nubojn, falantajn poste sur nian tutan historion - sangajn konfliktojn inter gentoj, malkomprenon kaj malakcepton de samlandanoj, devigan ekzilon... Ni preĝu por ke la vivo de nia nacio evoluu en paco kaj konkordo, liberigita de ŝarĝo de malnovaj kulpoj kaj malvirtoj. Sed por tio necesas, ke ni konstruu je Tiu, Kiu havas sorton de la homoj kaj popoloj en sia mano - je Kristo.

Ni finigu ĉi tiujn meditojn per pripenso pri nia persona rilato al Kristo kaj per renoviga kredokonfeso, fido kaj fidelo.

Sinjoro, liberigu nin per vero kaj renovigu vizaĝon de nia lando!

(Laŭ la fontoj:
P. Antonín Kupka: Desetiletí duchovní obnovy,
P. Dr. Tomáš Halík: Katolický týdeník 1992
prilaboris fratino Marta Lorková)

al la indekso

 NOVJARA PREĜO

Ni dankas al Vi, ho Sinjoro, por ĉiuj donacoj, per kiuj Vi nin pasintjare superŝutis, nome por:
Disharmonio - kiu faras ĉiun muzikon pli ĉarman,
untaŭtimoj - kiuj pruvas, ke ni ne povas vivi sen kredo
pluvoj - kiuj faras la sunon pli helan
elreviĝoj - kiuj faras ĉiujn sukcesojn pli belajn
malhelpoj - kiuj helpas al ni disigi grajnon de grenŝelo
amaroj - sen kiuj ni ne kapablus kompreni la pli altan amon
suferadoj - kiuj faras el ĉiu donaco trezoron
doloroj - kiuj malkovras novajn ĝojojn en la sano
larmoj de malgrandaj infanoj - kiuj faras ilian ridon pli belan, kiel ili lernas vivlecionojn
malfortoj - kiuj pligrandigas belecon de niaj idealoj
malserenoj - kiuj faras el niaj ridoj venkojn
nigraj noktoj - kiuj faras noktojn pli helajn.
Por ĉio ĉi kaj aliaj donacoj nekalkuleblaj ni esprimas al Vi humilajn dankojn. Amen.

 NEKUTIMA RENKONTIĜO EN PRAGO

Septembre renkontiĝis en Prago la tuta katolika Eŭropo. Jes, la tuta, ĉar ĉeestis ĉiuj lokaj eklezioj, inkluzive de Malto, Albanio kaj Ruslando. Reprezentis ilin ne nur episkopoj, sed ankaŭ pastroj, religiuloj kaj laikoj, viroj kaj virinoj. Okazaĵo vere historia. Prago estis elektita kiel loko, kie renkontiĝas orienta kaj okcidenta vivo de Eŭropo, kiel loko speciale fiksita por renkonto de Eŭropo, kies partoj ekzistis longe perforte apartigitaj. Post la II-a Vatikana Koncilio tiu ĉi renkontiĝo estis plua paŝo de la Eklezio renkonte al tria jarmilo.

La Konsilio de la Episkoparaj Konferencoj de Eŭropo (CCEE) ne estas koncilio, sed malgraŭ tio unuafoje okazis, ke renkontiĝon ne partoprenis nur prezidantoj de la episkoparaj konferencoj, sed ĝin plivastigis en diskuta forumo preskaŭ tri mil kvindek partoprenantoj el dudek kvar landoj de Eŭropo. Kaj ili venis al tiu ĉi renkontiĝo ne nur por kune paroli, sed ankaŭ por kune preĝi, aŭskulti Vorton de Dio, soleni Eŭkaristion kaj kune vivi dum kelkaj tagoj.

Kia estis senco de ĉi tio? Precipe ebligi interŝanĝon de spertoj inter eklezioj de Oriento kaj Okcidento.

Dum solena inaŭguro de la renkontiĝo la 7-an de septembro 1993 sonis tra Katedralo de Sankta Vito en Prago jenaj vortoj de prezidanto de ĉi Konsilio - la ĉefepiskopo de Prago Mons. D-ro Miloslav Vlk: "Ni alvenis, por kune vivi Evangelion! Ni deziras pliprofundigi scion, kiel vivi Evangelion en libereco kaj solidareco. Kaj ni ne volas tion fari nur per teoria maniero.

Ni serĉas lumon por niaj vojoj, per kiuj ni povus alporti Evangelion kiel "forton de Dio" por forigo de malbono kaj resanigo de la socio, en kiu ni vivas.

Jesuo Kristo diris: "Kiu mian vorton aŭdas kaj konservas ĝin, tiu amas min... kaj al tiu mi ebligos ekkoni min". Li do estas lumo por ĉiuj niaj vojoj, kaj ne nur por ili, sed ankaŭ por prospera progreso de la tuta socio.

La Eklezio certe ne povas mem solvi grandegajn problemojn, kiuj ekzistas. Sed ĝi povas en la lumo de la Evangelio per propra origina kaj neanstataŭebla maniero al ilia solvo kontribui. La Eklezio kaj ĝiaj multnombraj komunumoj devas esti spaco por la vivo en libereco kaj solidareco."

Moto de la renkontiĝo estis "Vivi Evangelion en libereco ka solidareco". Praha la 7-12-an d septembro 1993.

 KATOLIKAJ E-ORGANIZAĴOJ EN LA MONDO PREZENTAS SIN

De fratino Irene Szűcs el Rumanio ni ricevis ĝojigajn novaĵojn:

"Mi volas informi vin pri nia granda evento. Sabate la 6-an de novembro ni inaŭguris E-kursojn por komencantoj kaj progresantoj. Post la solena malfermo, saluto kaj akcepto de novaj membroj la anoj partoprenis en nia bela baziliko la Sanktan Meson celebritan de nia pastro Mahajduda Johano, membro de nia Asocio kaj de IKUE. La Sankta Meso kaj kantoj estis tute en Esperanto, por la uaua fojo en Rumanio. Ĉiuj estis impresitaj kaj gratulis al ni pro la sukceso."

Ankaŭ ni korege gratulas al la rumanaj IKUE-anoj kaj deziras al ili Dibenitan aktivadon!

Skribaĵo de helpepiskopo G. Jakubinyi el Rumanio:
"Jen la bildo de Dipatrino, kie mi episkopiĝis. Elkoran dankon por la Dio Benu 3/93, kiu publikigis mian saluton.
Dian benon sendante por "DIO BENU" mi restas via frato en la Sinjoro
+ Jakubinyi Georgo, helpepiskopo, AD 9.11.1993

al la indekso

 RENKONTIĜO DE LA ĈEĤAJ KATOLIKAJ ESPERANTISTOJ

KONFERENCO DE LA ĈEĤA IKUE-SEKCIO

De la 8-a ĝis la 10-a de oktobro 1993 okazis planita Renkontiĝo kaj Konfereco de la Ĉeĥa IKUE-Sekcio en urbo Česká Třebová. Pri ĉi aranĝo kaj pri la supozita programo estis informitaj ĉiuj sekcianoj pere de gazeto DIO BENU. La renkontiĝon partoprenis 50 personoj el diversaj lokoj de Ĉeĥa Respubliko, do el Bohemio, Moravio kun Silezio. Gaste ĉeestis ankaŭ delegacio de la Slovaka IKUE-Sekcio reprezentita de la prezidantino fratino D-rino Magda Šaturová el Bratislava kaj estraranino Mária Tomašovičová el Nové Mesto nad Váhom.

VENDREDE LA 8-AN DE OKTOBRO

Vendrede la 8-an de oktobro en posttagmeza tempo kolektiĝis venintaj partoprtenantoj en Kultura Klubejo de Česká Třebová. Estis proponita ebleco partopreni la Sanktan Meson en la paroĥa preĝejo. Tiu ĉi propono estis kun ĝojo akceptita, ĉar ne povas ja esti pli taŭga komenco de la renkontiĝo ol renkonto kun Jesuo Kristo dum eŭkaristia festeno. Tiu ĉi ĉeesto de S. Meso donis garantion, ke la renkontiĝo kun la konferenco estos bela, agrabla, sukcesa, do mallonge dirite de Dio benita. Kaj fakte tiel estis, kiel tion konstatis la ĉeestintaj gefratoj.

Post tiu ĉi "spirita inaŭguro" de la renkontiĝo okazis komuna vespermanĝo kaj frateca interbabilado.

SABATE LA 9-AN DE OKTOBRO

Sabato, la 9-an de oktobro estis la plej grava tago de la renkontiĝo. Dum ĝi okazis la ĉefa programo: Konferenco kun elekto de nova sekcia estraro, la rozaria preĝo kaj Sankta Meso kaj sinkonsekro de la sekcio al Virgulino Maria, ĉio en Esperanto.

Je la 9-a horo kolektiĝis la partoprenantoj en la Kultura Klubejo, kie okazis la konferenco de la sekcio. Post la enkonduka himno kaj preĝo, la konferencon inaŭguris prezidanto de la sekcio frato Miloslav Šváček, kiu bonvenigis ĉiujn ĉeestantajn sekcianojn kaj karegajn gastojn el Slovakio kaj esprimis la deziron travivi ĉiun monenton de la restado en Česká Třebová en Dia amo kaj frateca harmonio.

Poste alparolis la kanferencantojn reprezeatantino de Slovaka IKUE-Sekcio, kara fratino D-rino Magda Šaturová. En sia salutparalo ŝi esprimis kontenton pro pro bone evoluanta kunlaboro de la ambaŭ fratecaj sekcioj kaj deziron daŭrigi kaj pliprofundigi la kunlaborajn kontaktojn kun la Ĉeĥa IKUE-Ssekcio. Ŝiaj vortoj ĝojigis la ĉeestantojn, ĉar la Ceĥa IKUE-Sekcio ankaŭ deziras tiun ĉi sinceran kaj ambaŭflanke prosperan kunlaboron.

Sekvis raporto de la prezidanto pri la 3-jara aktivado de la sekcio. La raporto ne nur pritraktas pli gravajn aranĝojn kaj aktivadojn de la sekcio dum pasinta trijara periodo, sed ĝi ankaŭ skiza programon, laŭ kiu aktivadu la sekcio dum la venonta periodo.

RAPORTO DE LA PREZIDANTO FRATO MILOSLAV ŠVÁČEK

Karaj Gefratoj!

Antaŭ pli ol 3 jaroj, la 7-an de aprilo 1990 estis oficiale refondita nia IKUE-sekcio. La 19-an de majo 1990 en ĉi tiu kunvenejo okazis konferenco de la sekcio, kiun ĉeestis ankaŭ oficiala reprezentanto de IKUE, frato Carlo Sarandrea el Romo. Estis elektita sekcia estraro. Funkcio de la prezidanto estis konfidita al mi. Do nune estas mia devo raporti pri la pli ol 3-jara aktivado de la sekcio. Ĉiu agema sekciano leganta la bultenon DIO BENU estas bone informita pri la sekcia movado. Ni nur memorigu al ni, ke tuj post refondo de la sekcio ekstartis ĝia vigla aktivado.

21-an de julio 1990 okazis pilgrimo al Králíky kaj vizito de la iama tendarloko en Herbortice, kiun ankaŭ ĉeestis 4 karegaj gastoj - pastroj el Italio, frunte kun ekstendarano de Herbortice sac. Battista Cadei. Ĉeestis ankaŭ gastoj el Slovakio.

La 2-an de junio okazis fonda konferenco de la Slovaka IKUE-Sekcio, kiun gaste partoprenis ankaŭ reprezentantoj de nia sekcio.

Elirinte el katakombaj kondiĉoj de la totalisma periodo, la Ĉeĥa IKUE-Sekcio komencis sian aktivadon kun 165 membroj. Dum la 6-a Kongreso de la Ĉeĥa E-Asocio okazinta en Třebíč, okazis la 30-an de novembro 1990 kunveno de la Ĉeĥa IKUE-Sekcio, kiun partoprenis 25 personoj. Dum ĝi estis decidite, ke ekde nova jaro 1991 ekaperadu oficiala sekcia bulteno. Estis akceptita propono de fratino Marie Bartovská, ke la bulteno aperadu sub titolo DIO BENU. La akceptita propono estis ankaŭ realigita.

Tuj post la fondo de la Ĉeĥa IKUE-Sekcio akceptis patronecon super ĝi nia karega favoranto - episkopo de Hradec Králové, Mons. D-ro Karel Otčenášek.

La 15-an de marto 1991 akceptis aŭdience 5 reprezentantojn de Ĉeĥa IKUE-Sekcio la nuna ĉefepiskopo de Prago Mons. D-ro Miloslav Vlk, tiama episkopo de České Budějovice, kiu ankaŭ akceptis patronecon super nia sekcio.

La 12-an de majo 1991 kadre la 43-a IFEF-kongreso en Olomouc okazis kun ĉeesto de multaj katolikaj esperantistoj esperantlingva S. Meso celebrita de patro Savio Řičica O.P. kaj la ekumena Diservo sub prezido de pastoro Adolf Burkhardt - KELI-prezidanto el Germanio.

Lige je iamaj tre viglaj kunlaboraj kontaktoj inter la ĉeĥaj kaj polaj IKUE-anoj, okazis la 8-an de junio 1991 komuna pilgrimo de la polaj kaj la ĉeĥaj katolikaj esperantistoj al beatulo Johano Sarkander en Olomouc. La S. Meson kuncelebris pola pastro Zbigniew Swoboda kun nia sekciano pastro Alois Juráň.

Neforgesindaj restis en niaj rememoroj belegaj spiritaj renkontiĝoj en České Budějovice, organizitaj de niaj sudbohemiaj estraranoj, fratoj Ladislav Mlejnek kaj Johano Kalný. La unua renkontiĝo okazis de la 28-a de junio ĝis la 3-a de julio 1991. Mescelebris dum ĝi niaj membroj, pastroj Ladislav Škrňa kaj Xaver Kobza. Ĉeestis ankaŭ gastoj el Slovakio kaj Germanio.

Nu kaj post 14-jara deviga paŭzo okazis de la 20-a de julio ĝis la 3-a de aŭgusto 1991 laŭvice jam la 10-a IKUE-tendaro, kiu samtempe estis la 1-a en nova loko - en vilaĝo Sebranice apud Litomyšl. Tiu ĉi aranĝo estas la plej grava el ĉiuj aranĝoj de la Ĉeĥa IKUE-Sekcio, ĉar ĝi estas aranĝo ne nur de la sekcio, sed fakte de IKUE. Do ĝi havas internacian signifon. Neforgesebla restas vizito en nia tendaro farita de nia karega patrono episkopo Karlo Otčenášek.

Tradicia iĝis partopreno de la ĉeĥaj IKUE-anoj en pilgrimo al Hory apud Česká Třebová, omaĝe al Virgulino Maria - Reĝino de la Sankta Rozario. La ĉeesto de la IKUE-anoj en ĉi tiuj pilgrimoj datiĝas de la jaro 1969, do dum la totalisma periodo ĝis nun. Jare 1991 ĝi okazis la 6-an de oktobro kaj partoprenis ĝin 50 sekcianoj.

Nu kaj venis nova jaro - jaro 1992. Denove okazis komuna pilgrimo de la polaj kaj la ĉeĥaj IKUE-anoj la 30-an de majo al beatulo Johano Sarkander en Olomouc. Mescelebris 3 pastroj: sacerdotoj Jozefo Zielonka kaj Stanisław Płachta el Pollando kaj nia frato Savio Řičica O.P.

Bonegan mondskalan propagandon de praktika utileco de Esperanto faris nia kara frato Ladislav Mlejnek, preleginte antaŭ tutmonda reprezentantaro de la Konferenco pri Amo, Vivo kaj Familio en Otavo - ĉefurbo de Kanado, okazinta de la 24-a de aprilo ĝis la 3-a de majo 1992.

De la 19-a ĝis la 21-a de junio 1992 ni revenis al České Budějovice, por partopreni 2-an spiritan renkontiĝon.

Kvar reprezentantoj de la Ĉeĥa IKUE-Sekcio partoprenis Komunan Kristanan Kongreson de la 18-a ĝis la 25-a de julio 1992 en Velence en Hungario. Partoprenis ĝin reprezentantoj el 17 landoj.

Aŭguste de la 8-a ĝis la 22-a okazis la 11-a IKUE-tendaro en Sebranice. Ĉu belega, neforgesebla? Certe jes, estas malfacile esprimi travivaĵojn kaj impresojn, oni tion simple devas mem sperti.

Kelkaj ĉeĥaj IRUE-anoj partoprenis la 2-an Renkontiĝon de la Slovaka IKUE-Sekcio en Žilina, okazintan de la 28-a ĝis la 30-a de aŭgusto 1992. Dum ĝi estis flanke de la slovakaj IKUE-anoj metita propono pri komuna eldonado de la bulteno DIO BENU por ambaŭ sekcioj. Kiel vi vidas, tiu ĉi propono fakte realiĝis paradokse al disiĝo de komuna ŝtato. Ĉu miraklo? Ne. Ĉu Kristo estas dividita? Certe ne. Do kial ne povu katolikaj esperantistoj vivi en nedividiteco, komune kunlaborantaj kaj strebantaj al la samaj celoj?

Nu kaj por ĉiuj benoj kaj gracoj ni dankis denove pilgrimante al Virgulino Maria - Reĝino de la Sankta Rozario en Hory apud Česká Třebová la 4-an de oktobro.

Gravaj estas por nia sekcio benoj de niaj episkopoj, sed precipe la beno de nia amata Papo Johano Paŭlo la II-a, al kiu promesas fidelecon niaj sekcianoj. Pere de vatikana ŝtata sekretario li sendis al nia sekcio benon 30-an de majo 1992, kiel respondon je dankletero de la sekcio pro agnosko de Esperanto kiel liturgia lingvo kaj pro agnosko de IKUE kiel eklezia laika organizaĵo.

Ankoraŭ ni menciu renkontiĝon en Haná-regiono en Klopotovice, kiun aranĝis nia IKUE-familio Návrat. Ĝi okazis de la 11-a ĝis la 13-a de decembro kiel posttendara renkontiĝo. En loka vilaĝa kapelo mescelebris 3 pastroj - niaj membroj, sacerdotoj Savio Řičica, Cyril Vrbík kaj Alois Juráň. Estis tio granda travivaĵo precipe por vilaĝanoj, ĉar ĉeesto de 3 pastroj ĉe la altaro estis historie unika okazintaĵo en ĉi malgranda vilaĝo.

Kaj fine ni alpaŝu al nuna jaro 1993.

Ekde unua nunjara n-ro de DIO BENU ĉi tiu bulteno aperas kiel komuna gazeto de du sekcioj: la ĉeĥa kaj la slovaka. Pri DIO BENU ni certe ankoraŭ parolos dum ĉi-konferenco.

Komence de ĉi tiu jaro okazis denove en Klopotovice de la 29-a de januaro ĝis la 1-a de februaro renkontiĝo de junularo kaj infanoj. Ĉeestis denove ankaŭ patro Savio.

Aprile, la 20-an okazis renkontiĝo de reprezentantoj de la ĉeĥa kaj la slovaka IKUE-sekcioj kun prezidanto de IKUE sac. Duilio Magnani en Žilina.

Nur tri tagojn post la renkontiĝo kun pastro D. Magnani la reprezentantoj de nia sekcio partoprenis la 2-an Konferencon de Slovaka IKUE-Sekcio, okazintan en la tagoj de la 23-a ĝis la 25-a de aprilo en Žilina. Dum ĝi estis elektita nova prezidantino de la Slovaka IKUE-sekcio fratino D-rino Magda Šaturová el Bratislava. La sekcio akceptis decidon aktive kunlabori kun la ĉeĥa sekcio kaj daŭrigi komunan eldonadon de DIO BENU.

Kadre de la progresanta kunlaborado de la ĉeĥaj kaj la polaj katolikaj esperantistoj, la kvin ĉeĥaj IKUE-anoj frunte kun pastro Savio partoprenis en la tagoj de la 4-a ĝis la 6-a de junio renkontiĝon kaj pilgrimon en Skoĉovo (Pollando - naskiĝurbo de beata Johano Sarkander).

Seminarion pri la Socia Instruo de la Eklezio en Gostyń (Pollando) partoprenis 4 ĉeĥaj IKUE- anoj. Ĝi okazis kadre de la trilanda kunlaboro de la sekcioj: la germana, pola kaj la ĉeĥa.

Nu kaj lasta, tre grava okazintaĵo estis la 12-a IKUE-tendaro en Sebranice okazinta de la 24-a de julio ĝis la 8-a de aŭgusto. Partoprenis ĝin 60 personoj, inter ili eksterlandaj gastoj: 3 el Slovakio, 2 el Litovio, 1 el Germanio, 14 el Pollando kaj vizite venis gastoj el Belgio kaj Nederlando. Krome vizite venis 2 altestimataj gastoj: karega patrono de nia sekcio episkopo Karlo Otčenášek kaj lia helpepiskopo Jozefo Kajnek. Estis plenumita deziro de la episkopo Karlo, ke la tendaro kun la tendaranoj kaj ĉiuj kunlaborantoj kaj subtenantoj estu konsekritaj al Dio per la manoj de Dipatrino Virgulino Maria.

Karaj Gefratoj! Ĵus vi aŭskultis raporton pri trijara aktivado de nia IKUE-sekcio. Kompreneble estis menciitaj nur pli gravaj okazintaĵoj kaj aktivadoj. Ilin kompletigus longa vico de diversaj agoj kaj aktivadoj de niaj oferemaj membroj. Inter ilin apartenas nia skribmetoda kurso, kiu certe ne estas perfekta, sed estas tasko de la sekcianoj perfektigi ĝin aŭ anstataŭigi per pli bonaj kaj taŭgaj tekstoj. Tiurilate mi dankegas al gefratoj Marie Bartovská kaj Jaroslav Žák kaj al iliaj kunlaborantoj - kursgvidantoj.

En la jaro 1991 estis eldonita kantareto RESTU KUN NI. Ĝia eldono devis esti prokrastita je pli ol 10 jaroj. Nunjare aperis TENDARA KOMPENDIO, kiu faris grandan servon dum la nunjara tendaro. Ĝi estis proveldono de la planita definitiva kompendio de la sekcianoj, kiu verŝajne aperos en la unua duonjaro de la venonta jaro. Eldonitaj estis ankaŭ tendaraj poŝtkartoj propagandantaj kaj informantaj pri ekzisto de nia tendaro.

Menciinda estas ankaŭ traktado kun la Ĉeĥa Episkopara Konferenco pri agnosko de nia sekcio kiel eklezia laika organizaĵo. Tiu ĉi traktado kompreneble postulas certan tempon.

Antaŭ ol ni fermos ĉi historian pĝon de nia sekcio kaj ekrigardos la estontecon, permesu al mi, karegaj gefratoj, ke mi korege dankesprimu al ĉiuj, kiuj per agoj, financaj kontribuaĵoj aŭ preĝoj partoprenis en aktiva vivo de nia sekcio. Ne estas ebleco mencii ĉiujn nomojn de ĉi tiuj niaj oferemaj sekcianoj. Nur bona Dio scias, kiu kaj kiamaniere kontribuis al ĝisnunaj akiritaj sukcesoj de la sekcio. Dio rekompencu al vi ĉiuj per la benoj kaj gracoj. Kompreneble unuaviee apartenas senfinaj dankegoj kaj dankemoj al nia bona ĉiela Patro kaj al nia ĉiela Patrinjo Virgulino Maria kaj al ceteraj ĉielaj helpantoj frunte kun la patronoj de esperantistoj, sanktaj Pio la 10-a, Maksimiliano Maria Kolbe kaj beata Tito Brandsma. Al ili ni dankojn esprimos dum la hodiaŭa Sankta Meso.

Niaj sekcianoj subtenas sekcion per libervolaj mondonacoj, kiuj ebligas kovri elspezojn ligitajn kun preso kaj distribuado de DIO BENU kaj kelkajn neprajn elspezojn, sen kiuj ne eblas realigi planitajn aktivadojn. Kompreneble ĉiuj estraranoj frunte kun la prezidanto kaj ceteraj aktivaj sekcianoj laboradas prospere de la sekcio sen iu rekompenco. Kaj kredu, ke tio prezentas ĉiujare centojn da horoj. Sed tio ne estas tempo perdita. Tion atestas benitaj rezultoj.

Jes, karaj gefratoj, nia aktivado havas sencon, ĉar ĝi estas direktita al grava celo: al spirita kaj morala renovigo de la socio. Alian celon sub mia gvidado ĝi ne celas. Kaj mia deziro estas, ke eĉ dum venonta periodo tiu ĉi celo estu ununura programo de la sekcio, celanta pli grandan gloron kaj honoron de Dio kaj prosperon de la animoj. Tiun ĉi programon ni volas plenumi kaŝitaj sub ŝirma mantelo de nia ĉiela Patrino. Pro tio ni volas konsekri nin, la tutan sekcion kaj la venontan aktivadon al Dio pere de la manoj de Virgulino Maria. Tion ni realigos hodiaŭ post la Sankta Meso.

Karaj Gefratoj! Plia aktivado havas sencon nur, se ĝi kontribuas al spirita bono kaj prospero de la membroj kaj ceteraj homoj, je kiuj influas ĉi aktivado. Ĝi havas la sencon, se ĝi estas firme ankrita sur la fundamentoj de la katolika Eklezio, kiel tion asertas nomo de la sekcio, se ĝi konservas fidelecon kaj amon al Petro de nunaj tempoj - al amata Papo Johano Paŭlo la II-a kaj al al li fidelaj episkopoj, kiuj konservas fidelecon al Instruofico de saĝa Patrino Eklezio kun ĉiuj ĝiaj dogmoj, se ĝi konservas amon al la ĉiela Patrino - Virgulino Maria. Konservante tion, ni povas esti firme konvinkitaj, ke ni vere iras la ĝustan vojon. Akcentante tion, mi ne volas nei ekumenajn strebadojn kaj interrilatojn. Strebado pri unuigo de la kristanoj estas ankaŭ nia programo. Sed sukceso en tiu ĉi direkto ne signifas akcepti kompromisojn per rezigno de kelkaj dogmoj, kiel ni tion kun granda bedaŭro observas en iuj ekleziaj sferoj de okcidentaj landoj, kie centmiloj da kredantoj forlasas la Eklezion. Ekzistas granda danĝero ke ĉi tiu malfeliĉa influo baldaŭ trafos ankaŭ la Eklezion en nia lando. Danke al longjara persekutado nia Eklezio ne estis ĝis nu trafita per tiu ĉi amasa apostato, sed granda danĝero tamen minacas. Kiel infanoj de Maria, ni per la potenca armilo - la preĝado de la Sankta Rozario, helpu al nia Eklezio konservi metuŝitajn ĉiujn trezorojn de la savo. Tiucele plu aktivadu nia sekcio, tiucele volas plu aktivadi mi kaj mi alvokas vin kaj ĉiujn membrojn de la sekcio sekvi ĉi vojon. Dio certe plu benos nian aktivadon kiel ĝis nun. Ĉiam ni reciproke deziru al ni kaj ripetadu la belan deziron kaj saluton "DIO BENU!".

ORGANIZA REGULARO

Post tiu ĉi ampleksa raporto sekvis plua grava punkto de la konfereco - pritrakto de la organiza regularo.

La organiza regularo enhavas regulojn, laŭ kiuj la sekcio laboras kaj disvolvas sian aktivadon. La ĝisnune valida regularo estis kompilita kaj agnoskita antaŭ pli ol 3 jaroj. La praktika aktivado montras necesajn ŝanĝojn kaj kompletigojn de kelkaj ĝiaj partoj, por ke la regularo kongruu kun la nuna stato de la sekcio. Ĉio evoluas, do ankaŭ la sekcia agado transiris al kelkaj novaj formoj de la aktivado. Do la proponitaj kelkaj ŝanĝoj en la organiza regularo plene respegulas staton de la nuna praktika aktivado kaj de la aktivado en venonta trijara periodo.

Apartaj partoj kaj artikoloj de la regularo estis pritraktitaj, pridiskutitaj kaj la fina teksto estis aklame akceptita. Ĝian enhavon vi trovos en ĉi tiu n-ro de DIO BENU.

ELEKTO DE LA SEKCIA KOMITATO

Trijara funkcia periodo forpasis, do estis necese elekti novan sekcian estraron por venonta trijara periodo. Kelkaj estraranoj dum forpasinta periodo bone laboris prospere al la sekcio, ili do meritas dankojn ne nur de la prezidanto, sed ankaŭ de ceteraj sekcianoj.

Estis prezentitaj kandidatoj por la sekcia estraro. Tiurilate frato prezidanto akcentis, ke la sekcio bezonas oferemajn estraranojn, kiuj kapablas memstare labori kaj memstare zorgi pri konfiditaj taskoj. Ne temas pri funkcioj, sed pri frateca servado, kiu postulas multan tempon. Rekompenco por ĉi-servo estas bona sento, ke oni utile eluzis la tempon ne por propraj celoj, sed por servo al proksimuloj, por kontribuo al spirita kaj morala renovigo de la socio. Kiel rekompencon oni povas esperi benojn kaj gracojn de Dio. Pli valora rekompenco ne povas ekzisti. Oni devas kalkuli eĉ kun miskomprenoj kaj maldankemo. Sed eĉ tio estas ĉielaj donacoj, kiuj ofte helpas prepari homon por plenumo de pli grava misio.

Post tiuj ĉi vortoj la konfencantoj elektis novan sekcian estraron (komitaton). Ĝin formas jenaj gefratoj:

1. Glendová Olga el Praha
2: Kalný Jan, ĵnĝ., el České Budějovice
3. Kotyzová Cilka el Česká Třebová
4. Lorková Marta el Brno
5. Michalová Daria el Sokolov
6. Mlejnek Ladislav el Mokrý Lom
7. Návrat Jan, ĵnĝ., el Olomouc
8. Novotná Zdenka el Česká Třebova
9. Skalická Jitka el Praha
10. Šváček Miloslav el Penčice
11. Žák Jaroslav el Opava
- Patro Savio Řičica O.P. - spirita gvidanto (nuntempe el Znojmo).

Per sekreta voĉdonado estis reelektitaj por venonta trijara periodo:
prezidanto: Miloslav Šváček,
vicprezidanto: Inĝ. Jan Kalný.

Reelektita prezidanto frato Šváček diris, ke en anguleto de lia koro brilis espereto, ke la konferenco liberigos lin de ĉi grava funkcio por trovi pli da tempo por redaktado de DIO BENU kaj eldonado de ceteraj bezonaj publikaĵoj. Esprimitan rezulton de la konferenco li akceptas ankaŭ kiel volon de Dio.

NOMUMO DE LA KOMISIONOJ

Sekvis nomumo de kelkaj komisionoj:

1. Komisiono ekumena por kunlaboro kun KELI-sekcio: gvidantino Jitka Skalická el Praha, membro Inĝ. Jiří Vencl el Česká Třebová.

2. Konisiono tendara por organizi IKUE-tendarojn:
gvidanto Inĝ. Jan Návrat el Olomouc, membroj Josef Jílek el Lezník Josef Flídr el Litomyšl.

3. Komisiono lingva por organizado de E-kursoj, lingvaj aferoj en DIO BENU, reviziado de la eldonotaj tekstoj, ktp: gvidanto Jaroslav Žák el Opava, membroj Inĝ. Karel Janouŝ el Ostrava, Marie Bartovská el Frýdek-Mistek. 4. Komisiono junulara por aktivigi IKUE-junularon: gvidantino Daria Michalová el Sokolov, membrinoj: Zita Kotíková el Žďár nad Sazavou, Šárka Dikunová el Sedlec-Prčice, Marie Koblížková el Moravské Bránice.

5. Komisiono redakcia por redaktado kaj eldonado de DIO BENU kaj ceteraj publikaĵoj, por informado de katolikaj redakcioj (K.T., Anno Domini, Světlo, k.c.) pri IKUE-aktivadoj: gvidanto Miloslav Šváček el Penčice, membrino Olga Glendová el Praha.

Estus bone plikompletigi redakcian komisionon. Volontuloj, kiuj volas regule kunlaboradi je enhavo de DIO BENU, afable vin anoncu ĉe frato Šváček.

PLANO DE LA VENONTJARAJ ARANĜOJ

Venontjare okazos gravaj aranĝoj ne nur ĉe ni, sed ankaŭ ĉe niaj du najbaraj landoj, kiujn ni rekomendas partopreni al niaj sekcianoj:

* 29.06.94 - 03.07.94 Katolika Konferenco en Dresdeno, Germanio.
La temo de la Konferenco: Kiajn vojojn iras Dio? (Gejunuloj ĝis 25-a jaraĝo kaj aktivaj partoprenontoj el nia lando ricevos subvencion.)

* 09 - 16.07.1994 10-a Ekumena E-Rongreso en Gostyń, Pollando. Kadre de la kongreso okazos kaj komunaj (ekumenaj) programoj kaj apartaj programoj de IKUE-anoj kaj KELI-anoj. Rara ebleco por niaj IKUE-anoj partopreni ĉi internacian aranĝon.

* 23.07.94 - 06.08.94 13-a IKUE-tendaro (KET) en Sebranice, Ĉeĥio. Korege invitataj estas gefratoj parolantaj Esperanton el fremdaj landoj.

* 09.10.1994 Pilgrimo de la ĉeĥaj IKUE-anoj al Dipatrino V. Maria - Reĝino de la Sankta Rozario.
Tradicia partopreno de la pilgrimo al Hory en Česká Třebová, por esprimi dankojn por akiritaj gracoj kaj benoj dum la jaro 1994.

Speciale por subteni partoprenon de niaj IKUE-anoj en du unuaj gravaj aranĝoj, ne estas planitaj aliaj niaj enlandaj aranĝoj.

DISKUTOJ

En ĉi tiu programero estis pritraktita eldonado de DIO BENU. La ĉeestantoj estis informitaj pri neceso de renovigoj de la membrecoj kaj abonoj de Espero Katolika, kiu celas aktualigon de la membra bazo post forpaso de tri jaroj. Estis donita ankaŭ informo pri preparata Jarlibro, en kiu devas aperi adresoj nur de aktualaj membroj.

Estis tralegita letero de frato Carlo Sarandrea. Fratino Marie Bartovská informis pri flugfolio, kiun ŝi eldonis por diskonigi nian IKUE-movadon.

DECIDO DE LA KONFERENCO
de la Ĉeĥa IKUE-Sekcio okazinta la 9-an de oktobro 1993 en Česká Třebová.

1. LA KONFERENCO APROBAS:
a) Agadon kaj decidojn de la estraro kaj la prezidanto dum la periodo inter la konferencoj.
b) Aktivan kunlaboron kun alilandaj IKUE-sekcioj, precipe kun la slovaka, pola kaj la germana.
c) Eldonadon de DIO BENU kiel komunan gazeton de la ĉeĥa kaj la slovaka IKUE-sekcioj.
d) Kovron de la sekciaj elspezoj pere de libervolaj mondonac(et)oj de la membroj.
e) Akomodon (kelkajn ŝanĝojn kaj kompletigojn) de la organiza regularo kun nuntempa praktikado de la sekcio.
f) Balotojn kaj elekton de la jena nova sekcia komitato: prezidaato Miloslav Šváček, vicprezidanto Inĝ. Jan Kalný, komitatanoj Olga Glendová, Cilka Kotyzová, Marta Lorková, Daria Michalová, Ladislav Mlejnek, Inĝ. Jan Návrat, Zdenka Novotná, Jitka Skalická, Jaroslav Žák. Spirita gvidanto: Pastro Savio Řičica O.P.
g) Nomumon de la sekciaj komisionoj: ekumenan, tendaran, lingvan, junularan, redakcian.
h) Partoprenon en la organizado de la planitaj venontjaraj aranĝoj.

2. KONFERENCO AKCEPTAS :
a) Raporton de la prezidanto pri la sekcia aktivado dum la periodo inter la konferencoj kaj pri la aktivado de la estraro kaj la prezidanto.
b) Informojn pri eldonado de DIO BENU kaj pri stato de la membra bazo.
c) Informojn pri IKUE kaj ĝia organo Espero Katolika.

3. TASKOJ POR NOVA KOMITATO KAJ PREZIDANTO:
a) Organizi la sekcian aktivadon en la senco de la organiza regularo.
b) Eldonadi gazeton DIO BENU komunan por ambaŭ sekcioj - la ĉeĥa kaj la slovaka.
c) Vigle kunlabori kun alilandaj sekcioj, precipe kun la slovaka, pola kaj la germana.
d) Zorgi pri financaj rimedoj por kovro de la sekciaj elspezoj.
e) Organizi planitajn aranĝojn de la sekcio, precipe la tendaron en Sebranice.
f) Propagi partoprenon en la ekumena (IKUE-KELI) kongreso en Gostyń 1994 (Pollando) kaj en Katolika Konferenco en Dresdeno (Germanio) kaj en aranĝoj de la Slovaka IKUE-Sekcio.
g) Eldoni komunan adresaron de ambaŭ sekcioj (la ĉeĥa kaj la slovaka), kiel aldonaĵon de DIO BENU.
h) Eldoni konvenan kompendion por IKUE-aranĝoj de la sekcio.
i) Funkciigi agadon de la apartaj komisionoj.
j) Daŭrigi en traktado kun la Ĉeĥa Episkopara Konferenco pri agnosko de la sekcio kiel laika eklezia movado.

La jena decido estis aklame aprobita de la konferenco.

En Česká Třebová, la 9-an de oktobro 1993.

SOLENA FERMO DE LA KONFERENCO

Solena fermo okazis en kapelo de sankta Katarino per rozaria preĝo, mesceleloro kaj solena sinkonsekro de la sekcio al Virgulino Maria.

Post la rozaria preĝo kaj Sankta Meso, kiun en Esperanto celebris la spirita gvidanto de la sekcio, la dominikana pastro Savio Řičica, okazis solena sinkonsekro de la sekcio kun la sekcianoj kaj iliaj aktivadoj al Virgulino Maria. Jen, sekvas enkondukaj vortoj de frato Miloš:

Karaj gefratoj! Nia patrono, episkopo Karlo Otčenášek, vizitinte nian nunjaran tendaron, esprinis la deziron, ke la tendaro kun la tendaranoj kaj tuta nia IKUE-sekcio estu konsekritaj al Dio per la manoj de Vrgulino Maria. Lian deziron ni duone plenumis jam en la tendaro. Kaj ĵus venis la momento, por ke ni konsekru nin kaj la tutan sekcion kun ĉiuj membroj kaj ceterajn esperantistojn al Dio pere de V. Maria. Tiu ĉi deziro venis en mian kapon estante ĉe Dipatrino en Gostyń (Pollando), okaze de la Seminario pri la Socia Instruo de la Eklezio. Tiutempe okazis sinkonsekro de la tuta nia nacio en Velehrad. Mi do ĝojegas, ke ĵus realiĝos tiu ĉi grava evento. Kun koroj plenaj de amo al Dio kaj Dipatrino kaj kun firma kredo ni nun disponigu nin porĉiame al nia ĉiela Patrino, kiu nin sekure alkondukos al sia Filo, nia Sinjoro Jesuo, por ke ni travivu tutan eternecon en Lia brakumo.

al la indekso

 Solena renovigo de la baptaj promesoj kaj sinkonsekro al Virgulino Maria

Ĉiopova, eterna Dio, ni konfesas, ke Vi estas nia Sinjoro kaj Dio, Dio, kiu ĉiujn homojn amas. Ni travivis longan periodon, dum kiu multaj niaj proksimuloj faris ĉion por tio, ke Via nomo estu elpelita el koroj de la homoj, el la familioj, lernejoj kaj la socio. Sed montriĝis, ke la Sinjoro de la historio estas Vi. Per tuŝego de Via potenco estis al ni redonita libereco. Tial ni volas al Vi, Dio, danki por ĉiu helpo, kiun Vi al ni en la tempoj de la danĝero kaj persekutado donadis. Sed samtempe ni konsciiĝas, ke eĉ en libereco estas multaj aferoj, kiuj nin povas erarvoje konduki. Instruu nin, Sinjoro, bone eluzadi liberecon! Ni memorigas al ni Viajn vortojn, diritajn al niaj prapatroj en la Malnova Testamento: "Mi atestigas pri vi hodiaŭ la ĉielon kaj la teron. La vivon kaj la morton mi proponis al vi, la benon kaj la malbenon. Elektu la vivon, por ke vi vivu, vi kaj via idaro, amante la Eternulon, vian Dion, aŭskultante Lian voĉon kaj alkroĉante vin al Li" (Rea 30, 19-20).

Ankaŭ ni hodiaŭ devas elekti: aŭ la vivon aŭ la morton. Ni vivas, Sinjoro, en la tempo, kiam la morto minacas nin de ĉiuj flankoj. Senĉesaj insidoj kontraŭ la vivo okazas je ĝia komenco kaj eĉ ĝia fino:
- la nacioj elmurdas sin,
- disvastiĝas senkompateco kaj konsterniga nehoma krueleco,
- estingatas sentemo de la homa koro,
- la naturo formortadas,
- tra la mondo disvastiĝas "kulturo" de la morto!
Sed Vi, Dio, Vi estas Vivo, donacanto de la vivo. Vi amas la vivon. Vi volas, ke la homo vivu!

Nur Vi pro Via amo malfermas antaŭ ni estontecon. Vian propran Filon Vi sendis sur la mondon minacatan de la peko kaj la morto. Li prenis sur sin malbenon de la homo per tio, ke Li por ni mortis sur la kruco kaj per sia resurekto al ni malfermis perspektivon de la eterna vivo.

Tial "Ni atendas revivigon de la mortintoj kaj la vivon en la estonta mondo" (Nicea-Konstantinopola Kredkonfeso).
Tial kun Jesuo Kristo, Savanto de la mondo, ankaŭ ni atestas por la vivo!
Tial kun Jesuo Kristo, donacanto de la eterna vivo, ni kredas je nova surtera estonteco de nia nacio kaj la homaro.
Tial ni, ĉi tie ĉeestantaj katolikaj esperantistoj, kaj ĉiuj samideanoj, kiujn ni ĉi tie reprezentas, ni hodiaŭ volas denove solene starigi Dion sur la unuan lokon en la vivo kaj adeptiĝi al Jesuo Kristo, kiun ni volas ĝis ĉiuj konsekvencoj sekvi.

Gloro de nia vivo estas, ke ni povas nomi nin per la nomo de Kristo. Ni estas kristanoj! Ni volas esti kristanoj ĝis ĉiuj konsekvencoj en la privata, familia kaj ankaŭ socia vivoj, kaj kiel tiaj ni volas ekiri novan vojon de la historio!

Gefratoj! Nia Savanto Jesuo Kristo subskribis testamenton de la vivo kaj la savo kun la homaro per sia sango. Ni konfirmu nun ĉi tiun testamenton de la savo kun Jesuo Kristo per nerevokebla "JES" kaj "MI KREDAS" en renovigo de la baptaj promesoj.

Karaj gefratoj! Kiel repacigon por ĉiuj ofendoj de Dio kaj kun sopiro, ke nia plua pilgrimo en la historio konduku nin sur la vojoj de la vivo, ni rezignu pri la spirito de la malbono kaj la peko, kaj ni konfesu nian kredon je Kristo kaj la volon sekvi Lin.

Mi do demandas vin:
- Ĉu vi volas vivi en libereco de Diaj infanoj kaj ĉu vi tial rezignas pri la peko? (ĉiu respondas: jes).
- Ĉu vi volas, ke la peko neniam superregu vin, kaj ĉu vi do rezignas pri ĉio, kio allogas al ĝi? (jes).
- Ĉu vi do rezignas pri la spirito de la malbono kaj ĉio, kion ĝi kaŭzas kaj per kio ĝi fieras? (jes).
- Ĉn vi kredas je Dio, la Patro Ĉiopova, la Kreinto de la ĉielo kaj la tero? (mi kredas).
- Ĉn vi kredas je Jesuo Kristo, lia unika Filo, nia Sinjoro, kiu naskiĝis el Virgulino Maria, estis krucumita kaj entombigita, reviviĝis el la mortintoj kaj sidas ĉe la dekstro de la Patro? (mi kredas).
- Ĉu vi kredas je la Sankta Spirito, je la sankta katolika Eklezio, je la unueco de la sanktuloj, je la pardono de la pekoj, je la reviviĝo de la korpoj, je la eterna vivo? (mi kredas).
(Ĉiuj) Tiun ĉi nian decidon ni metas en Viajn manojn, Maria, Patrino de Jesuo Kristo kaj Patrino nia.
En nia malforteco kaj nekonstanteco ni donas nin al Vi, Virgulino potenca, al Vi, kiu neniam subiĝis al spirito de la malbono.

Lernigu nin, Maria, kune kun Vi ĉiam al Dio diradi "JES". Helpu al ni persisti en nia decido ĉiam aparteni al Dio!
Maria, Virgulino virga, renovigu en nia nacio kaj ĉe ĉiuj esperantistoj amon al morala pureco!
Helpadu al junularo en luktoj de juneco. Ke ili ne malvenku kaj ke ili morale ne rompitu! Ke ili sukcesu iri kontraŭ torento al idealo de "pura koro" (komp. Mat 5, 8), kiu estas premiso de feliĉa estonteco en geedzeco kaj la fonto de la spiritaj vokiĝoj por la tutviva sinkonsekro al Dio. Altiru per ligilo de la amo korojn de multaj knaboj al Jesuo, por ke ili volonte kaj grandanime disponigu sin al sacerdota servo.

Maria, Patrino, montru al nuna tempo belecon de la patrineco, kiu kun la amo akceptas novan vivon, patrineco, kiu kreas hejmon, patrineco, kiu estas varmo de la familia kunvivado, fonto de la arda, amema sento, patrineco, kiu estas kapabla ĝisekstreme oferi sin, patrineco, kiu redonas al la homo certecon kaj fidon je la amo!

Maria, Virgulino fidela, redonu al la nuntempaj homoj forton de la fideleco, haltigu lavangon de la disfalantaj geedzecoj!

Maria, ni petegas Vin:
- ke grandajn aferojn pere de Vi faru Sinjoro ankaŭ en nuna tempo!
- ke venku la bono, vero kaj la amo!
- ke pere de Vi denove revenu Via Filo kaj Nia Savanto, Jesuo Kristo, inter nin kaj ni al Li.
- ke la katolikaj esperantistoj, rifuĝantaj sub vian protekton, restu ĉiam fidelaj al Dio kaj la sankta Eklezio, fidelaj al la Sankta Patro, ke ili en la frateca amo kaj harmonio strebu pri la spirita kaj morala renovigo de la socio. Amen .

Sub Vian protekton ni rifuĝas, ho sankta Dipatrino; bonvolu niajn petojn ne malŝati en niaj bezonoj, sed de ĉiu danĝero liberigu nin ĉiam, ho glora kaj benata Virgulino. Ho Sinjorino nia, Pledantino nia, Perantino nia, Konsolantino nia. Kun Via Filo nin repacigu, al Via Filo nin rekomendu, al Via Filo nin redonu. Amen.

En la jaro 1917 en Fatimo diris Di-Patrino al tiam dekjara knabino Lucia Santos la sekvantajn vortojn:

"Rigardu, filino mia, mian koron tute trapikitan de dornoj, kiujn la homoj plifirmigas per siaj blasfemoj kaj maldankemo. Almenaŭ vi klopodu konsoli min kaj sciigu al la homoj, ke mi promesas asisti en la horo de la morto kun bezonataj gracoj por la savo ĉe ĉiuj, kiuj la unuan sabaton de kvin sinsekvaj monatoj pekkonfesos, akceptos la Sanktan Komunion, preĝos la rozarion kaj min akompanos dum kvaronhoro, meditante pri la dekkvin misteroj de la rozario, celante fari al mi honorriparon".

al la indekso

 EKLEZIA ADMINISTRADO DE LA ĈEĤA RESPUBLIKO

La jaro 1993 estis vere grava en historio de la ĉeĥa eklezio pro ŝanĝoj en organizo de diocezoj. Certe va jan aŭdis pri apartigo de nova eklezia teritorio en okcidenta Bohemio, eble eĉ pri ŝanĝoj en interna strukturo de la diocezo Brno kaj pri intenco fondi memstaran diocezon por norda Moravio kaj Silezio. Do, ni provu konatiĝi iom pli detale pri stato de eklezia adainistrado en nia lando.

La Ĉeĥa Respubliko konsistas tiurilate el du provincoj - de la bohemia kaj de la moravia. Ĝis nuna jaro ambaŭ provincoj havis entute 6 diocezojn, t.e. distriktojn gvidatajn de episkopoj. En Bohemio ekzistis diocezaj sidejoj en Praha, Litoměřice, Hradec Králavé kaj České Budějovice, en Moravio en Olomouc kaj Brno. Kompare - en Slovakio, kiu estas pli malgranda, funkcias ankaŭ ses diocezoj: Trnava, Nitra, Banská Bystrica, Spiš, Košice kaj Rožňava, krome ankoraŭ la sepa diocezo en Preŝov por kredantoj de greka-katolika rito, kiu ĝis nun prizorgas la tutan teritorion de estinta Ĉeĥoslovakio.

Inter la ĉeĥaj ekleziaj distriktoj estas nun du arkidiocezoj surpinte kun ĉefepiskopoj kaj kvin subordigitaj diocezoj frunte kun episkopoj.

Kaj nun ni retrorigardu iomete historion de teritoria evoluo de ĉeĥa eklezio. Komenco de ĝia organizo ĝisatingas la tempon de Granda Moravio - la duan duonon de la 9-a jarcento, kiam en tiu iama princlando fondis papo Johano la VIII-a arkidiocezon, kies sidejo restas por ni ĝis nun nekonata. Laŭ hipotezoj de esploristoj tiu frumezepoka moravia provinco havis entute ses diocezojn, tio do signifus, ke krom grandmoravia ĉefepiskopo Metodo havis la teritorio ankaŭ aliajn episkopojn sufraganojn, sed bedaŭrinde ni nenion precizan pri la afero scias. Certa estas nur fakto, ke tiam ekzistis jam sidejo de episkopo en Nitra. Grandmoravia eklezio uzadis por celebrado de diservoj slavan lingvon jam preskaŭ 1100 jarojn antaŭ la II-a Vatikana Koncilio, kiu definitive aprobis enkondukon de naciaj lingvoj en liturgion.

Post disfalo de la fama princlando de Moravio dum komenco de la 10-a jarcento pereis praktike ankaŭ prospera eklezia strukturo, sed tamen en historiaj dokumentoj de posta periodo aperas mencioj pri moraviaj episkopoj. Centro de politika vivo translokiĝis al Prago, kie estas fondita sidejo de episkopo en la jaro 973. Post naŭ jardekoj dum la jaro 1063 oni fondis apartan diocezon de Moravio kun sidejo en Olomouc. Ĝis la jaro 1344 apartenis ambaŭ niaj diocezoj sub metropolon en germana urbo Mainz. Sed ĝuste dum tiu jaro danke al saĝa imperiestro Karolo la IV-a altigis papo ĉeĥan landon al memstara eklezia provinco kaj Prago iĝis sidejo de ĉefepiskopo. Samtempe oni fondis novan diocezon en Litomyšl kaj destinis ĝian subalternon komune kun Olomouc al metropolito de Prago. Bedaŭrinde post pli ol cent jaroj la diccezo Litomyšl malekzistis pro militaj kaj malfavoraj kontraŭekleziaj kondiĉoj. Estus merite aludi ankaŭ strebon pri establo de okcident-bohemia eklezia regiono en Kladruby dum reĝado de filo de la reĝo Karolo Veaceslao la IV-a. Pro diversaj intrigoj kaj flankaj interesoj ĝi tute ne sukcesis; ni havas eĉ martiron, kiu perdis sian vivon pro tiu afero - sanktan Johanon Nepomuk.

Nur dum la jaro 1655 estas fondita nova diocezo de Litoměřice kaj nelonge poste - en 1664 la diocezo de Hradec Králové. Dum la 13-a jarcento havas grandan signifon por nia eklezio la jaro 1777, kiam ricevis Olomouc titolon de arkidiocezo samtempe kun establo de diocezo Brno. Por estonta tempo tiam oni planis ankaŭ episkopan sidejon en Opava, sed la intenco ne efektiviĝis. De la menciita dato havas Moravio sian memstaran eklezian provincon. Iom pli poste ekestis ankoraŭ sudbohemia diocezo de České Budějovice en la jaro 1785.

Post 208 jaroj okazis do vere historia evento, ĉar post tiom longa tempo naskiĝis en nia patrujo nova diocezo, pri kiu sopiris homoj jam antaŭ ses jarcentoj. Jes, precize post 600 jaroj de martira morto de sankta Johano de Nepomuk solene transprenis post decido de la papo Johano Paŭlo la II-a novan sidejon en Plzeň ĝisnuna helpepiskopo de Prago kaj sekretario de la Ĉeĥa Episkopara Konferenco Monsinjoro František Radkovský, kiu antaŭe pastris en okcidenta Bohemio, precipe longjare en fama banloko Františkovy Lázně. Je katedralo oni honorigis ĝisnunan arkidekanan preĝejon de s-ta apostolo Bartolomeo sur la ĉefa placo. Nova distrikto ricevis foran parton de estinta arkidiocezo de Praco kaj okcidenton de la diecezo České Budějovice.

Similan problemon devas solvi ankaŭ Moravio, ĉar arkidiocezo de Olomouc apartenas de eklezia vidpunkto al la plej grandaj en la mondo. Ĝi ja havas 731 paroĥojn kun 2 800 000 loĝantoj.

Kompare kun aliaj landoj en meza Eŭropo ĉeĥaj diocezoj havas tre multe da paroĥoj kaj ilia teritorio estas tro vasta. Ĉi tiu fakto komplikas laboron de episkopaj oficejoj, kontaktoj inter pastroj kaj kredantoj kun regiona centro malfacile funkcias. Tio kompreneble montriĝas kiel granda obstaklo precipe nun post nia "velura revolucio", kiam animzorga laboro estas tute libera. Eklezia organizo de diocezoj en nia respubliko havas esence aĝon de ducent jaroj kaj speguligas farojn de aŭstria imperiestro Jozefo la II-a, kiu ja sekvis aliajn celojn ol kiajn havas antaŭ si niaj samtempaj ekleziestroj. Do por nuna generacio restas granda tasko: transformi ĉion tion, kio estas jam nefunkcianta, sed ne nur sur spirita kampo, ankaŭ en sfero de praktikaj aferoj de organizado. Dia regno devas kreski sen superfluaj obstakloj!

 GRAVA ARANĜO EN GOSTYŃ

De la 1-a ĝis la 8-a de julio 1993 okazis en pola urbeto Gostyń Seminario pri la Socia Instruo de la Eklezio. Partoprenis ĝin ĉirkaŭ 100 personoj el ses landoj: Pollando, Germanio, Ĉeĥio, Aŭstrio, Bulgario kaj Blankrusio.

En vere repaciga amikeca kaj religia etoso pastro Bernhard Eichkorn el Germanio (IKUE) kaj pastoro Adolf Burkhardt (KELI) priparolis la aferojn de la nuntempa mondo kaj homo en la fono de du gravaj dokumentoj: "Encikliko Centesimus Annus" de Sankta Patro Johano Paŭlo la II-a en la centa datreveno de "Encikliko Rerum Novarum" kaj "Paco kaj Justeco" de la Eŭropa Ekumena Kunveno en Bazelo 1989.

Post la mirindaj ŝanĝoj en Eŭropo la voĉo de la Eklezio ludas tre grandan rolon precipe en la estintaj socialismaj landoj. Eventoj el la jaro 1989 havas universalajn valorojn, ĉar iliaj konsekvencoj rilatas al la tuta homa familio.

Dum multaj jaroj laboristoj en la orientaj landoj estis sub influo de la marksismo. La Eklezio ofertas nun konkretan helpon kontraŭ la socia kripliĝo kaj kontraŭ sufero, montrante la ĝustan vojon al la homo, kiu ricevis kreitan de Dio teron. Dependas de la homo, kion li faros kun tiu ĉi propraĵo por atingi la fruktojn de la tero.

Simile la dokumento "Paco kaj Justeco" jam en la unua punkto diras, ke "Dio estas Dio de vivo kaj Li ne forlasas la verkon de siaj manoj. Male, Dio alvokas nin, ke ni forlasu la vojojn de maljusteco, perforto kaj ekspluato. Dio vokas al la konvertiĝo, kiu estas la pordo al la vivo".

La Eŭropa Ekumena Kunveno en Bazelo priparolis ankaŭ la minacojn kontraŭ la justeco, paco kaj medio.

La seminario en Gostyń estis grava evento en la Esperanto-movado kaj plenumis grandan kaj gravan rolon en la proksimiĝo de romkatolika kaj protestanta eklezioj. La aranĝo sukcesis antaŭ ĉio dank' al nelacigebla agado kaj laboro de pastro Jozefo Zielonka, kiu ne nur bonege preparis la Diservojn, S. Mesojn, belegajn predikojn, sed antaŭ ĉio okupiĝis pri organizaj aferoj kunlaborante kun la germana kaj ĉeĥa sekcioj de IKUE. Venontjare en Gostyń okazos Ekumena Kongreso de IKUE kaj KELI.

Por DIO BENU verkis frato Bogusław Sobol, Pollando.

al la indekso

 LA Regiona Kunveno de katolikaj Esperantistoj en Písek

La kunveno okazis la 13-an de novembro 1993 en Písek. Alvenis entute 25 gefratoj ne nur el Suda Bohemio, sed ankaŭ el malproksimaj lokoj: Prago, Frýdek-Místek, Rudoltice k.c. La kunveno estis komencita

per Sankta Meso en la monaĥeja preĝejo de Sankta Kruco, kiun plejparte en Esperanto celebris Patro Xaver Kobza. Partoprenis ĝin ankaŭ neesperantistoj el Písek. Eble ĉiuj vervoplene kantis konatajn esperantlingvajn kantojn kun akompano de gitaro. La predikanto akcentis unuecon de la eklezio, bezonon de unu lingvo por la katolika eklezio, grandegan utilecon de la internacia lingvo, precipe por diversspecaj internaciaj renkontiĝoj, kunvenoj kaj kongresoj. Bedaŭrinde, Esperanto estas ankoraŭ "cindrulino" inter mondlingvoj, sed espereble ĝi iam fariĝos "princino". Tiucele ĉiuj devas fervore agadi. Post la komuna tagmanĝo okazis vizito de la ĵus finkonstruata studenta hejmo Petrinum, kies inaŭguro okazos venontprintempe.

Post mallonga promeno en la urbo okazis kunveno ĉe frato Xaver. En plenplena ĉambro, sidante ĉirkaŭ la tablo plena de diversspecaj bakaĵoj, zorge de fratinoj el preĝejo de Sankta Kruco en Písek, oni amikece babilis kaj kantis. Frato Mlejnek rakontis pri sia vizito de Kanado, kien li estis invitita por pledi pri la rajto je vivo ekde koncipiĝo, ĉar li apartenas al nemultaj personoj en la mondo, kiuj naskiĝis spite de malsukcesa aborto. Ĝuste lia scio de Esperanto ebligis al li alparoli diversanacian reprezentantaron, nesciante la anglan. La rakonton li dokumentis per videoregistraĵo. Frato Kalný informis pri aktualaĵoj kaj planoj de nia IKUE-sekcio.

La vere amika interbabilado finiĝis vespere kaj ĉiuj foriris nokton kun ĝoja lumo en la animoj.

GEFRATOJ EN PRAGO! Během našeho setkání v Písku mnohokrát zaznělo - proč bychom se nemohli setkat vícekrát do roka. Obracíme se s touto výzvou na Vás, kteří máte možnost vypátrat podmínky pro naše setkání v Praze. Snad v katolických domovech mládeže nebo na farách by nám poskytli něterou sobotu v zimním období místnost pro 25-30 účastníků. I bez noclehu bychom strávili společně celý den a bylo by nám dobře. Ozvěte se na adresu: Ing. Jan Kalný, Libušina 8, 370 06 České Budějovice.

al la indekso

 Kara letero de episkopo Karel OTčENášEK

Pri okazigo de la renkontiĝo kaj konferenco de la Ĉeĥa IKUE-Sekcio estis informita karega patrono de La sekcio La episkopo mons. d-ro Karel Otčenášek. Jen, ĉefa parto de la letero:

Otče biskupe, jsme Vám velmi vděční za Vaŝe projevené přání, aby náš tábor s táborníky a ostatní katoličtí esperantisté byli zasvěceni Panně Marii. Vyřkl jste tehdy moji upřímnou touhu a přání. Následující den po Vaši milé návštěvě v sebranickém táboře jsme toto zasvěcení vykonali. A ostatní katol. esperantisté a celé naše katolické esperantské hnutí bylo zasvěceno P. Marii 9. října 1993 v České Třebové. Náležíme tedy P. Marii a to je nám zárukou věrnosti Bohu, Církvi a jejímu učitelskému úřadu a sv. otci Janu Pavlu II. Je to také zárukou, že budeme nadále modlitbami podpírat ruce otcům biskupům žehnajícím také katolickému esperantskému hnutí.

Patro episkopo respondis per jena kara letero:

Hradec Králové, dne 27.10.1993

+! Ave Maria et Joseph! Milý příteli,
děkuji za radostný dopis z 22.10. Děkuji za Vaše pozdravy a hlavně za to, že jste vykonali zasvěcení P. Marii - dokonce celostátně!
Zaplat Bůh za modlitby, jimiž chcete podpírat nás biskupy, velmi to potřebujeme.
Blahopřeji k opětnému zvolení za předsedu. S pomocí Boží podle opravdu niterných předsevzetí!
Modleme se za sebe navzájem. Na přímluvu Panny Marie Růžencové bohaté dary Ducha Sv.!
S požehnáním + Karel, biskup.

Traduko: Kara amiko, mi dankas por ĝojiga letero el la 22.10. Mi dankas por viaj salutoj kaj precipe por tio, ke vi realigis sinkonsekron al V. Maria - ja eĉ tutŝtate!
Dio rekompencu por la preĝoj, pere de kiuj vi volas apogi nin episkopojn - tre ni tion bezonas.
Mi gratulas al vi okaze de via reelekto kiel prezidanto. Kun Di helpo - laŭ vere internaj intencoj!
Ni preĝu reciproke por ni. Je propeto de Virgulino Maria la Rozaria mi deziras riĉajn donacojn de la Sankta Spirito!
Kun beno +Karel episkopo

al la indekso

 JUNULARAJ PAĜOJ

Karaj junaj gefratoj!

Alvenas nova jaro kaj ni devas pripensi nian aktivadon por venontaj monatoj.

La plej grava okazontaĵo estos por ni denove jam la tradicia renkontiĝo en nia somera tendaro. Tie ni ĉerpos novajn spiritajn fortojn,lingvajn konojn kaj organizajn spertojn, kiujn transdonos al ni niaj pli aĝaj gefratoj. Sed jam nun ni devas prepari nin por tiuj ĉi taskoj. Multaj el ni en la tendaro frekventos B- kurson, plejmulto kurson C. Ni devas konstante studi lingvon, legi presaĵojn kaj seaĉese pliriĉigadi precipe vortprovizon. Necesas ankatŭ disvolvadi niajn eksterlandajn leterkantaktojn. Alportu ĉiu en la tenndaron ĉiujn "trofeojn" ricevitajn de fremdlandaj geaaikoj!

Kromordinare neforgeseblaj travivaĵoj atendas nin en Pollando, kie okazos en urbeto Gostyń en la tagoj de la 9-a ĝis la 16-a de julio 1994 10-a Ekumena E-Kongreso. Multaj el ni dum personaj renkontiĝoj kun eksterlandanoj en fremda lando unuan fojon buŝe praktikos lingvonzon de Esperanto. Ni povos ekkoni ankaŭ kultur-memoraĵojn de proksimaj urboj de tiea regiono. Sed pecipe ni komune preĝos por baldaŭa reunuiĝo de ĉiuj kristanoj, por ke la amo triumfu en la koroj de ĉiuj homoj en la nondo!

Sed - kian taskon metas al ni tiuj ĉi menciitaj celoj? Jam nun ni ŝparu ĉiun moneron! Ni ne povas facilanime somere elrabi monujojn de niaj gepatroj kaj ruinigi havaĵon de familia heredaĵo. Eble troviĝos inter niaj favorantoj bonkoraj subtenantoj, kiuj helpos al ni realigi niajn planojn.

Okaze de Kristanasko kaj Nova Jaro ni deziras al niaj gefamilianoj, al estraro de nia sekcio kaj ĉiuj sekcianoj, al ĉiuj homoj de bona koro benon de Jesu-Infaneto kaj Liajn gracojn, amon kaj pacon.

Via Daria Michalová

(Následuje zkrácená zprávička pro ty, kteří ještě dostatečně neovládají esperanto, ale snží se ho pilně učit.)

Milí mladí přátelé!
Vy, kteří už znáte esperantskou mluvnici a nějakou tu desítku slovíček, pro Vás je určen ten horní text. A abychom nezapomněli ani na ty, kteří ještě toho z esperanta tolik neznají, pro ty je určeno těchto nekolik řádků.

Už nyní, na prahu nového roku chci Vás pozvat na naše tradiční setkání v našem katolickém esperantském táboře v Sebranicích. Tam se v jednotlivých kurzech zdokonalíte v esperantu a vyzkoušíte si jeho praktické použití ve styku s cizinci. Poznáte tam nové kamarády, odnesete si i mnoho duchovních zážitků a snad se přesvědčíte, že činnost našich katolických esperantistů není zbytečná.

Nu a Vy pokročilejší esperantisté máte jedinečnou možnost zúčastnit se mezinárodního ekumenického esperantského kongresu v Polsku (na poutním místě Svatá Hora s krásnou bazilikou na okraji města Gostyňu v poznaňském vojvodství) ve dnech 9.-16.7.1994. Někteří budete poprvé hovořit s bratry či sestrami a to nejen z evropského zahraničí. Jistě nezapomenutelným zážitkem pro mnohé z nás bude i příležitost k osobnímu setkání s našim stále mladým a "nenapravitelným" bratrem Jaroslavem Žákem, který bude mít na naši účasti lví podíl.

Tato jedinečná příležitost, která se mnohokrát v životě neopakuje nás vybízí k šetření, aby se nám s Boží pomocí splnily tyto naše plány. Radostně prožijte s Ježíšem v srdci nejen vánoční svátky, ale také celý příští rok. To Vám všem přeje a ze srdce Vás zdraví sestra Daria

P.S. Děkuji sestře Zitce Kotíkové za kresbičku, která nás vybízí k cestě do Gostyňa a také sestře Šárce Dikunové za práci na táborové kronice. Potěší nás jakékoliv Vaše příspěvky do našich "Junularaj paĝoj" ať již esperantské nebo i české. Těším se na spolupráci s Vámi. Pište na tuto moji brněnskou adresu (do kolejí): Daria Michalová, Kounicova 50, 602 00 Brno.

al la indekso

 FRATO LÁĎA RAPORTAS PRI VIZITO DE GERMANUJO

Kadre de kunlaboro de la Germana kaj la ĉeĥa IKUE-Sekcioj, nia kara frato Ladislav Mlejnek vizitis Germanujon por aŭdigi tie prelegon "Mirakle transvivintaj", kiun li prezentis pasintjare en Otavo - ĉefurbo de Kanado dum la Internacia Konferenco pri Amo, Vivo kaj Familio (vidu D.B. n-ro 2/92). Jen, sekvas lia raporto.

Al Zittau (Žitava) mi alveturis la 2-an de oktobro 1993. Pastro Bernhard Eichkorn kun 9 germanaj katolikoj ne esperantistoj atendis min en stacidomo. Ili venis tien post 800 km veturado. Ekregis bonegaj rilatoj. Ni loĝigis nin en somerrestadejo Oybin. La 3-an d oktobro okazis nia renkontiĝo en zittaua paroĥa domo kun ĉ. 30 germanaj katolikoj. Mi prelegis esperantlingve mian biografion, la saman, kiun mi prezentis en Otavo jare 1992. Pastro Bernhard ĉion tradukis. Ĉiuj streĉe aŭskultis, forte aplaŭdis kaj mi vidis, ke kelkaj virinoj estis tre kortuŝitaj - jes, videble ili tion montris! Ankaŭ frato Bernhard estis kontenta. Poste mi ludis gitaron kaj lernigis ĉeestantojn kanti la kanton "Ho grandas Di' mia, fortas, potencas, neniu ekzistus sen Li." Denove ili esprimis sian kontenton per aplaŭdo. Poste sekvis tre bongusta tagmanĝo en agrabla medio.

Vespere ni partoprenis koncerton de aktoroj vestitaj kiel monaĥoj en ruinita kastelo Oybin. Scenejo estis iluminita per torĉoj. Belega vidindaĵo!

Dimanĉe ni ĉeestis Sanktan Mesan celebritan de pastro Eichkorn. Sceneto, kiam infanoj alportis al altaro oferdonacojn min tre ekinteresatis, ĝi tre plaĉis al mi. Post la Sankta Meso okazis en la paroĥa domo renkontiĝo de tiuj, kiuj strebas pri reciproka amikeco inter tri landoj: Germanio, Ĉeĥio kaj Pollando. Ekestis inter ili granda intereso pri Esperanto. Multaj ĉeestantoj aŭdis unuan fojon esperantlingvan parolon. Miaopinie tiamaniera propagando estas simpla, modesta, sed tamen tre efika. Kun pastro Bernhard ni speciale ĝojis pro la fakto, ke tiu ĉi praktika propagando de Esperanto okazis en ĉeesto de kredantaj kristanoj.

Kaj venis tempo de adiaŭo. Post adiaŭo kun karaj gefratoj el Villingen (paroĥo de pastro Eichkorn), mi revenis pertrajne hejmen. Tiu ĉi adiaŭo okazis dum tagmanĝo en privata hejmo de iu familio de Zittau. Denove estis tio belega travivaĵo.

Dum ĉi mia vizito de Germanio mi renkontiĝis kun kelkaj personoj, kiuj estis en la jaro 1945 forŝovitaj en Germanion el ĉelima teritorio. kun kortuŝo ili rememoris tiujn por ili amarajn tagojn, sed el ilia sinteno videbliĝis neniu signo de malamikeco. Ni pridiskutis kelkfoje ĉi problemon kaj plaĉis al mi ilia opinio, ke malbonon oni neniam povas venki per malbono. Jes, ni devas praktike plenumi ordonon de Jesuo Kristo: "Amu unu la alian, kiel mi amis vin, tiel vi ankaŭ amu unu alian" (Joh 13, 34). Per niaj kunlaboraj kontaktoj ni povas efike praktikadi ĉi ordonon. Do ek, karaj gefratoj, renkonte al ĉi grava tasko!

 BELA RENKONTIĜO EN PÍSEK

Ĝi okazis la 13-an de novembro. Oferema Patro Jozefo Xaver Kobza nin bonvenigis en sia loĝejo gastigante nin ĉe riĉa tablo. Poste ĉirkaŭ 40 personoj partoprenis en preĝejo de Sankta Kruco S. Meson, kiun en Esperanto celebris Patro Xaver. Dum prediko li belege klarigis signifon kaj utilecon de Esperanto ne nur por disvastigo de la internacia interkompreniĝo, sed ankaŭ por disvastigo de kristanaj ideoj. Li akcentis gravan signifon de la vatikana Kongregacio pri Dia Kulto kaj Regulado de Sakramentoj, kiu agnoskis Esperanton kiel liturgian lingvon.

Post kamuna tagmanĝo dudek esperantistoj eluzis ĝentilecon de Patro Xaver, kiu ebligis trarigardon de nove konstruita katolika studenta hejmo celanta prepari knabojn por kristana vivo en venontaj familioj aŭ kiel heroldoj de Dia Vorto. La konstruaĵo mem estas unike solvita, por ke la knaboj sentu sin kvazaŭ hejme.

Poste sekvis tria, tre utila parto de la renkontiĝo - la kunveno en paroĥa domo - loĝejo de Pastro Xaver ĉe Petrinanoj. Riĉe gastigitaj ni aŭskultis vivhistorion de frato Mlejnek, kiun li prezentis en Kanado dum Internacia Konferenco aranĝita de Human Life Internacional. Sen kono de angla lingvo li esperantlingve alparolis partoprenantaron pri sia naskiĝhistorio kaj pri trovo de la vera trezoro - la katolika kredo. Per videa dokumento ni ĝuis ne nur grandan lian sukceson ĉe internacia publiko, sed ni vidis ankaŭ protestojn de junaj fanatikuloj, kiuj amase kiel malhelaj fortoj manifestis por senbrida seksuzado kaj kontraŭ kristana movado strebanta pri savo de la vivo.

La renkontiĝo fakte estis tutŝtata, ĉar venis gefratoj el Strakonice, Frýdek-Místek, Praha, Prĉice, Tábor, Rožmitál kaj de aliaj lokoj. Oni babilis, kantis, manĝis. Eĉ vespere oni ne emis disiri. Konklude proponis frato Inĝ. Kalný, ke la venontjara renkontiĝo okazu en Tábor. Ni do esperu, ke jes, ĉar personaj kontaktoj de la IKUE-anoj estas necesaj por vigligo de la membraro.

 Gazetoj informas pri nia aktivado

Kelkaj nacilingvaj gazetoj informis pri nia aktivado.

Regiona gazeto LISTY Z PODORLICKA publikigis artikolon de fratino Zdenka Novotná. Je ĝia enhavo kunlaboris fratinoj Cilka Kotyzová kaj Alena Mistrová. Al ĉi-fratinoj ni dankemas pro bonege organizita nia renkontiĝo kaj konferenco en Česká Třebová.

Pěkné dny v příjemném prostředí

Kdo projížděl ve dnech 24. července až 7. srpna z Poličky přes Střítež do Sebranic, uviděl v hezkém údolíčku před Sebranicemi táborovou bránu se zelenou hvězdou a nápisem: KET - IKUE - DIO BENU. Je pro vás ten nápis záhadou? KET znamená katolický esperantský tábor, IKUE Mezinárodní (Internacia) katolický (Katolika) svaz (Unuiĝo) esperantistů (Esperantista) a DIO BENU je pozdrav katolických esperantistů, jímž přejí: Bůh žehnej! Dva volné týdny tu v údolí prožívali lidé se zájmem naučit se či zdokonalit v esperantu - mezinárodním umělém jazyce přátelství - a zároveň získat duchovní posilu.

Ráno zaznívá táborem za doprovodu kytary píseň: Vekiĝu, ho, dormantoj... Probuďte se, spáči... Zní stále hlasitěji a naléhavěji, až se ze stanů vyhrnou táborníci a rozhýbají své tělo při rozcvičce. Po mši svaté ve velkém stanu a po snídani následuje nástup. Potom už se každý učí v některém z kurzů esperanta. Ti, kteří začínají do tajů esperanta vnikat, jsou v A kurzu, pokročilejší v B a C, pro konverzaci je kurz D. Dokonce i nejmenší děti mají svůj kurz, kde se naučí aspoň pár slov. Jsou pak pyšné na to, že umějí esperantem pozdravit, představit se, mohou při nástupu stát vedle dospělých a zpívat píseň při vztyčování a snímání vlajky.

Odpoledne se ti nejpilnější učí, ostatní se koupou, sportují, připravují na táborák. Někdy je odpolední program pozměněn: když táborníci vyrazí na výlet nebo když přijedou hosté. Letos byl tábor hojně navštěvován. Byli tu esperantisté z blízkého okolí i ze vzdálených koutů republiky. Jako třeba Páter Xaver Kobza z Písku, který je zakladatelem katolických esperantských táborů u nás. Těch dřívějších, konaných v Herborticích. Tam trvaly 9 let, ale ten devátý z nich násilně ukončila StB. Teprve v roce 1991 mohl být opět uskutečněn tábor desátý, v Sebranicích u Litomyšle.

Ze zahraničí tábor navštívili přátelé z Holandska; Německa, Polska, Slovenska, Litvy a Belgie. Ale nejvíce táborníky potěšila návštěva z Hradce Králové: otec biskup Josef Kajnek a otec biskup Karel Otčenášek, oba táboru požehnali. Chvíle strávené s hosty byly zajímavé. Skoro každý večer byl táborový oheň nebo ohníček, u kterého se zpívalo a vyprávělo česky, esperantem i cizími jazyky - s překladem do esperanta. Každý večer u táboráku patřil někomu. Lidé z vesnice si přicházeli poslechnout vyprávění, zazpívat a obdarovat táborníky ovocem a koláči. Po dobrotách se jen zaprášilo. Šedesáti lidem v přírodě řádně vytráví, jsou schopni i po večeři zdolat krabici koláčů v malé chvíli. Program z esperanta hostům ze vsi, kteří neuměli esperanto, překládal ing. Jan Kalný. Je to úžasné, že všem účastníkům tábora k dorozumění stačí jen jeden poměrně jednoduchý jazyk esperanto - aby se dohovořili. Při výletu na poutní místo Bystré a hrad Svojanov stačilo překládat to, co říkal průvodce pouze do esperanta. Táborníci se chtějí setkat i v příštím roce, letošní tábor se jim líbil. Velkou zásluhu na tom měl vedoucí tábora Miloš Šváček, duchovní vedoucí Páter Savio a celá rodina Návratova, která se starala o materiální potřeby táborníků. Dík jim i obětavým lidem ze Sebranic, jejichž přičiněním se mohl tábor uskutečnit. Nechcete i vy prožít hezké dny s námi v táboře? Je otevřen všem, kteří mají dobrou vůli se učit esperanto a prožívat dny v bratrském prostředí. Informace lze získat na adrese: Z. Novotná, Matyášova 399, Česká Třebová.

ESPERANTO A EVANGELIZACE

Ráda bych se s vámi podělila o jeden krásný prázdninový zážitek. Byl jím pobyt v letním táboře v Sebranicích u Litomyšle, pořádaný už po třetí Katolickou sekcí Českého esperantského svazu. Letos jsem zde prožila čtrnáct nezapomenutelných dní se svou mladší sestrou. Katolické esperantské tábory mají dlouhou tradici, ale v době "normalizace" byly násilně zrušeny a jejich činnost byla obnovena až v roce 1991.

Tábor byt určen především pro mládež, ale zastoupeny byly i starší generace. Dopoledne jsme se věnovali učení esperantu a odpoledne byl čas na sport, procházka a hry. Hojně jsme využívali v horkých dnech koupaliště hned u tábora. Nejvíce mě zaujal tzv. "bratrský kroužek", kde jsme spolu s P. Saviem řešili otázky víry a všeho, co může být pro mladé důležité. Otec Savio je dominikánský kněz, velice oblíbený u mládeže, a strávil s námi všechny dny pobytu. Díky jemu jsme měli bohatý duchovní program. Přímo v táboře se denně sloužila mše svatá. Večer jsme se bavili u táboráku.

Patrony naší katolické sekce jsou pan arcibiskup Miloslav Vlk a pan biskup Karel Otčenášek, oba ovládající esperanto. Pan biskup Otčenášek nás osobně navštívil a prožili jsme s ním veselé odpoledne. Zdůrazňoval, jak této aktivitě "fandí". Bylo zrovna parno, ale otec biskup se nezdráhal vypůjčit si slaměný klobouk, aby se mohl s námi v klidu pomodlit. Zavítal k nám i pan biskup Josef Kajnek, nejmladší z našich biskupů.

Esperanto je mezinárodní jazyk, a tak i letos tu byli s námi hosté z Německa, Holandska, Belgie, Polska, Litvy a Slovenska. Po celou dobu jsme se snažili žít v opravdu křesťanském společenství.

Článek sestry Darie Michalové v sokolovsKých Vikariátních listech.

Jak asi víte, esperanto je geniálně jednoduchý, uměle vytvořený jazyk (byl vytvořen koncem 19. století polským lékařem L. Zamenhofem). Co možná nevíte, esperanto bylo uznáno jako liturgický jazyk, je do něj přeloženo mnoho literárních i náboženských knih. Je univerzální, lehko se mu naučí Evropan, Američan i obyvatel Asie. Jedním z patronů esperantistů je Maxmilián Kolbe, jenž jím plynně hovořil. Myslím, že esperanto je výzvou pro každého křesťana, neboť – jak rád říká předseda katolické sekce br. Šváček – esperanto není cílem, ale prostředkem evangelizace.

KATOLICKÝ TÝDENÍK n-ro 45/93

Katoličtí esperantisté z Čech: Moravy a Slovenska se v říjnu sešli na duchovním setkání v České Třebové. Kromě programu v kulturním klubu navštívili bohoslužby v kostele sv. Jakuba a v kapli sv. Kateřiny. Při mši svaté, sloužené P. Saviem Řičicou ze Znojma v jazyce esperanto, se prostřednictvím Panny Marie zasvětili Bohu.

Olga Glendová

ZASVĚCENÍ KATOLICKÝCH ESPERANTISTŮ PANNĚ MARII

Před třemi lety obnovila svoji činnost česká odbočka (sekce) Mezinárodního katolického esperantského svazu (IKUE) v Římě, jejíž činnost byla násilně přerušena zásahem StB v roce 1977. Patronaci nad touto sekcí přijal otec arcibiskup Miloslav Vlk a otec biskup Karel Otčenášek. Každoročně je organizován katolický esperantský tábor v Sebranicích u Litomyšle. Při letošní návštěvě tohoto tábora o. biskup Karel Otčenášek projevil přání, aby tento tábor byl zasvěcen P. Marii. Zasvěcení se uskutečnilo za přítomnosti hostí ze Slovenska 9. října 1993 s kapli sv. Kateřiny v České Třebové. Předcházela mu modlitba sv. růžence a mše sv. v esperantu, kterou celebroval otec Savio Řičica, OP. Tímto zasvěcením katoličtí esperantisté manifestují svoji věrnost katolické církvi v čele s Kristovým náměstkem Janem Pavlem II.

Česká sekce IKUE byla rozhodnutím České biskupské konference z 11.10.1993 zařazena mezi laická hnutí katolíků v České republice.

 EL SEKCIA LETERKESTO

De Vicprezidanto de IKUE Sac. Prof. Franjo Gruić el Kroatio ni ricevis leteron kun jena teksto:

Kara Sinjoro Prezidanto, dankon pro via belega sendajo, n-ro 3 de "DIO BENU", de la 19.10.93, kiun mi ricevis hieraŭ kaj tuj respondas kaj reciprokas per la saluto: Dio benu vin, viajn entreprenojn, ĉeĥajn kaj slovakajn katolikajn esperantistojn! Kun espero kaj laboro antaŭen! Mi tre ĝojas, ĉar vi - katolikoj - konservis unuecon inter la ĉeĥoj kaj slovakoj, eĉ post la politika disfalo de la iama Ĉ-S respubliko. Vi klare kaj konvinke montras, ke la kredo estas pli forta ol la politiko. Mi bedaŭas nur, ke la samo ne povis okazi post la disfalo de la eksa Jugoslavujo. Kontraŭe, oni ankoraŭ nun kruele batalas, vi vidas, legas kaj aŭdas, kio okazas en Kroatujo kaj Bosnio. Pro politiko kaj ideologio oni ne povas antaŭvidi la finon de la milito. Mi memm kun multaj aliaj, estis dum kelkaj monatoj rifuĝinto kaj ekzilinto en Hungarujo kaj Aŭstrujo. Tamen ni esperas, ke la preĝo savos ankaŭ nin.

Gratulon pro la bonega redakto kaj preso de la Bulteno! Vi povas esti modelo por aliaj, kaj mi pensas, ke multaj sekvos vian modela ekzemplon. Kun bondeziro, sincere via

Skribas karega frato Sac. Battista Cadei el Italio:

Mi povas certigi vin, ke la memoro pri vi daŭre restas en nia koro. Ni ankaŭ konscias la sociajn kaj ekonomiajn problemojn de via lando. Ni admiras la civilizecon de viaj nacioj, kiuj disiĝis en paca maniero, male ol tio okazis en la eksa Jugoslavio.

La paca batalado por bono kontraŭ malbono daŭre aktualas: la papo ofte atentigas, ke post falo de oficiala materiismo, plu insidas fakta materiismo: konsumismo, egoismo, seksismo ktp. Ni devas pli kaj pli klopodí fariĝi fidelaj disĉiploj de Jesuo.

Sac. Battista Cadei
Koregajn salutojn kaj dankojn al Vi, karega frato Battista kaj al ceteraj niaj karaj fratoj en Bergamo.
 

Frato Carlo Sarandrea el Radio Vatikana kaj Centra Oficejo de IKUE en Romo skribas:

Pri EK: nuntempe mi laboras por realigi dikan kajeron kun ĉiuj (almenaŭ mi celas tion) informoj pri la eventoj okazintaj depost la lasta aperinta numero. Mi manplene ĉerpos el DB. Efektive ofte venas al mi la penso, ke niaflanke estas malfruoj, kiam la Eklezio montras tiom da subteno kaj kuraĝigo.
 

Nia suferanta frato Ervín Sedliaček el Slovakio skribas:

Mia sanstato ne estas bona kaj pro tio mi petas, bonvolu preĝi por mia resaniĝo. Fariĝu la sankta volo de Dio, ne la mia.

Mi volus varbi ĉiun homon por Reĝolando de la Eternulo. Mi ĝojus se ĉiuj homoj respektus dekalogon kaj fariĝus sanktuloj. Mi dankemas al kara Sinjoro Dio, ke mi estas fraŭlo kaj mi volas akiri propravolan malriĉecon, eternan ĉastecon kaj perfektan obeemon.

Ni ĉiuj estas eternaj ŝuldantoj por ĉio, kion ni ricevas de Dio. Mi preĝas senĉese, ke malbonaj homoj fariĝu bonaj kaj la bonaj homoj iĝu ĉiam pli kaj pli bonaj kaj pli feliĉaj.

Se ni konkeros per la amo korojn de la proksimuloj por Dio, tio estas trezoro pli valora ol oro kaj diamantoj.

Fratinoj Rachela kaj Janina Wyszyńska el Pollando pri nia tendaro:

Neforgesebla estas "Tendo de Renkonto" kun Plej Sankta Sakramento kaj etoso de partoprenantoj kaj naturo kaj via kristana pieco kaj entuziasmo, kiuj nin ĝojigas tra longa tempo.

Roregan dankon por kuraĝigaj vortoj al Vi, gefratoj, ĉie en la mondo!

al la indekso

 ORGANIZAČNÍ ŘÁD SEKCE KATOLICKÝCH ESPERANTISTů ČES
ORGANIZA REGULARO DE KATOLIRA - IKUE-SEKCIO DE ĈEA

Český esperantský svaz (dále jen svaz) zřídil 7.4.1990 sekci katolických esperantistů. Sekce sdružuje na dobrovolném základě členy svazu, kteří souhlasí s úkoly a cíli sekce. Je složkou svazu bez právní subjektivity a řídí se stanovami svazu. Usnesení ústředních orgánů jsou pro sekci závazná.

Článek 2

Sekce plní tyto úkoly:
1. Propaguje esperanto jako vhodný dorozumívací prostředek a rozšiřuje jeho znalost mezi katolíky.
2. Svojí činností podílí se především na duchovní a mravní obrodě společnosti.
3. Naplňuje příkaz Ježíše Krista: "Jděte do celého světa a kažte evangelium všemu stvoření" (Mar 16, 15).
4. Usiluje o jednotu církve používáním mezinárodního jazyka v liturgii a pastorační činnosti.
5. Zvyšuje jazykové a odborné znalosti členů sekce.
6. Rozvíjí myšlenku soužití a bratrství mezi národy v duchu křesťanské lásky.
7. Předkládá kvalifikované návrhy na vydávání esperantské literatury a tiskovin v oblasti náboženské.
8. Zastupuje svaz při jednáních s neesperantskými organizacemi křesťanských esperantistů ČES katolického zaměření.
9. Informuje o své činnosti v tisku a jiných sdělovacích prostředcích.
l0. Podporuje tvůrčí činnost členů sekce a vytváří podmínky pro společenský život v rámci své činnosti.
11. Propaguje zavádění esperanta do mezinárodních jednání církví a křesťanských organizací.
12. Používá esperanta při šíření evangelia Ježíše Krista a usiluje o to, "aby všichni jedno byli" (Jan 17, 21).
13. Přispívá k uskutečňování dorozumění, bratrství a pokoje mezi lidmi v nynějším světě.

Článek 3

1. Sekce pracuje podle ročního plánu.
2. Pořádá kurzy, setkání a konference svých členů a organizuje tábory s duchovní náplní a jazykovou výukou esperanta s mezinárodní účastí.
3. Pečuje o vydávání literatury konformní s cíli sekce a vydává společně se slovenskou sekcí IKUE bulletin s názvem DIO BENU.
4. Zakládá místní skupiny (kroužky) sekce.
5. Úzce spolupracuje se sekcí katolických esperantistů (IKUE) Slovenského esperantského svazu a je současně odbočkou Mezinárodního katolického svazu esperantistů (Internacia Katolika Unuiĝo Esperantista) se sídlem v Římě, v rámci kterého se podílí na organizování společných akcí.
6. K dosažení svých cílů rozšiřuje sekce časopis IKUE ESPERO KATOLIKA a bulletin DIO BENU.
7. Stará se o duchovní život členů prostřednictvím bohoslužeb, poutí, biblických a modlitebních schůzek v esperantu, i pomocí jiných misijních prostředků.
8. Spolupracuje na poli ekumenickém s ostatními křesťanskými organizacemi, zejména se sekcí křesťanských esperantistů ČES (KELI). K tomuto účelu může výbor sekce vytvořit komisi.
9. Vůči zahraničí vystupuje jako Česká sekce IKUE.

Členství v sekci je dobrovolné. Členem sekce se může stát každý, kdo souhlasí s cílí sekce. Členové se přijímají na základě písemné přihlášky. Členství v sekci zaniká vystoupením nebo vyškrtnutím na základě rozhodnutí výboru sekce.

Článek 5

Orgány sekce jsou konference a výbor sekce.

1. Nejvyšším orgánem sekce je konference. Je svolávána nejméně jednou za 3 roky. Termín konání a její program je předkládán svazu. Konference se mohou zúčastnit všichni členové sekce.

Úkolem konference je:
a) Projednání a schválení zprávy výboru sekce o činnosti a hospodaření za uplynulé období.
b) Schválení programu činnosti sekce na další období.
c) Zvolení předsedy sekce a dalších členů výboru.
d) Projednání změn a doplňků organizačního řádu sekce.
e) Právem konference je navrhnout zánik a likvidaci sekce.

2. Výbor sekce je nejvyšším orgánem sekce v období mezi konferencemi. Výboru přísluší vykonávat všechny úkoly, které nejsou vyhrazeny konferenci, předsedovi sekce nebo nadřízeným orgánům svazu. Výbor sekce se schází podle potřeby. K plnění trvalých nebo dočasných úkolů může výbor sekce vytvořit trvalé nebo dočasné komise sekce. Výbor také rozhoduje o členství sekce v tuzemských a zahraničních organizacích. Toto rozhodnutí předkládá ÚV svazu.

1. Finanční prostředky přidělené svazem, s nimiž sekce hospodaří, jsou finančními prostředky svazu. Tyto finanční prostředky sekce jsou uloženy na kontě svazu a sekretariát vede samostatnou evidenci těchto prostředků. Úhrady a platby jsou prováděny prostřednictvím sekretariátu svazu.

2. Předseda nebo pověřený člen výboru sekce eviduje hospodaření s finančními prostředky sekce a předkládá sekretariátu svazu roční vyúčtování.

3. Sekce hospodaří na základě rozpočtu, který je součástí rozpočtu svazu.

4. Finanční prostředky obhospodařované sekcí tvoří:
a. prostředky přidělené svazem
b. dobrovolné dary
c. zisk z pořádaných akcí.

Článek 7

Tento organizační řád byl schválen konferencí sekce dne 9.10.1993 v České Třebové a je dán na vědomí ÚV svazu. Uvedeným datem nabývá organizační řád platnost.

al la indekso

 PRI LA 78-a UNIVERSALA KONGRESO DE ESPERANTO
EN VALENCIO, HISPANIO

La kongreso okazis en Muzika kaj Kongresa Palaco kaj en instruista lernejo, situantaj unu de alia ĉ. 500 metrojn. Tiu ĉi duejeco kaŭzis iom da problemoj.

La Slovaka Esperanto-Asocio en Poprad organizis BUS-karavanon. Partoprenis ĝin 11 personoj, inter ili ankaŭ ni. Ni signifas mi kun mia patrino - mia helpantino. Ni kore dankas al SEA pro ĝia helpo.

En Valencio ni havis grandan planon, kiu fakte restis nur "plano". Volo de Dio estis alia. Estis tie tre granda varmo, bruego kaj laciĝo pro vojaĝo kaŭzis malbonan efikon. Ni vizitis bahaanojn (ili plej vigle aktivis), KELI-n, Eŭropan Agadon, teatraĵon kaj kabaredon, nacian vesperon kaj ekumenan Diservon. Krome ni planis viziti ankoraŭ aliajn organizaĵojn kaj aranĝojn, sed alia okupiĝo malhelpis al ni tion. Sankta Meso bedaŭrinde tute ne okazis. Okazis nur unu ekumena Diservo, sed malriĉa, fuŝita. La preĝejo estis malplena. Mi fakte atendis malon. Bedaŭrinde. IKUE-anoj vizitis ekumenan kongreson en Viviers (Francio) kaj ili do mankis en Valencio (Hispanio).

 NI PERFEKTIGU NIAN LINGVAN NIVELON

NĚKTERÉ ODLIŠNOSTI ČESKÉ A ESPERANTSKÉ GRAMATIKY

(daŭrigo el D.B. 3/93)

6. V češtině rozlišujeme dvojí zvratná slovesa:
a. předmětná (mají v esperantu obdobu)
b. jen zvratná (v esperantu neexistují)

a. předmětná na př. lavi sin, lavi iun, pojí se vždy k mluvnickému předmětu.
Jiná jsou: kombi, vesti, nutri, piki, a j.

České zájmeno zvratné SE, SI má v esperantu obdobu SI (ve 4. pádě SIN). V jednotlivých osobách je proti češtině rozdíl v použití zájmen. V esperantu se SI - SIN vztahuje vždy jen k 3.osobě.

České zvratné zájmeno se dá vyjádřit v řadě případů příponou IĜI (stát se): viciĝi, vekiĝi, finiĝi, fianĉiĝi, tagiĝi a j.

Často lze zvratnost vyjádřit neurčitým zájmenem ONI, které čeština nezná. Na př. Dům se staví: Oni konstruas domon.

b. jen zvratná
na př. ridi = smát se, podobná jsou: aperi, demandi, rigardi, tuŝi, pensi, deziri a j. V češtině je doprovází vesměs zvratné zájmena SE nebo SI. Taková slovesa jako zvratná esperanto nezná, protože pro to nemá logické zdůvodnění. Esperantista tedy říká: já ptám, ty směješ, on dívá atd.

České nedokonavé sloveso se někdy pomocí předpony změní na dokonavé a současně se stane zvratným. V esperantu zvratnost nevyjadřujeme. Esperanto má svá gramatická pravidla, která nelze v češtině kopírovat. Při překládání používáme výrazových prostředků, kterými disponuje esperantská gramatika:
plakat: plori, rozplakat se: ekplori
jíst: manĝi, najíst se: satmanĝi
žít: vivi, dožít se: ĝisvivi

V češtině může použití SE a SI u téhož slovesa změnit smysl:
vzít si (věc): preni, vzít se (snoubenci): geedziĝi
dát si (jídlo): doni, mendi, dát se (na vojnu): rekrutiĝi.

7. K budoucímu času.

Slovesa nedokonavá (s dějem trvalým) mají v češtině budoucí čas složený: budu číst, budu vidět a pod. což svádí začátečníky k chybnému překladu: mi estos legi, mi estos vidi. Tyto české budoucí časy překládáme do esperanta časy jednoduchýmí: mi legos, mi vidos.

V češtině však tvoříme budoucí čas také pomocí předpon. U sloves nedokonavých, která mají budoucí čas složený použitím nějaké předpony ho změníme na sloveso dokonavé (s dějem okamžitým), jehož tvar přítomného času má význam budoucnosti, takže na př.: budu stavět a postavím překládám stejně: mi konstruos. Tím je dáno pravidlo: Předpony, které mají v češtině pouze ten účel, aby se ze sloves nedokonavých utvořila slovesa dokonavá a tím umožnilo utvořit jednoduché budoucí časy se do esperanta nepřekládají.

Takových předpon je celá řada na př.:
budu se tázat i otáži se - mi demandos, budu se učit, naučím se - mi lernos, budn citit, pocítím - mi sentos budu prosit, poprosím - mi petos, budu měnit, proměním - mi ŝanĝos, budu hořet, shořím - mi brulos, budu chválit, pochválím - mi laŭdos, budu dělat, udělám - mi faros, budu blednout, zblednu - mi paliĝos, budu krýt, zakryji - mi kovros, budu volat, zavolám - mi vokos, budu trhat, natrhám - mi ŝiros, budu psát, napíšu, zapíšu - mi skribos, budu se mýlit, zmýlím se - mi eraros, budu se mýt, umyji se - mi lavos min.

Ovšem tam, kde předpona mění smysl slova, použijeme při překladu do esperanta gramatické prostředky esperanta na př.:
vidět – uvidět = vidi – ekvidi, sedět - posadit se = sidi – sidiĝi, číst - přečíst = legi – tutlegi, tralegi, hrát - vyhrát = ludi – gajni, venki, trhat - roztrhat = ŝiri – disŝiri, hnát - vyhnat = peli – elpeli.

8. Výslovaost U a Ŭ.

Častým dotazem začátečníků bývá, jaký je rozdíl mezi U a Ŭ. Rozdíl ve výslovnosti není. Situace je obdobná, jako v češtině. "U" jako každá jiná samohláska může sama o sobě tvořit slabilu na př.:

v češtině: NA-U-ČIT, NE-U-STÁ-LE
v esperantu: TRO-U-ZI, NE-U-TI-LA

Ve spojení se samohláskami A, E, O tvoří U dvojhlásky AU, EU, OU, v nichž je U pouze polohláskou a samo o sobě nemůže být slabikou: Opět je to obdobné, jako v češtině, jenže v češtině toto neslabikotvorné U neoznačujeme, kdežto v esperantu ano (Ŭ).

v češtině: AU-TO-MO-BIL, EU-RO-VI-ZE, POU-ZE
v esperantu: AŬ-TO-MO-BI-LO, EŬ-RO-PO, POŬ-PO

Toto označování neslabikotvorného Ŭ v esperantu souvisí se správným rozložením slova na slabiky a tím stanovením správného přízvuku. Kde na př. je v těchto dvou zcela podobných slovech přízvuk? Hledám předposlední slabiku.

PRAULO              FRAŬLO

PRA - U - LO je trojslabičné, přízvuk je na U. FRAŬ - LO je dvouslabičné, přízvuk je na FRAŬ.

9. Číslovka UNU - neurčité zájmeno UNU.

Číslovka JEDEN je v češtině používána také místo neurčitého zá jmena (řekl mi to jeden člověk), čímž se nemyslí, že to byl početě pouze jeden člověk, ale člověk jakýsi, neurčitý. V některých jazycích se to vyjadřuje tak zv. neurčitým členem. Esperanto neurčitý člen nezná a používá pro takové označení slova: IU, IA, IA AJN CERTA. Číslovky základní (UNU, DU, TRI ...) jsou nesklonné, t.j netýká se jich ani akusativ (4.pád) ani množné číslo. Ale již Zamenhof narazil na výraz JEDNI a přeložil ho slovem UNUJ. Toto zdánlivé porušení pravidla o základní číslovce je důsledkem toho, že UNU je jednak číslovka, ale jednak má funkci neurčitého zájmena jako na př. někdo, něco, každý a pod.:

Unuj homoj estas diligentaj, aliaj ne. Ili kuris unuj post la aliaj.

Esperantská gramatika uvádí, že k vyjádření neurčitosti mnohdy postačí prosté vynechání určitého členu LA (Venis instruisto, por instrui vin). Ale to neřeší všechny případy.

Při tom si všimněme, že tam, kde čeština používá DRUHÝ (DRUZÍ) esperanto používá JINÝ (JINÍ), což odpovídá logice, neboť se nejedná o početně druhého, ale i třetího, čtvrtého atd, prostě jiného. Př.: Ili amis unu la alian - milovali jeden druhého. Komprenante unu la alian - rozumíce jeden druhému. Unuj legis, aliaj aŭskultis - jedni četli, druzí poslouchali.

(Daŭrigota en venonta n-ro de D.B.)

 Ni kondolencas

La 18-an de novembro mortis nia membro frato František Jindra el Česká Třebová. Li plenumis funkcion de sekretario de la Ĉeĥa IKUE-Sekcio ekde ĝia fondo jare 1969 ĝis ĝia perforta likvido en 1977. Al nia kara fidela IKUE-ano frato Francisko ni elpetas eternan feliĉon en brakumo de la Ĉiela Patro.

DIO BENU Redaktita en nomatoj oktobro - novembro 1993. La kontribuaĵojn por la bulteno sendu al jena adreso: Miloslav Šváček, Tršická 6, CZ-751 27 Penčice, Ĉeĥio.

al la indekso